Quia labanti memoriae, nisi scripto subveneris, cognita et incognita excidere manifestum est, hinc testamentaria subscriptione tam praesentibus quam futuris Christi fidelibus mandare curavimus, venerabilem huius almae sedis praepositum, dominum Oudalricum et sanctae ecclesiae Pataviensis canonicum et archidiaconum, gloriosum ducem Stiriae Otacarum, nostrae advocatum ecclesiae, adiisse, super pressura familiae nostrae, forensiumque, qui a praefectis suis hactenus nimis iniuriose patiebantur, querellam depromendi, quia, de quocunque nostri iuris homine suspicio incidisset delicti, continuo ad placitum eorundem praefectorum ad 0examen fluentis aquae, furum more, trahebantur. Serenissimus itaque princeps, intuitu dilectionis et servitutis amicissimi, sui domini nostri praepositi, hanc efferam in melius mutavit sententiam, decernens, ut, quicunque nostram adtinentium ecclesiam aliquo pulsaretur crimine, exhibitis complicum suorum (testimoniis) hoc absolveretur deinceps incommodo. Nundinarum praeterea forensium annuatim in festo sanctae Margarethae in Ardaker celebrandarum, eodem hoc anno, quo haec acta sunt, ob quorundam Australium mercatorum dissensionem intermissarum, amantissimus Christi praepositus noster comminiscens tale meruit apud ipsum principem responsum, se super eadem tam insolenti protervia ducem Austriae conventurum et eiusdem solemnitatis defectum perfecte redintegraturum. De quadam vero nimis iniuriosa iactura, quam fratribus eiusdem loci Poto praefati ducis praefectus irrogaverat, de forensi videlicet quaestu talentum amplius iure usui eorum abrogando dum querimoniam memoratus et saepe rememoratus praepositus Oudalricus movisset, inquisitione facta, cum non posset in instanti huius actionis veritas indagari, strenuissimus principum iam antedictus Odavagar, ex consulto deputans ex ministerialibus suis et forensibus nostris praecipuis assertores, diem praefixit Calendas Septembris, ut eo scilicet die coram Liupoldo tunc temporis praefecto in foro nostro tam grandis terminaretur ambiguitas. Intererant autem huic tam egregio negotio primum ex ministerialibus qui testes adhibiti sunt: — — — — — — — — Superveniente ergo secundo stipulationis solvendae die convenerunt cum praenominato praefecto Liupoldo huic assertioni deputati testatores, qui iudiciali obligatione congressi probabiliter asserentes aiebant, praeter taxatum talentum cetera usui fratrum a prima ecclesiae huius institutione cessisse et deinceps, sicut sancitum fuerat, cedere debere. Huic itaque assertioni praesidens dominus noster praepositus ipsos assertores et ceteros quam plures, qui convenerant, testes huic negotio ad plenum terminato, providit provisosque suscepit, quorum nomina, ne posteros lateant et modernis elabantur, hic sui ipsissima adnotatione sunt enim hi — — — — —

Source Fulltext: FRIESS, Ardagger (AÖG 46, 1871) S. 469-470