Albertus Dei gracia Dux austrie et Stirie, dominus Carniole, Marchie ac portus naonis universis, ad quos presens scriptum pervenerit, in perpetuum. Principum gloria tunc vere laudis titulis sublimatur et eminentiori decore prefulget, cum subditorum suorum obsequia clementer attendit et eis de sua liberalitate confirmat, que ab antecessoribus ipsius juste sibi videntur indulta, cum non minus in observandis beneficiis quam clargiendis principalis magnificencie crescat honor et fidelium numerus augeatur. Qua nimirum consideratione moniti prudentes viri cives in Styra fideles nostri dilecti, cum quosdam libertates et consuetudines de permissione illustrium quondam principum Austrie et Styrie predecessorum nostrorum usque in presenciarum perduxerint, confirmationis patrocinio seu litterarum testimonio non munitas benignitati nostre perpensius supplicarunt, quatenus libertates easdem et gracias justificare, sibi concedere et confirmare de speciali nostra clemencia dignaremur, que quidem jura decrevimus presentium serie declaranda.||
Primo quod nullus judex provincialis infra terminos hofmarchie in casu quocumque vel causa judicium sibi vendicet seu judicare presumat causis sanquinis, que mortem continent tumtaxat exceptis, que si emerserint, ad easdem judicandas per judicem civitatis ipsius, qui pro tempore fuerit, preco provincialis, qui vulgo Waldpott dicitur, est vocandus. ||
Item quod nullus eisdem civibus preficiatur in judicem nisi talis, quem de suo consortio juxta beneplacitum nostrum seu principis terre duxerint assumendum.||
Item ut, si aliquem civium ipsorum casu sinistro contingat homicidium perpetrare, ejusdem homicide, si solvendo fuerit, non frangatur hospitium nec res asportentur ipsius per judicem nec ullatenus distrahantur, qui pro poena comissi per ipsum homicidii nobis aut principi terre solvere tenebitur tantum libras denariorum triginta et judici suo denarios sexaginta.||
Item ut nulli extraneo seu advene liceat in civitate et hofmarchia predictis vinum particulariter sine dictorum consensu et licencia civium propinare.||
Item quicunque ferrum vel ligna duxerit ad civitatem vendenda, per triduum ibi remaneat ligna sua vel ferrum, quod attulit, civibus memoratis foro et estimacione communi contradictione postposita venditurus. Quodsi cives iidem infra dictum tempus merces ipsius emere non curarint, liceat venditori cum rebus suis impedimento remoto, quo voluerit, declinare.||
Item in Chlausa de rebus suis, quas ibidem traduxerint, nullum solvant thelonium siue mutam: In Rotemanne vero, in chetzling et apud Dietmansperg de savma solvere pro muta duos denarios teneantur, in Ascha de Sauma sex denarios et Ratispone de eo, quod comparaverit vel vendiderit civis styrensis, duos denarios pro theloneo tantum solvat. ||
Item apud civitatem Anasensem post festum beati Joannis Baptiste usque ad festum purificationis sancte marie virginis de modio annone dent unum obulum, sed extra tempus hujusmodi ducens annonam de Austria de modio solvat quatuor denarios. Is autem, qui in Anaso comparaverit, duos denarios et obulum inde solvat per dictum etiam tempus videlicet a festo Joannis Baptiste usque ad purificationem predictam, de fundo vasis et mutam duo cedant denarii, postmodum de urna qualibet denarios detur unus.||
Item in Ibssa de cymba, quidquid contineat, solvantur quatuordecim denarii, item in Stain de modio, qui ibidem navigio impositus fuerit, unus cedat denarius, Item in medlico de curru, sive sit unius civis styrensium rebus oneratus aut plurium, pro muta sedecim denarii persolvantur, apud St. Ypolitum quatuor denarii, in Tulna duodecim et in wienna civitate duo denarii de curru tantummodo sint solvendi. ||
Item prefati cives ab omni theloneo per fora quelibet et quecunque infra duas Rastas a civitate styrensi posita, sint exempti. Ad hec quicunque lucri, libertatum et jurium civitatis ejusdem participes fuerint, tanquam cives ad portandum cum ipsis servitiorum et necessitatum suarum onera observancius sint astricti. ||
Item ligna igni cottidiano et suis edificiis opportuna ducant libere sine theloneo siue muta.||
Ampliori nostra dispensante beneficencia libertatis gracia fruituri scilicet, quod de ferro suo, quod ipsi ad civitatem suam adduxerint, Mutam non solvant aliquam, tenebuntur autem hi, qui ferrum inde emptum abduxerint, sive sint extranei sive cives, mutam dare debitam et consuetam. Volentes insuper conservationem pontis ibidem in antea providere mandamus macella sive mensas carnium sedecim in civitate de novo fundari, ubicunque civibus visum fuerit expedire, de quibus ad reformationem pontis ejusdem due libre denariorum annis singulis persolvantur, caventes, quod si macella eadem in foro locari contingat, propter loci mundiciam confovendam nulla in ipsis macellis aut foro mactentur pecora parva, mediocria sive magna, quod quicunque carnificum non servare presumpserit, ad pontem sexaginta denariorum et totidem pro pena solvat judici civitatis, quociens sie excesserit, tociens similiter puniendus.||
Deinde statuimus et presenti sancimus edicto, ut nullus in ipsa civitate propriam metretam teneat, cum magister pontis metretarum omnium esse debeat unicus conservator, qui indigentibus ipsas concedat de modio mensurato unum denarium de dimidio vero obulum ad pontis edificationem recepturus de manibus venditoris.||
Porro si quisquam inventus fuerit contra hanc inhibitionem nostram uti metretis aliis seu mensuris, idem transgressor temerarius dimidie libre denariorum penam incurrat, de qua sexaginta denarii cedant ponti, residui judici civitatis. Civibus autem ad mensurandam annonam victui suo necessariam sine precii vel mercedis respectu gratis et libere requisita metreta eadem concedatur. Deinde presentibus duximus adjungendum, ut ad instar aliarum civitatum nostri dominii cives ipsi hujusmodi libertate fruantur, quod per aliquem vel aliquos ipsi vel bona eorum usquam arrestari aut conveniri non debeant, nisi prius requisita de ipsis coram suo judice justicia fuerit et negata. ||
Nihilominus vero nos, qui grata fidelium nostrorum obsequia tanto graciosius premiare tenemur, quanto per eorum inviolabilis fidei et sedule devotionis constanciam dignitatis laudabilis videmur suscipere incrementa, ad predictorum civium nostrorum commoda et profectus affectum specialem habentes, utpote quorum in nostris conspectibus fidei, puritas placuit et placebit, jura, libertates et gracias prenotatas de verbo ad verbum ipsis concedimus et liberaliter indulgemus, quasi ex novo tribuimus et perenniter confirmamus. Nulli ergo hominum omnino liceat hanc nostre concessionis, donacionis, innovacionis atque confirmationis infringere paginam seu quomodolibet violare, quod qui secus attemptare presumpserit, indignationem nostram se noverit graviter incurrisse.||
Datum Styre Anno domini Millesimo ducentesimo octogesimo septimo x. kalendas Septembris.

Source Fulltext: OÖUB 4 (Wien 1867), S. 69-72, Nr. 75