Amputari solet calumpniandi materia, si ea, que aguutur in tempore, ne labantur a memoria hominum, scripti remedio perhennantur. Unde nos Chvnradus, dei gratia prepositus, Wernhardus decanus totusque conventus nostre ecclesie in Berchthersgadem notum facimus universis intuentibus presens scriptum, quod ob reverentiam et peticionem domini Hainrici venerabilis decani Salzpurgensis et eiusdem ecclesie conventus dominorum nostrorum et fratrum in Christo fodinam salis infra terminos nostros in mansu, qui dicitur Schozris, indulsimus excolendam. Ipsi vero promiserunt conservare nobis ibidem libertatem et omnia iura nostra immo pro posse suo defendere, si quis nos in eodem loco attemptaverit aggravare, unde hos vel nostri offenderemur, precipue in iudicio seculari, quod ad nos spectat pleno iure. Tali etiam pacto ipsorum peticioni annuimus, ut homines ecclesie nostre in ipso monte et non alii laborent, nisi forte magistrum montis de aliena familia contingat eos habere magis huic operi conpetentem. Et si hominum nostrorum aliqui in monte laborantium nobis rebelles fuerint in hiis, in quibus ad nos respectum habere debent, a labore huiusmodi excludentur et de cetero non conducantur, nisi prius nobis de tali contumacia satisfiat. Item si mansus noster dictus Schozris propter culturam eorum adeo debiliretur, quod ab homine nostro ibi residente debita non possit pensio nobis exhiberi, centum videlicet casei vel pro ipsis decem solidi denariorum usualis monete, dampnum id tenebuntur domini predicti ex integro resarcire, cauto tamen ne per neglientiam^a) coloni nobis dispendium aliquod generetur, ad quod supplendum ipsi nullatenus tenebuntur. Item ligna nostra ad montis structuram nisi de nostra licentia minime succidentur. Nos vero nulli licentiam dabimus in eodem mansu sicut est circumseptus causa salis montem alium excolendi, ne dictus conventus in sua cultura aliquibus artacionibus pregiavetur. Item si sal ibidem inventum fuerit, tantummodo excolent unam schaftriht, ad quam quicquid hincinde ad eorum usum poterunt, deducent omni illa aqua ad meatum unicuin transeunte. Item cultura montis illius deficiente ipsi nullatenus se transferent ad alium excolendum nisi de nostra licentia speciali. Item si culto monte aqua eorum retro edificium, quod wer dicitur wlgariter, obruitur, licebit eis de nostra conscientia et permissione in eodem mansu super eandem culturam aliam facere fodinam, per quam aqua obruta usibus eorum cedat. Item si per aquam vel per lapides montem a nobis eis concessum excolere non possunt, licebit eis nobis tamen requisitis culture dare operam in eodem mansu ubicumque fuerit oportunum. Et ut aliquid iuris ac utilitatis habeamus de cultura, que in predio nostro pro salis inventione colitur et si ibidem reperitur, cunctis ebdoniadibus de una patella ad eos spectante dimidiam libram denariorum usualis monete, postquam aquam de monte nostro habuerint persolvere nobis debent. Et si poterunt de eodem monte aquam salis patellis pluribus exliibere, de qualibet patella sex diebus semper ad ebdomadam conputatis una libra denariorum nobis ut convenimus persolvetur. Et si qua septimana sine decoctione salis transierit, de eadem in nullo tenebuntur respondere, sed si uno die duobus vel tribus sal coxerint, pensionem debent solvere iam predictam. Verum si procuratores eorum desides fuerint in solutione eiusdem debiti legitimo cessante impedimento, aqua recenti, que in ipsum montem pro eorum utilitate est deducta, eos privabimus, quousque nobis debita pensio persolvatur et si quid ex hoc dampni incurrerint, non nobis sed suis in salina provisoribus imputabunt. Et ut hec omnia inviolabiliter conserventur, presens inde scriptum confici et sigilli nostri munimine iussimus roborari. Dat. anno domini millesimo CC°LXX°I°, indictione XIIII, II non. augusti.||
SD.^b)

Source Fulltext: Salzburger Urkundenbuch, IV. Band, Urkunden von 1247-1343. Franz Martin. S. 71-72.