useridguestuseridguestuseridguestERRORuseridguestuseridguestuseridguestuseridguestuseridguest
Charter: Urkunden Klosterneuburg (1002-1767) 1301 V 26
Signature: 1301 V 26
Zoom image:
Add bookmark
Edit charter (old editor)
26. Mai 1301, Klosterneuburg
Statuten der von Bischof Wernhard on Passau aufgestellten Visitatoren.
Source Regest: ZEIBIG, Klosterneuburg (=FRA II/10, Wien 1857) S. 68, Nr. 76
 

orig.
Current repository
Stiftsarchiv Klosterneuburg (http://www.stift-klosterneuburg.at)

Die Siegel in gelbem Wachs hängen an Pergamentstreifen. Das erste mit der Umschrift: S. Abbatis de Cella Angelorum, ist dem bei Huber T. VI. n. 3 abgebildeten ähnlich. Das zweite Ekhart's findet sich bei Duellius Exc. Geneal. T. IV. n. 31, Auf dem dritten steht der Abt mit bedecktem Haupte, in der Rechten den Hirtenstab haltend, während die linke der Brust anliegt. Umschrift: † S. — — — ei Prepositi sancti Floriani. Das vierte mit der Umschrift: † S. Gerlaci Plebani de Dreschirchen, ist dem bei Huber T. XXXVII. n. 10 abgebildeten gleich, nur fehlt der gothische Überbau. Material: Pergament
    Graphics: 

    cop.
    Rep. Vet. Nr. 2. fol. 85.

      x
      Nos frater Christianus dictus Abbas in Cella Angelorum, Et Ekhardus et Anmvicus dei gracia Sanctorum Ypoliti et Floriani Ecclesiarum Prepositi, et Gerlacus, plebanus de Dresschirchen Inclite Romanorum Regine Capellanus, Vîsitatores sev inquisitores a Reverendo Patre et Domino Wernhardo, venerabili Pataviensi Episcopo ad omnia monasteria subiecta Pataviensis Dyocesis infra Anasum constituta Sanctomm Benedicti et Augustini ordinum celebrato in Ecclesia Nivnburgensi inquisicionis officio et rimato diligenter statu eiusdem Ecclesie et personarum, invenimus ipsam in temporalibus graviter collapsam et dissipatam, et in spiritualibus quodammodo deformatam. Intendentes igitur reformacioni ejusdem de visceribus karitatis causas, vnde perniciosa suborta fuerunt dispendia, primo duximus radicitus evellendas et deinde future salutis remedia statuenda religioni consona et ordini perfectiva. Sane quia Nivnburgensis Ecclesia effrenato numero evectionum et supersticiosa familia tam prepositi, quam officialium, qua ipsi non sine ambicionis nota hactinus sunt abusi, est quam plurimum onerata. Nos abusionem huiusmodi abolere volentes, statuimus et in virtute sancte obediencie mandamus, vt prepositus Niwnburgensis sedecim, Celerarius quatuor, Inferiores officiales duorurn Equorum sev eveccionum numero stent contenti. Preterquam in evidentis necessitatis articulo, in qua evecciones suas multiplicent secundum necessitatis exigentiam incumbentis. Verum quia ex negligencia et dilacione rationum res distrahuntur mobiles, et immobiles ad ignoranciam devolvuntur, et prebetur male dispensandi facultas. Statuimus et districte mandamus, vt Prepositus Nivnburgensis Quater in anno suo conventui faciat, et a suis Officialibus exigat et recipiat raciones, videlicet Feria Quinta in quibuslibet Quatuor temporibus omni anno. Prestitis vero racionibus in Quatuor temporibus Pentecostes officine statim vacent, de quibus sunt prestite raciones et officialis, qui racionem prestitit, se non iugerat officine, donec Prepositus de Conventus Consilio ordinet de eisdem, circa quarum ordinacionem turpia pacta intercedere prohibemus, vt autem circa raciones veritas lucidius declaretur, statuimus et mandamus, vt Prepositus et Conventus omnia predia, decimas tam vini, quam bladi, vineas, jura Civilia et Montana, sev alia omnia bona et redditus Ecclesie sue de omnibus officinis registrare procurent, et registrum huiusmodi reponant in sacrarium fideliter custodiendum. Officiales vero registra sibi faciant specialia in sua potestate mansura, ad que cornplenda proxime nunc instans festum beati Cholomanni pro termino peremptorio deputamus, quo elapso, si premissa omissa fuerint vel neglecta, eo ipso Prepositum et omnes officiales suspendimus a divinis, et suspensos volumus remanere, donec negligenciam huiusmodi suppleant cum effectu. Preterea quia laici oppido clericis sunt infesti, et exstincta consciencie sue luce plerumque que sua sunt querunt, non que Christi. Statuimus et precise mandamus, vt Prepositus Nivnburgensis illos dumtaxat consiliarios recipiat, et consiliis innitetur eorum, quos sibi Decanus et Conventus corpore duxerit deputandos, pro quorum fidei constancia presumpcio bona facit, eo quod in negociis Prepositi res agitur eorundem, et quod ipsi in Christo cum Preposito constituunt corpus vnum. Volumus enim, vt omnia negocia Monasterii in Domo Prepositi et alibi per Clericos et fratres Ecclesie procurentur. Si autem ipsi aliquando in suis agendis industriam necessariam habeant laicorum, sicut in videmiis, semper tamen ad Clericos tamquam ad principaliores, non ad laicos, respectus precipuus habeatur. Ceterum quia racioni credimus consonare, vt sicut Ecclesia Nivnburgensis ceteras Ecclesias ordinis sancti Augustini precellit diviciis et honore, sic regulari observancia cum odore et preconio bone fame precedat easdem. Volumus et districte mandamus, vt abrogatis omnibus mensis omnium officinarum, preterquam infirmarie, Decanus et Conventus in Refectorio simul sedeant ad mensam, lectionem audiant, ordinem bene servent, nisi ad mensam Prepositi evocentur, vel aliquis in infirmaria voluerit refici ex causa, illud fiat de Decani licencia speciali, que licencia tociens petatur, quociens aliquis voluerit illa vti. In qua prestanda, vel non, Decanus exhibeat se discretum. Volumus eciam et mandamus sub virtute sancte obediencie et sub disciplina sancte Regule, vt Jejunium in sextis feriis hactenus, vt intelleximus, male servatum,et alia Jejunia, ab Ecclesia et ab ordine introducta et conservata inviolabiliter observentur. Si autem fratribus in Refectorio extraordinarie esculentum, vel poculentum ministretur, illud Decano presentetur dividendum secundum ordinis instituta. Ita tamen, vt eedem speciales consolaciones, quas pro necessitate fratrum fieri permittimus, non in speciali, sed in coquina communi debeant preparari. Item cum constantissimus in Christo pater Bonifacius Papa Octavus inter cetera sub pena excommunicacionis, quam transgressores incidere voluit ipso facto, duxerit statuendum, vt omnes religiosi quorumcunque ordinum evndem habitum deferant, quem solent in claustro gestare, statuimus sub premissa pena, vt Prepositus et omnes Canonici Nivmburgenses abrogatis scapularibus et palliis abusivis extra claustrum ordinatis Cappis incedant, pillea ampla et rotunda nigri tantum coloris sine qualibet zendati furratura et alias abusiva delaturi Omnes domi existentes in dormitorio simul dormiant, et nullus in Civitate pernoctare vel comedere audeat, vel ad nuptias tam domi, quam Wienne venire presumat, vel aliquam feminam in Civitate, vel de Sanctimonialibus ad claustrum audeat invitare. Nullus eciam Claustrum Sanctimonialium preterquam missam dicturus ibidem intrare, vel ad fenestram ibidem accedere presumat nisi ex honesta causa, personis ydoneis sociatus. Item quia vnum collegium diverso jure censeri non debet, nec ad imparia judicatur, quos ydemptitas professionis et ordinis fratres facit. Statuimus, vt officiales alios fratres sibi non constituant Capellanos. Ebdomadas suas per se inofficient, et faciant personaliter vices suas, nisi legitime impediti. Preterea statutum domini Hadmari quondam prepositi de Decimis in sancto Loco juxta tenorem instrumenti inde confecti mandamus et volumus inviolabiliter observari. Vt autem fervor karitatis in Nivnburgensi accendatur ecclesia, et ad proximos se diffundat, precipue tamen ad comprofessores ordinis sancti Augustini. Hortamur prepositum, Decanum et Conventum, vt pro rata facultatum suarum Hospitalitate intendant. Et ne Prepositos et Canonicos aliarum Ecclesiarum ejusdem ordinis sub ammiracione aliorum sub alienacione quadam se transferre oporteat circa locum tam celebrem ad tabernas, adaptent illis specialia commoda et fraterna, vt ex mutua pertractacione consolidentur ad invicem ordinis membra, et personarum ministerio diverse Ecclesie familiaritatis vinculo colligentur. Item precipimus sub pena excommunicacionis, vt Prepositus et Conventus in simul, vel divisim se simpliciter, vel per suas literas pro extraneis non obligent sub vsuris aliqualiter ad judeos. Item hortamur (et) monemus prepositum et Conventum eisdem nichilominus injungentes, vt reformacioni Ecclesie Sanetimonialum in Nivnburga tam in spiritualibus, quam in edificiis materialibus, quam eciam in redintegranda prebenda Sanctimonialibus, vt eedem proprium vetitum dimittere valeant, quantocius poterunt, cum effectu cogitent et intendant, edificia taliter instaurando, vt religiose a secularibus feminis intra Claustrum cum eisdem abusive degentibus, suis comodis penitus distinguantur. Ne ille per illas, quarum condiciones et consuetudines sunt dispares, onerentur, et ne in vllum casum in futurum aliqua secularis ad perpetuam mansionem 1) in eodem Claustro faciendam assumatur, sub anathemate prohibemus. Item in virtute sancte obediencie precipimus et mandamus, ne in Claustro Sanctimonialium nec per eas, nec per feminas seculares ibidem degentes, vel earum pedissequas Choree fiant, nec eisdem secularibus feminis vel earum pedissequis extra Claustrum ad choreas vel alia spectacula licencia concedatur, cum ancillis Christi ibidem remanentibus ex hoc scandalum et in servicio dei tedium generetur. Innitentes eciam mandato apostolico in corpore iuris clauso mandamus, eciam districte precipimus, vt idem Claustrum sanctimonialium in continua sit clausura. et quod Moniales nullas faciant processiones consuetas hactinus ex eodem. Et nulli ex eis detur exeundi licencia, nisi ex justa causa ad certum tempus. Infra quod si non venerit vel si extra constituta habitum religionis non tulerit gravissime puniatur. Hortamur insuper prepositum et Conventum predictis, vt Conventum Sanctimonialium et ecclesiam sancti Jacobi Wienne subiectam eisdem ne ab ordine sancti Augustini decidat, per vnum de suis fratribus in confessionibus et aliis Juribus spiritualibus gubernent et precludant Monialibus ibidem illicitos exitus, quos plerumque faciunt ad amicos. Serventque formam, quam supra de Monialibus Nivnburgensibus duximus statuendam. Districte eciam precipimus, vt omnis familia invtilis et superflua tam in Domo prepositi et in officinis interioribus et exterioribus omnibus modis precidatur, et nulla deinceps persona in Claustrum Canonicorum et Sanctimonialium aliquatinus assumatur, quoad vsque omnia debita fuerint persoluta, et ecclesia plenarie reformata. Et vt a premissorum observancia per ignoranciam nemo valeat excusari. Precipimus sub virtute sancte obediencie premissa omnia Sancte Regule scriptotenus annecti, et omni feria sexta Quorumlibet quatuor temporum Annis singulis in Capitulo pronunciari. In quorum testimonium presentibus Sigilla nostra duximus appendenda. Datum et actum Nivnburgi Anno domini M°CCC° primo feria sexta quatuor temporum Pentecostes.
      Source Fulltext: ZEIBIG, Klosterneuburg (=FRA II/10, Wien 1857) S. 68-72

      Original dating clauseferia sexta quatuor temporum Pentecostes

      Comment

      Die Urkunde zeigt, dass die Chorfrauen an den öffentlichen Processionen sich betheiligten, ein Gebrauch der in Frankreich bereits im 7. Jahrhundert bestand (Mabillon de Re dipl. L. VI. Charta VI. ad ann. 634. pag. 465), und sich in Klosterneuburg trotz dem vorliegenden Verbote bis ins 15. Jahrhundert hinaus erhielt. Denn auf einem in Bezug auf die Klosterreform von einem Chorherrn (vielleicht Coloman Knapp) an den Propst in Briefform
      gerichteten Vorschlage, steht auswärts folgende Bemerkung. Consilium quod dirigitur Domino preposito Nivmburgensi, und von Innen der Anfang: In nomine Domini Amen. Thema tale est. quedam domus sanctimonialium ord. s. Augustini Canonicorum regularium sita penes Monasterium virorum dicti ordinis ex antiqua consuetudine introduxit, vt in festo nativitatis gloriose virginis Marie dicti monasterii virorum (nostri videlicet) patrone liceat monialibus dicte domus processionaliter ire ad ecclesiam virorum ordinis ejusdem, et ibi divinum officium decantare, nunc queritur. Vtrum hoc licite possit et vtrum prepositus Monasterii Virorum hoc possit absque peccato tolerare, cum dicte moniales sub ipsius degant et maneant potestate. Et obmissis multis verbis brevissime dico, quod moniales salva consciencia exire non possint nec Dominus prepositus hoc poterit absque lesione consciencie tolerare, nam lex canonica hoc prohibet, racio hoc diswadet, omnisque sanctorum sentencia Doctorum id vetat et declinat. Darauf folgt die Beweisführung im Einzelnen mit dem Schlusse: et hec sint dicta Sentencia majorum semper salva.
      Die Urkunde zeigt uns auch zum ersten Male, dass das Kloster St. Jakob zu Wien schon 1301 zu dem Stifte im Verhältnisse der Unterordnung stand. Dass im folgenden Jahrhundert unter Propst Georg I. dies Verhältniss noch fortbestanden, ergibt sich aus einem an diesen Propst gerichteten Briefe eines gewissen Caspar, der mit Caspar Meiselstein, dem Lector des canonischen Rechtes an der Wiener Hochschule (Consp. hist. Vniv. Sec. 1. p. 101 und Scriptores Vniv. P. I. p. 90) wohl identisch sein dürfte. Der Brief (mit grünem Wachs gesiegelt, das Siegel verwischt, scheint ein Horn darzustellen) lautet: Mi pater reverende. Magister Nicolaus de Dunckelspüchel contulit mecum ex parte vestre benignitatis super solempnitate servanda in introitu ad religionem gracia probacionis tantum ex parte cujusdam virginis volentis vitam religiosam probare in monasterio vestro sancti Jacobi Wyenne. Et attentis motivis conclusimus conswetudinem si qua esset circa hoc ab antiquo inducta, nunc omnimode observandam. Cuius motiva sunt, quod iura de hoc solempnitate varie locuntur etc. Doch scheint noch unter demselben Propste dieses Verhältniss aufgehört zu haben. Denn es erscheint bald (Script. Vniv. P. I. p. 145 und 157) Thomas von Haselbach als Beichtvater bei St. Jakob, welcher Petronilla der Meisterinn von St. Jakob zu Wien des reg. Augustiner Chorherrenordens einen Tractatus de venditione et emtione widmet. Diese Meisterinn Petronilla mit dem Zunamen Pöcklin erscheint in den stiftlichen Urkunden (Alte Kammerbriefe Rep. Nr. 10. p. 22) im Jahre 1439. Entweder war also St. Jakob nicht mehr unter der Obsorge Klosterneuburgs, oder Haselbach nahm die Stelle eines Beichtvaters mit Bewilligung Georg I. ein. Im Jahre 1491 aber stand schon St. Jakob zugleich mit St Laurenz und Magdalena unter der Aufsicht des Prälaten von St. Dorothe zu Wien.


      LanguageLatein

      Notes
      1) Eine solche kommt unter der Bezeichnung: Diemudis in Niwenburg manens bei Link Annal. Clarev. T. I. p. 536. col. 2. vor.
      Places
      • Heiligenstadt (Wien XIX)
      • Klosterneuburg (GB KN)
      • Klosterneuburg, Augustiner Chorfrauenstift
      • Klosterneuburg, Augustiner Chorherrenstift
      • Traiskirchen (GB BN)
      • Wien
      • Wien, Augustiner Chorfrauenstift St. Jakob auf der Hülben
      geographical name
      • Pataviensis dyocesis
        • Regular Form: Passau, Diözese
      • anasum
        • Regular Form: Enns (Fluß)
      Persons
      • Ainwicus, Propst des Stiftes St. Florian (1295-1313), Aussteller
      • Bernhard, Bischof von Passau (1285-1313)
      • Bonifaz VIII., Papst (1294-1303)
      • Christian, Abt von Engelszell (1296-1317), Aussteller
      • Eckhard, Propst von St. Pölten (1290-1311), Aussteller
      • Gerlach, Pfarrer von Traiskirchen, Aussteller
      • Hadmar der Esel, Propst des Stiftes Klosterneuburg (1293-1301)
      x
      There are no annotations available for this image!
      The annotation you selected is not linked to a markup element!
      Related to:
      Content:
      Additional Description:
      A click on the button »Show annotation« displays all annotations on the selected charter image. Afterwards you are able to click on single annotations to display their metadata. A click on »Open Image Editor« opens the paleographical editor of the Image Tool.