Alexander episcopus seruus seruorum dej Dilectis filijs ... Abbati de Sancto Lamberto, ... Preposito ecclesie de Sekowen et ... Archidiacono superioris Marchie Salzeburgensis diocesis Salutem et apostolicam benedictionem. Sua nobis Abbas et Conuentus Monasterij de Chremsmunster ordinis Sancti Benedicti Patauiensis diocesis petitione monstrarunt, quod, cum ... decanus Patauiensis falso sugessisset bone memorie ... Patauiensi episcopo , quod de Weizchirchen et de Forchdorf ecclesie eiusdem diocesis ad communem mensam eorundem Abbatis et Conuentus plerio iure spectantes tanto tempore uacauerant, quod ad Episcopum ipsum erat earum collatio legitime deuoluta, Quia idem Episcopus Magistris Dizoni Ecclesiastico, Johanni et Alberto Canonicis Patauiensibus, quos dicti Abbas et Conuentus habebant ea ratione suspectos, quod dicti decani Concanonici erant, commisit, ut, si esset ita, ecclesias ipsas Decano conferrent eidem, . . predicti Abbas et Conuentus sensientes, ex hoc indebite se grauari, ad sedem apostolicam appellarunt Ac Scolasticus et Canonici predicti huiusmodi appellatione contempta, tulerunt excommunicationis sententiam in eosdem. Verum predictus decanus asserens, quod idem Episcopus dictas ecclesias uacantes sibi auctoritate ordinaria duxerat canonice conferendas, et in eundem Abbatem et Monachos dicti Monasterij pro eo, quod ipsum, ut dicebat, predictis eclesijs spoliantes, eas in proprios usus conuerterant, excommunicationis promulgarat sententiam, iustitia exigente ad . . Prepositum sancti Johannis baptiste et Magistrum Eberardum Canonicum Ratisponensem quasdam felicis recordationis Innocentij pape predecessoris nostri nullam facientes de appellatione hviusmodi mentionem, super observatione dicte sententie litteras impetrauit, quibus committentibus Preposito sancti Nicolai Patauiensis super hoc taliter uices suas ex parte dictorum Abbatis et Conuentus coram eodem Subdelegato, in cuius fuerunt citati presentia, fuit excipiendo propositum, quod, cum huiusmodi littere ante prolationem dicte sententie, de qua in ipsis fiebat meritio, impetrate fuissent, prout erant legitime probare parati nec littere ipse ad futuras questiones possent extendi, dictus subdelegatus per eas procedere de iure non poterat nec debebat, et quia predictus subdelegatus eos super hoc audire contra iustitiam denegauit, ipsi sentientes, ex hoc indebite se grauari, ad sedem apostolicam appellarunt ac dictus Subdelegatus huiusmodi appellatione contempta ipsos fecit excommunicatos publice nuntiari. Quocirca discretioni uestre per apostolica scripta mandamus, quatinus uocatis, qui fuerint euocandi, et auditis hinc inde propositis quod canonicum fuerit, appellatione postposita statuatis facientes, quod decreueritis, per censuram ecclesiasticam firmiter obseruari. Testes autem, qui fuerint nominati, si se gratia, odio uel timore subtraxerint, per censuram eandem appellatione cessante cogatis ueritati testimonium perhibere. Quodsi non omnes hiis exequendis potueritis interesse, duo uestrum ea nichilominus exequantur. Datum Neapoli VIII. kal. Junii, Pontificatus nostri Anno Primo.

Source Fulltext: OÖUB 3 (Wien 1862) S. 566-567, Nr. IV des Anhanges