XCII.

DF TERRA HUMBERTUSIN, IN PAGO BELVACENSI, SANCTO BERTINO DATA.

« Notum sit omnibus fidelibus, quod,.temporibus Hugonis regis, patris Rodberti regis, et temporibus abbatis Vualteri coenobii sancti Bertini, habuit sanctus Bertinus quandam terram in pago Belva- censi, dictam Humbertutsin, super fluviolum Тега; super quam praepositus erat quidam monachus Milo, nomine quidem, sancti Ber- tini, archidiaconus ecclesias Taruanensis, qui, saeculari pompae nimis inserviens, et propter hoc eidem Dei fidelitatem negligens, accepta pecunia, Rainardo de Baledin ipsam terram dedit, ea scilicet cpndi- tione, ut omni anno, pro censu ce solidos Belvacensis monetae per- solveret, quoad viveret. Hoc autem debitum quoad vixit, per quen- dam Johannem, ejusdem terrae nostrae inhabitatorem, ix septembris, in festivitate sancti Bertini, transmisit. »

Cœtera desunt in Codice.

PARS SECUNDA.

SIMONIS CHARTULARIUM.

LIBER PRIMUS.

PROl.OCUS SIMONIS AHBATIS HL'JUS ECCI.ESIE, PBIM1 DE H(M'. NOMINE, NATIONE GANDENS1S,

INSEQUENTiS OPERIS.

Omni dilectionis gratia et gratie spiritualis efficatia predicando et amando patri, domno Lamberto abbati, suus Simon, suorum om nium minimus, quitquid saluti corporis et anime coram summo opifice commodum est et utile. Gum indecens sit et injustum, pater amantissime, filios, jus paterne hereditatis re mortalis glorie vel spe successionis transitoire affectantes, paterne prudentie nolle imbui virtutibus; multo imbecillius est justioris quam callumpnie ab eorum vestigiis, quadam animi desidia, exorbitando deviare, quos non solum facit imitabiles innata mentis virtus et probitas; verum etiam, tarn ex industria animi quam ex sagacitate ingenii, ecclesias- tica approbat non spernanda auctoritas. Hos igitur, dilectissime pater, quem turturea caritate unice amplector, quippe quern lacte vestre dulcedinis, utpote qui necdum cordis palatum babueram, cibis so- lidioribus licet invitum, licet renitentem, insuescis; hos, inquam, post vos, ad emulationem proponendos censui, quos, pro eorum spectata virtute, antecessores in pastorali regimine habuistis. Quo rum etiam gestis breviter summatimque descriptis, cartas nichilo- minus separatim in uno volumine a mea exiguitate describi voluistis, quas, tarn prineipum quam diversorum presulum auctoritate, ad utilitatem devitande controversie vel pacis continue, de traditioni- bus et diversis fidelium commutationibus, vel de qualicunque utili

33

täte ecclesie, posteris confirmâtes reliquerunt, ut futurorum incuria, cognita eorum vivaci industria, memoriale bonorum operum non lateret in sécula. Quibus nichil unquam naturaliter inolevit tarn utile, quod vobis non sit iuipressum, quasi, ut ita sit dictum, in aurea summi imperatoris imagine, quodque non sit posteris omni bus per vos imitabile, pieque recolentibus dignum et memorabile. Tanto namque unaqueque virtus clarior redditur, quanto, eodem majorum exemplo vel industria, ad utilitatem futurorum studiosius commendatur. Vestro itaque, juxta congruam mei nominis interpre- tationem, imperio cupiens esse obediens, quanquam impotens, ta rnen ut possum, in hoc favens conquinisco; imitans quemdam loci hujus cenobitam, Folquinum nomine, qui, jussu sui abbatis, pene omnium hujus cenobii rectorum, a tempore sanctissimi patris nostri Bertini invicem sibi succedentium, usque ad tempus domni Adalol- phi, qui in cathalogo xxvitu5 ponitur1, compendióse gesta cartasque digessit; simulque devitam antecessorum meorum scriptorum tor- 'porem, qui sex2 abbatum, a semel dicto pastore usque ad Christi athletam Rodericum, diversis temporibus sibi succedentium, facta inscripta reliquerunt. Ex quibus, licet nobis nihil sit compertum scriptu memorabile, haud tarnen dubium eos in suscepti regiminis cura multo labore desudasse. Quibus omissis, a domno Roderico initium scribendi sumentes, illud potissimum exoramus ne lectori sit tediosum, post dubias deliciaruin copias, eciam furfurei panis atlingere micas.

NOMINA FRATRUM TEMPORE RODERICI ABBATIS:

Leduinus, decanus et monacus; Bovo, Suavinus , Heinerus, Winradue, Vulfardus,

Wazo, Gerbodo.

1 Adalolfus II, in Gallia Christiana, vige- Fulcone, qui semel et iterum, diversis siraus oclavus Sithiensis cœnobii abbas temporibus, monasterii regimen obtinuit. numeratur, quia series abbatum a sancto 'Praetermisso Hüdebrando, Adalolfi II Mommoiino, sancli Bertini praedecessore, successpre, qui ante eundem Adalolfum sumitur, et duplex mentio Fit de sancto semel jam abbatis prafuerat.

PARS SECUNDA.— SIMONIS LIB. I. 171