LXX.

DE ECCLESIA SANCTI VINNOCI DE BERG IS.

Hoc ergo monasterio pulcre, juxta suum modulum, in disciplina confirmato, divine sationis usque ad mare se extendit propagatio, et in monte, qui antiquitus dicebatur mons Baal, in sancti scilicet Vinnoci cenobio, campi heremi germinaverunt germen odoris Do mini. Que ecclesia, de canonicis secularibus in moñacos pridem mutata, ab hoc Sithiensi cenobio, tempore Roderici abbatis, et mo- nachicam mutuavit religionem. A quo tempore tanta confederabantur mutue dilectionis familiaritate he due ecclesie, ut par esset, unam corrigi ab altera. Erat itaque ea tempestate in prefato monasterio Ingelbertus, vir alte nobilitatis secundum seculum, abbas, si sano

introitu per ostium intrasset. Qui, abbatisandi cupiditate illectus,

35

274 CHARTULARIÜM SITHIENSE.

Ermengerum, abbatem suum, complicibus non minoris culpe sibi adhibitis, injuste accusavit; illique deposito succedens, per aliquot annos idem cenobium tenuit. Qui, imminente mortis articulo, pu blice confessus est patrem suum a se injuste accusatum et infamatum. Quo sepulto, conventus, legatione Romam missa, decreto pape, Er- mengerum, diu depositum, abbatem, ut justum fuit , receperunt. Qui infra biduum provéete etatis bonique testimonii obiit, et melio- rationem sui monasterii in manu Dei reliquit.

LXX�?.

Bergenses vero novitate vite veterem hominem nolentes deponere, de suis electionem, animo obstinato, fecere. Sed episcopus Johannes, cernens non sic oportere, cum vítís prudentibus, principi terre inno- tuit ecclesiam desolatam vita correction indigere, de religiosis elec- tum indisciplinatis abbatem constitui deberé, dementia, nobilis co- mitissa, hortatu patrie Lamberti, monarcham Robertum juniorem ad hoc deflexit. Comes episcopo in hoc consensit; episcopus ad pa trem Bertinensium Lambertum de hoc respexit. Abbas super hoc priorem nostrum Hermetem conïlituendum decrevit. Qui, in ecclesia Sithiensi a pueritia nutritus, et eo tempore Cluniaci commorans, hinc ocius revocatus est; et in dicto conventu, die prefixo, comes, episcopus, pater Lambertus, cum eodem Hermete, fratribusque nos- tris ad ordinem servandum adhibitis, Bergis afîuere. Bergensibus itaque hinc illineque disperais, tarn episcopali auctoritate quam 00- mitis potentia, Hermes, consecratus abbas, cenobioBergensi intro- ducitur. .Diruta pene atque imperfecta invenil omnia. Accingitur in opus Dei; fervet intus Teligio, cujus virtus certo exteriue clareecit indicio. Convertuntur seculares, currant ad vitam communem; quos- que abbas, ut hamo tantum, in facie no vit, quaanplures ad religio- nem susoepit; quos postea totius religionis subversoree et proprii honoris calidissimos expertus est insidiatores : quod su© in loco convenienter dicemus. ..- .

PARS SECUNDA.— SIMONIS LIB. II. 275