XLII.

DK CONCORDIA INTER ARRATEM NOSTRUM SIMONEN , ET WILLELMCM, SANCTI AÜDOMARI CASTELLANUM, CAÜSA TERRITORII NOSTRI DE SALPERWI1C.

« Quoniam a fugitiva hominum memoria conventiones, facta vel

dicta major um, temporis prolixa diuturnitate obliteran sepe comper- tum est, ab his quibus sapientia profusior a Deo donata est, geste rei annotatione et adhibitorum testium remedio, huic vitio obviare provisum est. Inde est quod ego Philippus, Flandrie marchio et Viromandie comes, presentibus indico et ad posteros fida relatione transmitió, quod, cum inter Simonem, abbatem sancti Bertini, et Willelmum, castellanum sancti Audomari, super quadam palude centum et quindecim mensurarum, infra ambitum fossati in villa de Salperwiic inclusarum, tam in nostra presentía quam in Morinensis episcopi curia diu agitaretur controversia, castellano predictam pa- ludem ad jus feodi, quern quasi de me se tenere dicebat, constan- ter trahente, abbate vero ecclesiam sancti Bertini eandem paludem Lx annis possedisse multorum testimonio comprobante; sopita omni prorsus calumpnia, in pacem et concordiam tandem hoc modo re- dierunt. Cum super jure et proprietate et debita possessione par tes diffiderent, ct graves ac fréquentes altercationes inter se sepius agitarent, tandem castellanus, importunitate precum Desiderii, Mo rinensis episcopi, devictus, cum ego quoque episcopi precibus ac- clamarem super justicia sua, qua ecclesiam sancti Bertini vexabat, amicorum consilio et bonorum instinctu, salubriter resipiscens, in presentía eorum quos, Iherosolimam profecturus, vice et loco meo, regimini Flandrie preesse constitui, et aliorum quamplurimorum,

PARS TERTIA. — CONT�?NUATORES SIMONIS. 359

quitquid juris in predicta palude clamaverat, cum exfestucatione vuerpivit, et Deo et beato Bertino in elemosinam tribuit; ita tamen, ut anathematis peri culo ipse et heres suus subjaceant, si quandopre- dictam donatiónem infringant. Assensuni quoque meum huic dona- tioni conGrmande, cum me repatriare contigisset, acquirere se com- promisit. Hanc eciam donationem privilegii datione, trium quoque sigillorum impressione, episcopi scilicet et abbatis et sui, commu- niter cum ábbate ecclesie sancti Bcrtini, adhibito multorum testi monio, sollempniter confirman ab episcopo impetravit, anno Do mini m° c° septuagésimo séptimo. Cum igitur divina me reduxisset dementia anno abhinc tercio, qui est annus Verbi incarnati millesi- mus centesimus octogesimus, et apud Mepes morarer, et uterque, abbas videlicet et castcllanus, in mea staret presentía, nactus opor- tunitate castellanus, et sponsionis sue non immemor, assumptis secum amicis suis, qui et mihi accepli erant, me obnixe deprecatus est, ut predictam donationem, sicut et prius episcopus, ita et ego ecclesie sancti Bertini privilegio meo et sigillo, propter irreptiones malignan- tium, confirmarem. Ut ergo huic donationi nemo audeat in poste- rum refragari, in presentía hominum meorum, qui illic aderant, pri vilegii datione et sigilli mei impressione muniri et corroborari feci. Hujus confirmationis et donationis testes sunt:

«Gerardos de Meschines, sigillarius meus. Petrus, capellán us meus, de Ruould. Magister Willelmus , Anglicus. Balduinus de Betunia. Antho- nius, dapifer de Sánelo Audomaro, et alii plures.

« Actum est hoc anno Domini м° c° lxxx0. »