CXXIII.

das Asylrecht und die Steuerfreiheit.

Fridricns dei gracia dux Austrie et Styrie, dominus Carniole, Marchie ac Portnsnaonis, vniuersis tam presentibus quam futuris in perpetuum. Quamquam ecclesiastica loca personasque religiosas pro- mocionis generalis ivgiter sincero zelemur affectu, ceteris tamen pre- cellencius singularis gracie nostre et continue pietatis ecclesiis Ulis fruetuosus debetur effectus, quas illustrium predecessorum nostrorum dueum Austrie et Styrie fundauit ad gloriam et laudem dei benignitas et dotatas magnifiée comendauit colendas studiis et fauo- ribus successorum. Quapropter exemplo priorum laudabili et reli- gionis mvnde mentis monasterium sanete Marie Scotorum in Wienna tanquam memorialem plantulam eorundem terre prineipum, quam et nos specialis amoris pariterque fauoris fouere semper intendimus et amplcxamur constancia, vna cum abbate et conventu fratrum ibidem nee non hominibus et possessionibus ipsorum in vinas gracie et pro- tectionis nostre gratanter duximus assvmendum, ad ampliorem ipsorum

144

solidandum prol'ectuni fauorabiliterapprobantes, inconuulse ratificantes et pro recenciori memoria presentions inuouantes eisdem vniuersali- ter singulas et singulariter vniuersas donaciones, iura, gracias et libertate», quibus ex concessionibus regum Homanorum et fundatorum suorum aliorumque principvm monasterium idem usque in presen- ciarum rite dinoscitur viguisse, expressis nichilominus emvnitaturo ipsarum quibusdam articulis sub conpendio speciali, videlicet quod niilli de colonis, mancipiis aut aliis attinentibus memoratis abbati et conventui coram nobis aut nostris iudicibus debeant convenir!. nisi in causis sanguinis , que pro mutilacione membrorum vel dampnacione fuerint personarum. Remissarum quoque causarum actiones in presencia dicti abbatis uel officialis sui iuris ordine decidautur, nee vlli judicuim secularium de rebus mobilibus aut possessionibus illorum, quos in causas huiusmodi trahi contigerit, intromittere se presumant, sed simul res siue possessiones eorun- dem predictis abbati et conventui assignentur. Preterea si con- tingat, aliquem metv periculi persone proprie quocunque cogente excessu monasterii iam dicti fugere siue cedere intra septa, non liceat in eundem cuipiam ad ledendvm vel extrabendvm ipsum avsv teme rario manvm mittere violentain. Redditus eciam antefate ecclesie tam .Ajudicio prouinciali, quod vvlgo Lantaîdinch dicitur, quam a solu cione pabuli dicti marchßter, quod marstallum nostrum respicit, imtno et ab omni iure nostro perpetuo sint exempti.ita quod nulli officialium nostrorum siue Marschalcus, judices aut precones in bonis sepedicte ecclesie, sibi a fundatoribus suis vel ab aliis fidelibus concessis vel concedendis, intus vel foris occasione nostre repetende iusticie, que prorsus ipsis remittitur, quicquam recipiant sev requirant. Nvlli ergo hominvm hanc nostre innouacionis paginam et decretvm infringere liceat aut aliquatenus violare, quod qui secus attemptare presvmpse- rit, indignacionem nostram grauissimam se noverit incurrisse. Datvm Wienne anno domini millesimo trecentesimo quartodecimo, 1Ш° Ka- lendas Julii.

Original auf Pergament mit Siegel.

145