Hainricus dei et apostolice sedis gracia episcopus Constanciensis¹ universis tam presentibus quam futuris, ad quos presentes littere pervenerint, salutem^a) in domino caritatem. Significarunt nobis honorabiles et religiosi in Christo domini Hermannus abbas² totusque conventus monasterii sancti Galli ordinis sancti Benedicti nostre Constanciensis dyocesis, quod invalescente hominum malicia iidem abbas et conventus eorumque predecessores a multis retroactis temporibus vacantibus beneficiis ad eorum collacionem, presentationem vel aliam quamcumque dispositionem spectantibus iidem abbas et conventus sive capitulum omni tempore potencia temporali eadem beneficia de patronatu ipsorum existencia interdum infantibus interdum eciam laycis et personis aliis inhabilibus et indignis conferre vel ad ea presentare per rerum temporalium ipsius monasterii subtractionem et eciam alias indebite compulsi fuerunt et adhuc compelluntur, item quod propter tyrannidem et invasionem quondam Ludewici de Bauari^b)3 ecclesie Romane et specialiter ecclesiarum istarum partium hostis antiqui ad tantam inopiam devenerunt, quod hospitalitatem tenere et elemosinas facere, secundum quod in dicto monasterio hactenus fuit conswetum, et alia ipsis incumbencia onera supportare non valent, et quod ipsi abbas et conventus secundum statum et decenciam ipsius monasterii comode de proventibus ipsius monasterii sustentari non possunt, item quod dictum ipsorum monasterium circa quadraginta annorum spacium per ignis voraginem funditus fuit destructum, propter quod circa structure reformacionem et restauracionem ipsius non parvas hactenus fecerunt expensas et adhuc quasi cotidie faciunt, item quod ad ipsum monasterium victualia et alia necessaria non sine gravibus laboribus et expensis propter situm loci ipsius monasterii, scilicet ad^c) altitudinem moncium sterilitatem et frigiditatem excessivam ac eciam viarum discrimina non aliter quam in dorsis animalium undique bene deferri possunt, item quod ex epedimia seu hominum mortalitate, que domino permittente in partibus istis hactenus viguit, multitudo colonorum et aliorum hominum ipsius monasterii utriusque sexus ipsis et dicto suo monasterio iure servitutis pertinencium de hac luce ad dominum migravit, adeo quod pluribus ipsius monasterii posessionibus^d) propter huiusmodi mortalitatem remanentibus incultis census debitos ex eis habere non valent. Quare nobis humiliter supplicarunt, ut propter premissa dampna et pericula vitanda et ad indigenciam ipsorum relevandam ac eciam pro salute animarum conservacione status ipsius monasterii et monastice discipline, et ne cultus divinus, qui in ipso monasterio celebriter agitur, propter temporalium rerum defectum minuatur vel in aliquo depereat, quatenus sibi et ipsorum monasterio et comuni mense ipsorum parrochialem ecclesiam sancti Laurencii apud sanctum Gallum⁴ cum cappellis suis, cuius redditus et proventus annui duodecim marcarum argenti summam non excedunt, perpetuo applicare incorporare et unire ac annectere cum consensu nostri capituli dignaremur. Nos vero inquisita dicti negotii veritate una cum cappitulo Constanciensi prehabitis eciam et precedentibus pluribus tractatibus sollempnibus et diligentibus insimul et deliberacionibus super eo, quia fide dignorum assericione^d) constat predictas causas superius expositas fore veras et quod necessarium esset ipsi monasterio taliter subveniri, desiderantes eciam necessitatibus dictorum abbatis et conventus et ipsius monasterii subvenire et preamandum in ecclesia dei cultum divinum cum devocione exerceri, ne ex defectu temporalium ad presens vel inposterum ipsorum deo et nobis placens devocio a profectu spiritualium, quod absit, deficere compellatur, igitur ex causis premissis, quas fidedignorum assercione invenimus esse veras, et aliis racionabilibus et neccessariis nos ad hoc inducentibus ecclesiam parrochialem sancti Laurencii apud sanctum Gallum predictam cum cappellis suis cum omni iure ac iuribus et pertinenciis suis universis et singulis predictis abbati et conventui et per eos successoribus suis et comuni ipsorum mense ac eciam ipsi monasterio auctoritate nostra ordinaria et de consensu capituli ecclesie nostre Constanciensis ad laudem dei et sanctorum eius servatis servandis in nomine domini in hiis scriptis inperpetuum applicamus incorporamus annectimus et unimus reservantes^e) tamen nobis et ecclesie nostre Constanciensi iuribus episcopalibus universis nobis vel archidyacono loci debitis, quodque perpetuo vicarii et cappellani ecclesie sancti Laurencii et capellarum suarum predictarum per nos et successores nostros, cum vacaverint, instituendi nobis et successoribus nostris legittime presententur. Indulgemus eciam eisdem, ut cum dicta ecclesia vacaverit aut cappelle sue predicte vel ipsa quomodolibet vacare contigerit, quod possessionem eiusdem ecclesie cum cappellis suis corporalem iurium et pertinenciarum earundem propria auctoritate ingredi et apprehendere valeant et inperpetuum habere. Et quia, qui altaris servit, debet vivere de altari, igitur vicario predicte ecclesie et cappellanis capellarum suarum predictarum pro sustentacione ipsorum taxamus et deputamus pro prebenda sive prebendis redditus annuus^f), quos vicarius et cappellani ecclesie et capellarum predictarum ab antiquo consweverunt habere, quia ex hiis redditibus valent et possunt congrue sustentari iura episcopalia persolvere et alia sibi incumbencia onera supportare. Et in premissorum testimonium et evidenciam pleniorem nos Hainricus episcopus Constanciensis predictus sigillum nostrum episcopale, nos vero Felix prepositus⁵, Vlricus decanus⁶ totumque capitulum ecclesie Constanciensis recognoscimus et fatemur premissa omnia fore vera et quod dicte ecclesie sancti Laurencii et eius capellarum applicacioni incorporacioni annexioni et unioni ac omnibus aliis supradictis consensum nostrum liberum et expressum adhibuimus et adhibemus presencium per tenorem sigillum nostri capituli una cum appensione sigilli reverendi in Christo patris et domini nostri domini Hainrici episcopi Constanciensis predicti presentibus appendentes in eiusdem testimonium omnium premissorum. Datum Constancie anno domini millesimo trecentesimo quinquagesimonono, quarto id. decembr. ind. duodecima.

Source Fulltext: Chartularium Sangallense VII, Nr. 4654, S. 478-480.