We koning Erik van Denemarken schuldeghet vsen om markgreue Woldemar, dat he vs afghedwngen heft vifdufent mark silueres vor den torn to Warnemunde bouen fine breue vnde weder sine breue, de wi hebben, so wat slote wi tosamenne wunnen de stat to Roz- stok vnd dat lant vnd die slote, de darto horen, scholden io tovoren vse bliuen, vnde went dat witlik is, dat Warnemunde io tome lande vnd in deme lande to Rozstok licht, des bidde we, dat he vns de weder gheue vnd wedderlegg vns den schaden, den wi er hebben, went wi se be- duungen vtghegheuen hebben, also wi vulkomen willen, wo we to rechte schullen. Hir antwerde

15

we margreue Woldemar aldus to, dat wi eme der vifdusent mark nicht afgheduungen hebben seder dat wi vmme de vifdusent mark mit eme deghdingeden mit guden willen, dat wie seder aller dinge ene rechte sone mit eme hebben, alse wi vulkomen moghen, we wi to rechte schullen.

Hir vp spreke wi her Droyseke, her Henning van Blankenborgh, her Buffo van der Dolla vnde her Georgius Hasencop entdrachliken, dat recht is: wan de margreue sprikt, dat he eme de vifdusent mark nicht afghedwungen hebbe, dat he des bet vnschuldigh werden mach mit sinem ede vppen hilghen, wan de koning vp ene bringen moghe, mach ok de margreue ene sone darouer tughen, de he lint ghehat heft, also recht is, sint de vifdusent mark bedegh- dinget worden, efte he de sone tughe, dat her anders nene ede mer to den en darph, vnnde henghen hirto vse ingheseghele.