+ In nomine Domini. Vicesimo sexto anno principatus domni nostri Gisulfi gloriosi principis, mense octubri sexta indictione. In sacro Salernitano palatio, ante me Petrum iudicem Theofilactus abbas ecclesie Sancti confessoris Nicolai, que constructa est foris hanc civitatem in loco ubi Gallucanta dicitur, dum una cum eo essent Petrus et Adelbertus et Landoarius comites germani, filii quondam Lamberti comitis, et alter Landoarius filius quondam Adelberti comitis, quibus ipsa ecclesia pertinet, medietate ex ea ipsis germanis et medietate ipsi altero Landoario comitii, causabit cum Constantino filio quondam Constantini dicens ei ut ipse Constantinus et Purpura genitrix eius habuissent et haberent munimina ipsius ecclesie pertinentia que per eos fuissent celata et abscentata et malo hordine ipse Constantinus introisset in res pertinentes ipsius ecclesie de locis Salitto et Toro et per fines et vocabula et pertinentias ipsorum locorum et foveas in eis fecisset et arbores et vites ex eis absidisset et sepes rupisset et ille et iamdicta genetrix eius de eis fructus tulissent et retes in plagariis pertinentibus ipsius ecclesie de iamdictis locis misissent et palumbos ex eis tulissent et ipsas res et iamdictas plagarias et flondas et pertinentias earum ipsi abbati contrassent. ipse Constantinus respondit se et ipsam genitricem suam ex ipsis muniminibus perquirere et quanta ex eis invenire potuerint, ea illi et parti ipsius ecclesie ostendere et in predictis locis et per fines et vocavula et pertinentias ipsorum locorum plures res et plagarias et flondas haveri, set nescire de qualibus ipse abbas cum eo causaret. et ipse Constantinus cum ipso abbate causavit ut ille et pars ipsius eclesie que modo est habuissent et haverent munimina pertinentia ipsorum Constantini et Purpure pertinentia, que per eos celata et abscentata fuissent. ipse abbas respondit se et iamdicta pars ipsius eclesie perquirere ex ipsis muniminibus et quanta ex eis invenire potuerit, ea illi ostendere. ego autem, sicut inter eos convenit, iudicavi et illos guadiare feci ut per partes ipse Constantinus se et ipsam genitricem suam et ipse abbas se et iamdicta pars ipsius eclesie perquirerent ex ipsis muniminibus et quanta ex eis invenire potuerint, ea inter se ostendere. et si ex ipsis muniminibus ambe partes ostenderint et per partes pulsati fuerint vel una pars alteram pulsaverit quod plura de ipsis muniminibus habuissent et haverent, ipse abbas vel successores suos et ipse Constantinus per partes parent inter se sancta Dei euvangelia et prius ipse Constantinus secundum legem per sacramentum ad ipsa euvangelia ipsi abbati vel successoribus illius iuret, ut nec ipse Constantinus nec ipsa genitrix eius plura munimina ipsius ecclesie pertinentia que per eos celata et abscentata fuissent non habuissent aut haverent; et presentaliter ipse abbas vel successores eius cum quattuor liveri homines per sacramentum ad ipsa eubangelia iuret ipsi Constantino, ut nec ille nec iamdicta pars ipsius eclesie que nunc est plura munimina pertinentia ipsius Constantini et iamdicte genitricis eius, que per eos celata et abscentata fuissent, non abuissent aut haberent. et si per partes ex ipsis muniminibus non ostenderint et per partes pulsati fuerint vel una pars alteram pulsaberit, ipse abbas vel successores suos paret sancta Dei eubangelia et prius ipse Costantinus secundum legem per sacramentum ad ipsa eubangelia ipsi abbati vel successoribus eius iuret, ut munimina ipsius eclesie pertinentia nec ipse Constantinus nec iamdicta genitrix eius habuissent aut averent que per eos celata et abscentata fuissent. et statim ipse Constantinus ipsam euvangeliam paret et ipse abbas aut successores suos plicet quattuor liveri homines cum quibus ad ipsa eubangeliam ipsi Constantino iuret, ut munimina ipsius Constantini et iamdicte eius geniticis pertinentia nec ille nec iamdicta pars ipsius eclesie que modo est habuissent aut haverent, que per eos celata et abscentata fuissent. et si una pars ex ipsis muniminibus ostenderit et alteram non ostenderit et per partes pulsati fuerint vel una pars aliam pulsaverit, illa pars que ex ipsis muniminibus ostenderit iuret ipsi alteri parti sicut suprascriptum est; et illa pars que ex ipsis muniminibus non ostenderit similiter iuret ipsi alteri parti sicut suprascriptum est, sic tamen ut prius ipse Constantinus ipsi abbati et successoribus eius ut suprascriptum est iuret. postea vero ipse abbas vel eius successores ipsi Constantino ut suprascriptum est iuret et, si munimina ostensa fuerint, faciant inter se de eis sicut lex et consuetudo istius est civitatis. postmodum vero ad ipsas res et plagarias ipse abbas vel successores eius et ipse Constantinus simul cum iudicem et notarium pergant et ipse abbas vel successores eius ostendat ipsi Constantino ipsas res et plagarias et flondas de quibus cum eo ut suprascriptum est causavit, et per partes plicent se ipse abbas aut successores eius cum suis et iamdicte ecclesie rationibus et ipse Constantinus cum suis et iamdicte sue genitricis rationibus, et plicet ipsam genitricem suam et secundum legem inter se ipse abbas aut successores eius et ipsi Constantinus et Purpura finem faciant de eo quod ipse abbas cum ipso Constantino ut suprascriptum est causavit, preter ex ipsis muniminibus de quibus prius finem ut superius legitur facturi sunt. et ipse abbas posuit ipsi Constantino fideiussorem Guaiferium comitem filium quondam Iohannis comitis et ipse Constantinus fideiussorem ipsi abbati posuit Atenolfum filium quondam Iohannis. Et taliter pro partem ipsius Constantini te Iohannem notarium scribere precepi. S. + Ego qui supra Petrus iudex. S.

Source Fulltext: Codex Diplomaticus Cavensis, vol. 09, 119-121, Estratto da ALIM