+ In nomine domini nostri Iesu Christi. Anno ab incarnatione eius millesimo septuagesimo quarto et tricesimo secundo anno principatus domni nostri Gisulfi gloriosi principis, mense nobembri duodecima indictione. Ante me Iohannem iudicem Alfanus filius quondam Petri comitis coniunctus est cum Gregorio filio quondam bonæ memoriæ domni Paldulfi filii domni Guaimarii principis, et ipse Alfanus ostendit septem cartulas. Prima ex eis de quadragesimo anno principatus domni Guaimarii principis, mense aprili quinta indictione. Qualiter Paulus sanctæ sedis Pestanæ ecclesiæ pontifex, dum una cum eo esset Iohanne clericus et vicedominus eius et Iohannes advocator ipsius episcopii, congregato intra castellum Caputaquis cuncto clero eiusdem episcopii et adstantibus bonis hominibus, coniunctus fuerat cum Dauferio et Maio germanis filiis Dauferii comitis et Dauferio filio Guaiferii qui fuerat frater istorum germanorum et clarefecerat se habere res oblatas a Iohanne bonæ memoriæ filio domni Petri principis et a Sikelmario filio Aldemarii castaldei qui fuerat filius iamdicti domni Petri principis et per ipsos germanos ostensa fuerat una cartula quomodo Petrus filius Ursi venumdederat omnes res suas de Lucania supradicto genitori ipsorum germanorum eo quod ipse Ursus, genitor ipsius Petri, filius fuerat iamdicti Aldemarii castaldei; proinde ipsi germani coangustabant ipsum pontificem et semper querebant in eisdem rebus communiter introire et, diu inter se altercantes, per partes venerant ad convenientiam, et ipsi germani a partibus ipsius episcopii absolute querebant singulas pecias terræ et ipsi darent partibus ipsius episcopii res ipsas de finibus Lucaniæ, sicut cartula eorum declarabat ubicunque inventæ fuissent et tantum exceptuaverant res de Maliano cum serbis et ancillis, solus Dauferius reciperet ab ipso episcopio duas pecias de terra eo quod adiunxerat ipsi pontifici quinque solidos constantinatos. et habito consilio cum clero honorato ipsius episcopii et predicto vicedomino et advocatore ipsius episcopii, sicut omnibus placuit, ipse pontifex per ipsam cartulam convenientiæ tradiderat supradicto Maio unam peciam de terra supter iamdictum castellum loco ubi proprie Casavetere dicitur, habentem fines: de capite finis terra ipsius episcopii sicut petræ fixæ discernebant et mensurati iusto passu hominis passus nonaginta; de uno latere descendente in viam publicam erant passus hoctoginta; de pede erga ipsam viam passus nonaginta; de alio latere saliente erga terram ipsius episcopii sicut petræ fixæ erant passus hoctoginta. hanc vero peciam de terra cum fontana et casa quæ destructa erat qualiter fines suos circumdabant cum inferioribus superioribusque suis, cum introitu et exitu suo et cum omnibus intro habentibus ipsi Maio per convenientiam tradiderat ad faciendum ex ea ipse Maius et eius heredes quod vellent, sicut ipsa cartula continet, scripta per Sikelgastum diakonum et notarium in qua subscripti erant ipse Paulus episcopus et Iohannes clericus et vicedominus et ab aliis testibus satis roborata. Secunda de anno tricesimo principatus domni Gisulfi principis, mense martio sexta indictione. Iohannes Dei gratia episcopus sanctæ sedis Pestanæ declaraverat quod pars predicti episcopii haberet molina edificata in flubio qui dicitur Trabe qui decurrit suptus castellum quod dicitur Caputaquis, et unum ex ipsis molinis fecerat Maio castaldeus filius quondam Dauferii comitis, et tunc filii ipsius Maionis idipsum molinum retinebant a parte ipsius episcopii libellarii nomine et pro hac re nullum effectum ebeniebat in parte ipsius episcopii, et volebat illud dare et alias res inde tollere insuper et aliquantum pretium ad perficiendum ea quæ ipsi episcopio necessaria erant et, nemine invento qui talia faceret, nobissime venerant ad eum Truppoaldus et Maio castaldei germani filii predicti Maionis castaldei, dicentes ut si dedisset eis vice illorum et laquinti germani illorum ipsum molinum cum sedimine et arcaturia sua et cursu aquarum, per convenientiam vicariationis ordine illi darent in ipso episcopio res suas quas habebant in Campania insuper et adiungerent ei hocto libras argenti purgati. et ipse domnus presul, obserbatis quæ in edicti capitulo adfixa sunt de huiusmodi vicaria facienda, dum una cum eo lohannes clericus et vicedominus et Riccardus notarius et advocator ipsius episcopii adessent, per convenientiam vicariationis ordine tradiderat iamdictis Truppoaldo et Maioni pro illis et ipso laquinto germano illorum predictum molinum cum sedimine et arcaturia sua, cum cursu aquarum et exitu suo sicut tunc conciatum et edificatum erat et cum tanta aqua quæ ibi decurrebat, ut in perpetuum pleniter et perfecte macinare posset et cum ipsa terra vacua que ibi erat; et ipsum molinum habebat fines: ex una parte finis terra et arcaturia et molinum Aczonis castaldei cognati illorum filii Arekisii quod a parte ipsius episcopii ei per convenientiam datum erat; et ex alia parte finis arcaturia et sedimen antiqum quod tunc desertum erat pertinens ipsi episcopio et erat secus ribum maiorem. hanc vero terram cum sedimine et arcaturia et ipso molino conciato et cum ipsa aqua et trasita et exita ipsis germanis vicariationis ordine ut dictum est tradiderat cum omnibus ... ad molinum pertinent et cum vice de via sua, seu et tradiderat eis de terra vacua pertinente ipsi episcopio a foras ipsa aqua quam tunc illi retinebant erga ipsum flumen et coniuncta cum uno valluncello per mensuras longitudinis ex omni loco passus triginta, et latitudinis in omni loco passus viginti iusto passu hominis mensuratas, cum omnibus intro habentibus et suis pertinentiis et cum vice de viis suis ad securiter et firmiter semper ipsi germani et eorum heredes illud habendum et faciendum ex eo quod vellent; et receperat ab eis inclitam sortionem de rebus suprascripti genitoris illorum quas habuerat in Campania ubi Correianum dicitur et per alia loca de finibus Campaniæ et ipsas hocto libras argenti purgati sicut ipsa cartula continet scripta per Romoaldum notarium, in qua ipse Iohannes episcopus et Petrus iudex et plures alii subscripti sunt. Tertiam de tricesimo sexto anno principatus domni Paldulfi principis et secundo anno principatus eius Salerni et quinto anno principatus domni Paldulfi eius filii, mense iulio septima indictione. Qualiter Pando presul sanctæ sedis Pestanæ ante presentiam Gaidonis iudicis et aliorum hominum per convenientiam, per ipsam cartulam tradiderat suprascripto Truppoaldo filio Maionis castaldei terram quam pars ipsius episcopii habebat in Lucanis finibus a super flubio in quo molina erant et secus viam quæ adscendit ad castellum Caputaquis per fines et mensuras iusto passu hominis mensuratas: de suptus finis via publica quæ discernebat a fine ipsius episcopii et inde passus hoctoginta tres; de alia parte finis via quæ ducebat ad ipsum castellum et inde passus centum viginti; de super a parte de toro qui erat finis ipsius episcopii et inde passus centum sexaginta sex; de alia parte finis iamdicti episcopii et inde passus hoctoginta quattuor. cum omnibus intro habentibus et cum vice de viis suis totam et inclitam illam per ipsas fines et mensuras ipsi Truppoaldo ut dictum est tradiderat ad securiter et firmiter semper ipse Truppoaldus et eius heredes illud habendum et faciendum ex eo quod vellent, sicut ipsa cartula continet scripta per Arechisium notarium, in qua ipse Pando episcopus et Gaido iudex et alii subscripti sunt. Quartam de tricesimo septimo anno principatus ipsius domni Paldulfi et secundo anno eius Salerni et sexto anno principatus domni Paldulfi eius filii, mense martio hoctaba indictione. Qualiter ipse Pando presul ipsius sanctæ sedis Pestaneæ ante presentiam Gaidonis iudicis et aliorum hominum per convenientiam, per ipsam cartulam tradiderat iamdicto Truppoaldo filio Maionis et Ermesende germane ipsius Pandonis religionis velamine indutæ, relicte Maionis qui fuerat germanus ipsius Truppoaldi duas clausuras de terris quas a parte ipsius episcopii tenere debebant usque annos viginti nobem in Lucanis finibus, unam suptus ipsum castellum Caputaquis per fines et mensuras: de una parte finis illorum et Gaitæ genitricis ipsius Truppoaldi et Maionis nepotes et filii illorum sicut via discernebat, inde passus centum quadraginta tres; de super parte passus centum et revolvente in supra secus vineam Pauli presbiteri passus sexaginta sicut terminatum erat usque in viam quæ pergebat ad ipsum castellum, et per ipsam viam descendente passus ducenti septuaginta duo usque in via publica subtanam; et a parte occidentis erat finis ipsius Truppoaldi sicut ipsa via discernit quæ pergebat ad ipsum castellum; de suptus finis ipsa via publica et inde passus ducenti duo. et alteram in loco Velanzano per fines et mensuras: de una parte finis illorum et inde passus centum triginta tres; de alia parte finis ipsius episcopii quod tenebat Petrus et inde passus centum; de subtus finis limite, passus septuaginta quattuor; et saliebat usque in alium limitem passus triginta septem sicut terminatum erat, et revolvente per ipsum limitem usque in torum passus hoctoginta tres; de super ipsum torum passus septuaginta iusto passu hominis ambabus ipsis clausuras mensuratis. et ambas ipsas clausuras unam suptus ipsum castellum et aliam in iamdicto loco Velenzano sub toronem transacter et funditus per supradictas fines et mensuras, cum omnibus intro habentibus et cum vice de viis suis et cum vice de fontana quæ dicitur de Casavetere ipsi Truppoaldo et Ermesendæ tradiderat ad securiter ac firmiter semper illi et illorum heredes illud habendum et faciendum ex eo quod vellent, sicut ipsa cartula continet scripta per Ademarium notarium, in qua subscripti sunt ipse Pando episcopus et Gaido iudex et Riccardus advocator ipsius episcopii et plures alii. Quintam de sexto anno principatus domni lohannis et primo anno domni Guaimarii eius filii, mense martio secunda indictione. Qualiter ante Petrum iudicem venerant Maio diaconus et Guaiferius et infantulus intra etatem nomine Alfanus, germani, filii quondam Truppoaldi et Maius filius quondam Maionis qui erant consobrini fratres, ipse Maius vice sua et vice Ermesendæ genitricis suæ querentes inter se dividere res de finibus Lucaniæ locis qui dicebantur Torone et Velanzano et res subter castellum Caputaquis ubi dicitur Casavetere et Plaium de monte, et secundum legem ipse iudex una cum parentibus ipsius infantuli et Dauferio archidiacono et abbate cappellæ palatii quem ei advocatum dederat, quem cognoverat esse bonam personam Deum timentem diviserat ipsas res quas inter se comunes habebant de iamdictis locis: primum diviserat ipse Maius illud de ipso loco Torone et Valenzano et fecerat inde unam sortem per fines et mensuras quas ipsa cartula continebat, et aliam sortem fecerat esse illud subtus ipso castello ubi Casavetere dicitur per fines et mensuras: de capite finis terra que fuerat ipsius episcopii sicut petræ fixæ discernebant inde passus nonaginta; de alio latere descendente in viam publicam erant passus hoctoginta; de pede erga ipsam viam passus centum quadraginta; et de uno latere ab ipsa via publica in supra per finem quæ fuerat predicti episcopii sicut petræ fixæ erant et inde passus hoctoginta. et adiunxerat in ista sortione unam peciam de terra ibique coniunctam quæ erat in ipso plaio de monte quæ cum aliis rebus ipsi Truppoaldo et Ermesendæ data fuerat a parte iamdicti episcopii per fines et mensuras: de una parte finis via, erant inde passus centum quadraginta tres; de superiori parte passus centum et revolvente in supra secus vineam que fuerat Pauli presbiteri passus sexaginta sicut terminatum erat usque in viam quæ pergebat ad ipsum castellum et per ipsam viam descendente passus ducenti septuaginta duo et usque in viam publicam subtanam; a parte occidentis finis ipsorum germanorum sicut via discernit quæ ad ipsum castellum pergebat; de suptus finis ipsa via publica et inde passus ducenti duo. de ista pecia infra istas fines et mensuras sceptuaverant unam peciam erga finem de ipsa via quæ discernebat a fine de ipsis germanis pertinente, erga ipsam viam passus viginti hocto; et saliente erga ipsam viam in supra passus hoctoginta, et descendente in ipsam viam publicam passus septuaginta, et per ipsam viam publicam passus hoctoginta. istam peciam quam sceptuaverant per ipsas mensuras adiunxerant in ipsa priore sorte de iamdicto loco Torone et Velenzano; totaque omnis suprascripta res mensurata fuerat iusto passu hominis. et cognoscentes ut ipse sortes per rationem et æqualiter essent facte, iuxta legem prius conpreenserant ipsi Maio diaconus et Guaiferius et ipse infantulus cum iamdicto suo advocatore in sorte illud de subtus ipso castello et Casavetere et ipso plaio sicut supra legitur, scepta ipsa pecia quam adiunxerant in illo de Torone et Velenzano sicut supra dictum erat; et ipse Maius pro vice sua et ipsius Ermesendæ genitricis suæ conpreenserat in sorte illud de Torone et Velenzano sicut supra dictum erat, cum ipsa peciola per ipsas mensuras quam supra sceptuaverant. et supradicte sortes sicut conpreenserant sic per partes inter se eas tradiderant cum omnibus intro habentibus et suis pertinentiis et cum vice de viis suis, ad securiter ipsas sortes sicut conpreenserant habendum et faciendum per partes quod vellent. verumtamen de eadem sortione quam ipsi germani conpreenserant haberent ipse Guaiferius cum ipso infantulo sortionem quæ fuerat Petri germani illorum, quæ ipsi Guaiferio et Alfano pertinebat per scriptum testamenti quod ipse Petrus reliquerat, sicut ipsa cartula continet scripta per Petrum notarium, in qua ipse Petrus iudex et Grimoaldus subscripti sunt. Sextam de septimo anno principatus ipsius domni Iohannis et secundo anno principatus domni Guaimarii eius filii, mense septembri quarta indictione. Qualiter ante ipsum Petrum iudicem venerant Maio diaconus et Guaiferius et infantulus infra etatem nomine Alfanus, germani filii quondam Truppoaldi, querentes inter se dividere res de finibus Lucanensibus de loco qui dicitur Casavetere, qui erat subtus ipso castello de Caputaquis et plaio de monte, quæ illis in sortione venerat a Maio consobrino fratre illorum filio Maionis et inclitam unam clausuram de terra de eodem loco Caputaquis quæ erat a super et prope flumen quod exiebat subtus monte de ipso castello, que illis pertinebat a parte predicti genitoris sui et de omnibus ipsis rebus ipsi Guaiferio et predicto infantulo pertinebat sortio Petri qui fuerat germanus illorum, quam eis ille per scriptum testamenti reliquerat. et primum ipse Guaiferius et predictus infantulus cum Aczone castaldeo advocato suo, qui erat consobrinus illius, pro vice ipsius Petri qui eas dividere obligatus fuerat, diviserant ipsas res in quattuor sortes: unam sortem fecerant esse illud quod per firmam scriptionem tulerat Maio abus illorum a parte suprascripti episcopii Pestani subtus ipso castello ubi Casavetere vocabatur per fines et mensuras: de capite finis terra quæ fuerat predicti episcopii sicut petre fixe discernebant et inde passus nonaginta; de uno latere descendente in viam publicam passus hoctoginta; de pede erga ipsam viam passus nonaginta; de alio latere saliente erga aliam sortem quæ inferius declaranda erat et sicut ascendebat via passus hoctoginta; et aliam sortem fecerant esse illud quod erat in capite de ipso flubio quod dicebatur de Ambrosi, quod ipsi Truppoaldo genitori illorum per convenientiam datum fuerat per domnum Pandonem episcopum ipsius sanctæ sedis per fines et mensuras: de una parte finis via quæ pergebat ad ipsum castellum inde erant passus centum viginti; de super a parte de toro qui erat ipsius episcopii finis passus centum sexaginta sex; de alia parte finis iamdicti episcopii et inde passus hoctoginta quattuor, et descendente in viam publicam et per ipsam viam publicam erant passus hoctoginta tres. et duas sortiones fecerant esse adunatas quod erat illud subtus ipso castello quod ipse genitor illorum tulerat a parte ipsius episcopii Pestani: de una parte finis supradicta prior sors sicut via discernit et pertangebat in supradicta peciola quæ inferius declaranda erat, erant in ipsa parte passus centum quadraginta tres; de super parte passus centum, et revolvente in supra secus vineam quæ fuerat Pauli presbiteri passus sexaginta sicut terminatum erat et usque in viam quæ pergebat ad ipsum castellum et per ipsam viam descendente passus centum sexaginta quattuor usque in finem ipsius Maionis consobrini fratris illorum, et descendente erga finem ipsius Maionis passus septuaginta tres usque in viam publicam, et per ipsam viam passus centum viginti duo de isto per istas mensuras fecerant esse duas sortes æqualis mensuræ: una in parte orientis et alia in parte occidentis erga finem ipsius Maionis consobrini fratris illorum, ut qui conpreensisset ipsam sortionem a parte occidentis tolleret de ipsa orientali sortione sex partes per latitudinem in omni loco coniunctas ad ipsam aliam sortem; et adiunxerant in ipsa occidentali sortione supradictam peciolam quæ erat coniuncta ad ipsam sortionem priorem sicut limes discernebat, et ab unde finiebatur ipse limes usque in viam publicam et per totam istam finem passus quadraginta hocto de subtus per ipsam viam passus quadraginta, et saliente per ipsam aliam viam quæ discernebat inter hanc peciam et ipsam aliam sortem passus quadraginta, totis omnibus suprascriptis rebus iusto passu hominis mensuratis. et cognito quod ipsæ sortes per rationem et æqualiter essent factæ, prius conpreenserat in sorte ipse Guaiferius priorem sortionem quam predictus abius eius tulerat a parte ipsius episcopii per supradictas fines et mensuras; secundus conpreenserat ipse Maio diaconus ipsam sortionem quæ erat in capite de ipso flumine quæ dicebatur de Ambrosi per supradictas fines et mensuras qualiter ipsi genitori illorum data fuerat per ipsum domnum Pandonem episcopum. tertius conpreenserat ipse infans cum ipso suo advocatore ipsam sortionem quæ erat a parte orientis et communiter ipse infans cum ipso advocatore suo et predicto Guaiferio conpreenserat pro sortione ipsius Petri, quæ illis ut dictum est pertinebat, ipsam sortionem a parte occidentis cum ipsis sex passibus superfluis et cum ipsa alia pecia per supradictas mensuras sicut superius legebatur; et ipsas sortes sicut conpreenserant sic per partes inter se tradiderant cum omnibus intro habentibus et cum vice de viis suis et cum omnibus ad eas pertinentibus ad habendum et faciendum de eis per partes quod vellent, sicut ipsa cartula continet scripta per Petrum notarium, in qua ipse Petrus iudex et Guaiferius et Petrus subscripti sunt. Septimam de tricesimo primo anno principatus domni Guaimarii et primo anno principatus domni Guaimarii eius filii, mense iunio secunda indictione. Qualiter Iohannes Domini gratia episcopus sanctæ sedis Pestanæ tradiderat quidem et confirmaverat Guaiferio comiti filio quondam Gualæ pro vice Petri filii quondam Alfani inclitam ecclesiam Sancti Nikolai quæ edificata erat subter castellum Caputaquis a super et coniunctum ad viam publicam quæ per caput de flubio Trabe pergebat, ut semper esset in potestate ipsius Petri et heredum eius sicut ipsa cartula continet scripta per Romoaldum clericum et notarium, in qua ipse Iohannes episcopus et Romoaldus iudex et duo alii subscripti sunt. Cum autem suprascriptæ cartulæ ostensæ ac lectæ fuerunt, ipse Alfanus filius prefati Petri clarificavit sibi per successionis gradum pertinere integras ipsas sortiones quas suprascripti filii Truppoaldi, Maio diaconus et Guaiferius et infans nomine Alfanus conpreenserant et inter se per partes tradiderant quemadmodum suprascripta sexta cartula continet, hoc est totum illud subter iamdictum castellum Caputaquis ubi Casavetere dicitur et ipsum plaium qualiter eis per memoratam quintam cartulam in sorte evenerat ab ipso Maione filio Maionis consobrino fratre illorum et inclitam ipsam clausuram de terra quæ est super et prope suprascriptum flumen, videlicet in capite ipsius fluminis quæ et dictum est de Ambrosi. similiter et sibi ipse Alfanus pertinere clarificavit integram medietatem de molino et terra in qua constructum est et de arcaturia sua et aqua et generaliter de toto quod et quantum suprascriptus Iohannes Domini gratia episcopus Truppoaldo et Maioni castaldeis germanis filiis quondam Maionis castaldei pro vice illorum et Iaquinti germani illorum vicariationis ordine tradiderat quemadmodum suprascripta secunda cartula continet. et sicut ipsi Alfano congruum fuit, sua voluntate per convenientiam, per hanc cartulam vendidit suprascripto Gregorio filio memorati domni Paldulfi totum et integrum illud quod sibi ut dictum est pertinere clarificavit cum integra ecclesia Sancti Nikolai quæ intra illud constructa esse videtur et cum omnibus aliis quæ intra ipsam venditionem sunt cunctisque eius pertinentiis et cum integra vice sua de fontana quæ in suprascripta quarta declaratur cartula et vice de suprascriptis viis et de aliis viis suis et cum omnibus stavilibus et movilibus ipsi ecclesiæ pertinentibus. ea ratione ut semper sit in potestate ipsius Gregorii et heredum eius, et ille et eius heredes licentiam habeant de eo facere quod voluerint. et propter confirmationem huius venditionis ipse Alfanus suscepit ab ipso Gregorio statutum pretium auri solidos sclifatos centum quindecim in omni deliberatione. et per convenientiam isdem Alfanus guadiam ipsi Gregorio dedit et fideiussorem ei posuit Ademarium comitem filium quondam Landolfi comitis, et per ipsam guadiam obligavit se et suos heredes semper defendere ipsi Gregorio et illius heredibus integrum illud quod ei sicut suprascriptum. est vendidit ab omnibus hominibus, et licentiam ei ipse Alfanus tribuit ut, quotiens ipse Gregorius et eius heredes voluerint, potestatem habeant illud per se defendere qualiter voluerint cum omnibus muniminibus et rationibus quas de eo ostenderint. et, si sicut superius scriptum est ipse Alfanus et eius heredes ipsi Gregorio et illius heredibus non adimpleverint et suprascripta vel ex eis quicquam removere aut contradicere presumpserint, per ipsam guadiam obligavit se et suos heredes componere ipsi Gregorio et illius heredibus trecentos solidos constantinatos aureos et sicut superius scriptum est adimplere. verumtamen illud ad memoriam revoco quoniam ipse Alfanus vendidit suprascripto Gregorio in iamdicta ratione simul cum eo quod super legitur totum et integrum quantum ei et Aloaræ uxori suæ filiæ Castelmanni comitis ibique coniunctum pertinuit ac pertinet et integram vicem quæ similiter ipsis viro et uxori pertinuit ac pertinet de memorata fontana et totum ipse Alfanus et eius heredes ex eadem venditione ipsi Gregorio et illius heredibus adimpleant quemadmodum eis se suosque heredes superius adimplere obligavit per suprascriptam guadiam et obligationis pænam. et ipsa quidem Aloara in mea haccedens presentia, dum una cum ea ipse Alfanus vir et mundoalt eius adesset et cum illius voluntate per convenientiam obligavit se et suos heredes, si suprascripta vel ex eis quicquam removere aut contradicere presumpserint, componere ipsi Gregorio et illius heredibus trecentos auri solidos constantinatos et tacitos ex hoc adversus illum et eius heredes semper permanere. quod autem superius disturbatum est in uno loco legitur "presul obserbatis" et in alio "hominis mensuratas"; inter virgulos quod superius scriptum est in uno loco legitur "et cum vice de via sua", in alio autem "via" et in alio "usque in viam publicam" et in alio "conpreenserat". Et taliter tibi Grimoaldo notario scribere precepi qui interfuisti. S. + Ego qui supra Iohannes iudex.

Source Fulltext: Codex Diplomaticus Cavensis, vol. 10, 60-71, Estratto da ALIM