C(onradus) Dei gratia Romanorum imperator augustus pre- 1150 cordialiter dilectae filiae suae E(irenae) a Deo coronatae et exal- Apr' tatae Grecorum imperatrici paternam dilectionem et certum ac fidele in omni oportunitate auxilium.

Prius quidem preclaram nobilitatem tuam tam ex vinculo cognationis quam ex affectu adoptionis plurimum diligebamus; set tua fides, tua pietas, tua devotio, tua liberalitas, quam nobis officiose exhibuisti, tunc scilicet, quando manus Domini et infir- mitate corporali et rerum incommodis nos afflixerat et humiliave- rat, tantum ardorem sanctae caritatis in nostra mente circa te adauxerunt, ut eam nulla difficultas, nullum periculum, nulla rerum varietas possit extinguere. Ita igitur in animum nostrum induxi- mus, ita in corde nostro omni ambiguitate remota firmavimus, ut — etiamsi nulla federis, nulla artioris amiciciae religio inter nos et gloriosum et predilectissimum fratrem nostrum, tuum utique maritum, magnificum et excelsum Grecorum imperatorem, ali- quando intercessisset — parati tamen et intenti essemus, sua omnia tanquam nostra diligere, suis inimicis tanquam nostris resistere.

Porro in conventione pacti, quae inter nos et ipsum omni cum benivolentia firmata est, condicio necessaria interposita fuit: quod scilicet ea, quae prenominata et prescripta fuerant, utrique compleremus, nisi alter vel uterque nostrum morte seu gravi in- firmitate vel amittendi imperii periculo id perficere prohiberetur; atque, transacta illa tam gravi et tam non negligenda necessitate, ad observandi et inplendi studium denuo accingeremur. Nunc ergo tibi, tanquam karissimae filiae nostrae et imperii nostri cognatae, causas familiariter et breviter aperiemus, pro quibus in Longo

364 WIBALDI EPISTOLA 243.

1149 bardia post exitum nostrum a vobis manere et promissa implere Apr' nequivimus, pro quibus ad partes Alamannie modis omnibus nos

properare, ordo quidem rerum et imperii nostri clamor ad nos usque perlatus non absque gravioris consilii ratione persuasit.

Siquidem, ut tua sapientia perfecte novit, dominus ille Welpho, qui' vir magnae nobilitatis et potentiae in regno nostro habetur — neque fide, qua eum in extrema necessitate adiuvimus, neque beneficiis, quibus eum commode auximus, aliqua ratione commonitus — per Sicylie tyrannum a Hierosolimis reditum habuit et, accepta non parva ipsius infami pecunia, per sacra- menta et per obsides ei firmavit, quod nos et nostros et nostrum imperium perturbare et infestare modis omnibus laboraret. Quod, postquam ad propria rediit, adiunctis sibi quibusdam perfidis non parvi aput nos momenti etb nominis, instanter facere cepit, filios nostros1, tuos utique nepotes amantissimos et bonae spei plenos, invadendo et in terra ipsorum, quae illis patrimonii iure competit, inimica quedam castella edificando. Hoc igitur tam atrocis rei nun- cio accepto, cum fama, ut in talibus fieri solet, omnia in deterius multiplicaret, prevenire cuncta et comprimere maturavimus; atque

Mai. ad partes Alamanniae subito et improviso adventu accessimus.

Dum itaque in componendis et pacandis omnibus diligen-

Aug. tiam adhibemus, tanta nos infirmitas corporalis in fine Augusti

1150 mensis invasit, ut usque ad pascha Domini* gravioribus negociis Apr'16 vix utiles esse possemus.

Intra quod temporis spacium, cum essemus in civitate Febr. 8 Spira ad iusticias regni faciendas et ad exercenda publica iudicia, prenominatus Welpho eum dulcissimo fihV nostro, tuo nepote, bonae indolis iam adolescentulo, ad Romani imperii fastigium Deo auctore per nos et principes nostros coronato, prope castellum nostrum Flochperhc* acie conserta dimicavit; ubi, nos divina protegente misericordia, suorum multis tam cede quam captione amissis, noctis beneficio adiutus, vix evasit.

a. qui addidi. b. et et c. c. filio addidi.

1. Heinricum regem et Fridericum. 2. i. e. ab exeunte Augustu a. 1149 ad d. 16 Aprilis a. 1150. Cf. supra eam, quae m. Februario 1150 scripta est, ep. 237 p. 356 n. 3. 3. Flochberg prope NOrdlingen.

WIBALDI EPISTOLA 243. 365

Quo munere celestis misericordiae accepto, dum contra 1150

■ Apr.

communis hostis nostri, Siculi videlicet tyranm, temeranam insolentiam nos expedire et accingere studemus, nunciatur no- bis, quod omnis Francorum populus cum ipso rege suo1 contra imperium precellentissimi germani nostri, tui scilicet glorio- sissimi sponsi, conspiraret et arma movere, auctore et incen- tore Sicilye tyranno, cum omni virtutis suae conatu dispo- neret. Quam rem non facile spernendam vel omittendam ratum duximus, set finem rerum expectare et aut tumultum repri- mere aut nos et imperium nostrum pro fratre nostro et rebus ipsius opponere decrevimus. Excusatos nos sufficienter credi- mus, veritatis existente constantia, tam de incursatis regni nostri finibus quam de invalitudine corporali. Et plane de divino ad- iutorio confidimus, quod in brevi promissa nostra fideliter com- plebimus, non solum quia spopondimus, verum etiam quia nos de invasore imperii nostri vindicare summopere" desideramus.

Et ut precelsus vir tuus maiorem de nobis amicicie cer- titudinem et adimplendi conventiones habeat, firmiorem inter nos affinitatem, sicuti cum presentes essemus inter nos tractatum et firmatum fuit, ad presens fieri disponimus, ita videlicet: ut gloriosus filius noster, qui imperii nostri successor et heres est designatus et coronatus, neptem unam mariti tui, sublimis Gre- corum imperatoris, uxorem presenti tempore ducat, de duabus scilicet alteram. Quae electio in tui pectoris sapientia constabit, ut illa nobis transmittatur, que moribus et forma noscetur a te, que eas educasti, precellere, sicut honor utriusque imperii et predulcissimi nepotis tui celsitudo opus habere in tali re cogno- scitur. Cetera vero, que ad eundem contractum rite peragen- dum pertinere videntur, posuimus in ore comitis Alexandri de Gravina, qui utrique imperio perpetua fidelitate servire manifeste consuevit, et verbi huius mediator et tractatorb ex precepto utro- rumque, cum apud vos essemus. Quem, in rebus inperii vestri fideliter ut semper solet laborantem, a Venecia fecimus ad nos

a. sumopere c. b. fuit excidiss" ridetur.

1. Ludovico VII.

366 WD3ALDI EPISTOLAE 243. 244.

1150 vocari, quatinus per eius industriam secretum hoc, sicut in ceteris pr' consuevimus, ad egregium valeat finem perduci. De cuius celeri reversione benignam intelligentiam tuam studiose admonemus; quia, cum sublimis nepos tuus iam adultus sit, oportet, ut tam personae ipsius quam imperio nostro in contrahendo matrimonio sine mora provideamus. Scire possunt inimici nostri, qui dis- seminando mendatia turbare nos et disiungere moliuntur, quod amiciciae nostre nexus indissolubilis perseveret .