Frater Wibaldus Dei gratia Stabulensis aecclesiae servus 1147

• Oct

Roberto decano et ceteris Stabulensibus fratribus, spiritu con- silii et fortitudinis abundare.

1. Pervenit Virdunum papa die 5 Nov. 1147. 2. II. 3.1.1128—1135. 4. II. 5. II episcopo Leodiensi, 1136—1145. 6. Olivento fi. 7. 1137 Iun. V. Regesta pont. Rom. p. 579. 8. 1139 Apr. V. meum de Conrado III rege librum p. 280. — Caeterum ex hac epistola cognitu facile est, ipsum quoque Wibaldum et m. Iunio 1137 apud Oliventum fl. et m. Aprili 1139 in concilio Romano fuisse. 9. quac perierunt. 10. anno 1139. V. Albe- ronis tabulam ap. Martene Coll. II. 108—110.

136 WIBALDI EPISTOLA 58.

1147 Sinceritatis vestrae litteras accepimus, in principio quidem sui plenas gratiae, plenas caritatis, plenas filialis affectus, plenas singularis desiderii, plenas gaudii, plenas dulcedinis et bonae spei; quo uno et eodem momento et cor nostrum abundantiore leticia et oculos nostros uberibus ex vestra pietate lacrimis im- pleverunt. Credite nobis, dulce fuit ac iocundum animae nostrae vivere, dulce ac iocundum inter tot pericula, quae die noctuque in expeditione super paganos trans Albim in silva Ercinia per- tulimus, vitam et sospitatem servasse, ut videlicet tantis bene- ficiis, quae de vestra salutatione et visitatione suscepimus, hi- lariter frueremur. Verum cum, intento ad meliora animo, tanti boni participatione perfuncti, paginam vestram percurrimus, subito exhorruit animus, expalluit facies et versus est in luctum chorus noster1, cum in illas miserabiles querimonias vestras im- pegimus, quae coelum possent" penetrare, si peccatis nostris promerentibus aeneum* non esset factum, ne transeat oratio; possent, inquam, commovere terram, si non offenso auctore nobis elementa rebellarent. Ingressi itaque in penetralia cordis nostri et in archanos animae nostrae recessus diuque ac multum questi, cum nostra conscientia disceptavimus, disquirentes et iudicantes, nobisne an vobis universis imputari iure debeat, quod per longam absentiam nostram Stabulense monasterium tam la- crimabilibus modis laceratur; vosne in culpa sitis, qui, omni- fariam nostri potestatem habentes, ad regimen Corbeiensis ec- clesiae nos emisistis vel saltem dimisistis; an nos rei simus, qui ad vestram voluntatem, ne dicamus iussionem, tantis nos sollicitudinibus et offensionibus — relicta immo ut veremur de- serta matre nostra, educatrice ac nutrice nostra Stabulensi aec- clesia — inplicuimus. Etsi enim magni, Deo id per vestram adhortationem agente, sumus iuxta nomen magnorum qui sunt in terra, scire tamen potestis, quod quanto altius conscendisse cernimur, tanto magis de vario ruinae casu pertimescere debe- mus; et quanto amplius crescunt dona honorum, tanto magis

a. posst c.

1. Thren. 5,15. 2. Cf. Deuter. 28, 23.

WIBALDI EPISTOLA 58. 137

augentur rationes dolorum'. Certe, ut caetera incommoda 1147 sileamus, nobis senescere non licet; immo senescimus quidem, sed quies, quae senibus et emeritis prestatur, nobis Corbeiae negatur. Novi labores, nova industria, nova eloquentia, novae largitates, nova magnificentia a nobis cotidie expetuntur, cum iam diu fatigati aliquam laborum nostrorum metam prospice- remus, aliquam fatigationum requiem speraremus. Aut peccan- dum est in rem publicam aut hominum offensiones toleran- dae. Tum preterea nostra aetate omnis pudor abscessit, omnis reverentia extincta est, fides interiit et honestas mortua est. Quid igitur placuit vobis duplicare labores nostros? Quantum in reformanda et observanda religione fructum facere valeamus, vestri defectus, vestri labores, qui ex pravorum inprobitate vobis cotidie accrescunt, docere vos perfacile possunt. Porro divitiae quid prosunt inquietis? Colligitis itaque, quod neque in spiri- tualibus neque in secularibus solidum gaudium habere possumus. Set spes nostra Deus, honor noster, genus nostrum, sublimitas nostra, exultatio nostra, in amministratione suae rei publicae nostra parvitate tanquam suo instrumento, licet vili et exiguo, utitur, nosque per quos vult graduum provectus, tanquam per munuscula quedam, ad sui nominis amorem clementer allicit, et nostrae fragilitatis excessus cotidianis immo assiduis laboribus velut quibusdam flagellis et amaritudinibus, ne ab ipso receda- mus, comprimere dignatur. De Turnines tantum dolemus, quantum verbis exprimere non possumus. Superb qua re domno Leodiensi episcopo scripsimussicut in litterarum exemplo, quod vobis transmisimus, videre potestis. Si domnus papa, ut fertur, Treverim venturus est, nos ipsos ad hanc causam peragendam expectabitis; sin autem vanusc rumor est, fratrem H(enricum), nostrum dilectum filium, et Erleboldumd fratrem ad domnum papam mature mittetis, ferentes secum omnia instrumenta, quae de Tornines bene salva per nos habetis, et precipue litteras

a. donomm c. b. Super — scripsimus rrasa sunt in eod. c. minns c. d. Erleb c.

1. ep. 57 supra p. 134.

138 WIBALDI EPISTOLAE 58 - 60.

1147 bullatas Innocentii papae, quas super eodem negotio Leodiensi episcopo Alberoni transmisit. Ad veniendum autem ad vos in proximo nos modis omnibus expedimus et iam iam quasi sarcinas nostras colligamus. Orate pro nobis.

59. Heinricus episcopus Leodiensis Wibaldum ad se vocat. (M.42.) 1147 Henricus" Dei gratia Leodiensis episcopus venerabili ab-

Oct'

bati Stabulensi Wibaldo in summo Salutari salutem.

Intolerantiam malorum episcopatui nostro incumbentium tanto experientius quam vos didici, quanto prestat experimen- tum relatui. Et quoniam peccatis nostris exigentibus mala de die in diem multiplicantur, non ambigitur apud discretionis ve- strae examen, nos eo amplius vestri consilii et auxilii ammini- culo indigere, quo exquisitior et ferventior ceteris concessa est vobis divinitus gratia in utroque. Ex nostris tamen occupatio- nibus vestras quoque metientes, absentiam vestram, licet nobis et his, quae ad vos specialius spectant, admodum incommodam, patienter sustinemus, obnixe et confidenter_monentes dilectionem vestram, ut propensius data opera exoccupationi nostrae, venire maturetisb. Necesse est enim, ut, communicato utriusque annisu, et vestrorum hominum excessus et insolentiae vobis presente corrigantur, et nostrae partis malicia, Deo propitiante, aliquan- tulum mitigetur.