Responsiva Ottonis contra Phylippum. — Cavillosum exordium, quod in tue invective initio posuisti, Philippe, contra te potest verisimiliter allegari, quoniam protervam et vo- racem dominandi anbicionem habere videris, ex quo contra domini et apostolorum vica- rium, qui te cum omnibus fautoribus tuis excommunicacionis vinculo inodavit, volens quod imperare non debeat aliquis de genere viperarum, tibi Romanum imperium usurpare mo- liris. Incepisti postmodum ab utinam optativo, deum tanquam levita misticus rogitando, credens Herbipolis remorari, ubi preposituram vacantem habebas. Nos enim absque ora- cione tua sapimus et intelligimus, quod vicarius Christi, cives Colonienses et magni fau- tores nostri dederunt nobis pharetram et arcum, ut in victorie signum iufigamus tibi ulcionis dire sagittam, sicque munusculum, id est imperiale sceptrum, nobis libere promi- serunt, scientes quod aureum vellus, id est Romanum imperimn, optinebimus preliando. Immo nostra condicio puerilis, id est pura, esse videtur; pueri enim sumus, id est in mi- licia puri et in diris preliis tamquam aurum in fornace probati, quare de arundine facimus equum, quia te quasi arundinein reputamus in bello, et id circo fecimus calcaria de salice, ut inimicorum organa in salicibus suspendamus. Consideravimus quidem vultum nativitatis nostre in speculo, id est in Romana' ecclesia, que speculum est omnium et lucerna, spem nostram posuimus, credentes Romano pontifici, qui non abreputat nos esse fratrem gigan- tum; unde ipse velud gigas egressus est ad resistendum presumpcioni tue, nec est, qui se abscondere possit a calore indignacionis eius, quoniam Alexander tercius Veneciis dorsum patris tui calcavit dicens: Ambulo super aspidem et basiliscum. Si autem super lignum viride hoc fecit, in sico quid faciet, patet procul dubio universis. Coloniensis quidem non archiepiscopus, sed depositus, nos apud Aquisgranum minime coronavit, immo Prenestinus episcopus apostolice sedis legatus de mandato et auctoritate doinini pape Innocentii, de cuius consecrati nominis inicio preposiciouem temere subtraxisti, regalem posuit super ca- pud uostrum coronam, signa imperialia conferendo cum celebritate solempni. Frater nempe

764 NACHTR. - OTTO IV. (1204 NOV.)

meus eger est pedibus et viribus corporeis enervatus, et id circo tibi appetit deservire, ut in ecclesia tua sibi aliquando prebendam assignes. Ceteruiu videre potes, quod ex una radice plante sepe plures consurgunt, et illaruin aliqua eflicitur sterilis et morbosa. Pre- terea dienim anticorum ineininimus et interrogavimus patrem nostrum et dixit nobis, quod ei non abstulit Saxoniain Federicus, sed fuit quasi causa inductiva et cohoperatrix ad in- ducendum ministeriales et servos suos contra eum, quoniam domestici et familiares facille valent statum subvertere dominorum, sicut in socero tuo et cognato potes per similitudineni intueri, quorum unus per carnalem fratrem et alter per consobrinum Constantinopolitanuni imperium et vitam amisit. Pater insuper noster nos fuit plurimum exortatus, quod suaiu iniuriam vindiceinus; inquiteniin: Nondebet iura hereditaria possidere, qui patris iniuriaiu non nititur vindicare. Iniunxit etiam nobis, utBrunsvih faciamus omni tempore diligencius custodiri, quia civitas iuexpugnabilis est et inexpugnabiles principes conservavit; unde ipsaiu modicum alicuius non debes tugurium, sed urbem regiam appellare. Demum non deponeiuus cornua, sed apponemus imperialeni coronam, quam riobis dominus papa donabit, iu nomine cuius exaltabuntur cornua nostra, quoniam erexit cornu progeniei nostre, nos in regem exultacionis oleo perungendo. Penitenciam adhuc adhibere non potes, nec remissio- nem facere delictorum, quia nondum es in episcopuni cousecratus; sed ridiculum pro certo esse videtur, quod illi misereri promittis, a quo misericordiam implorare deberes, quoniani Romanum tibi abstulit imperium et super dorsum tuum non desinit fabricare. Super eo vero, quod inopes nos appellasti, erubescere deberes admodtun et stupere, quia tunc honori tuo detrahis manifeste, cum illos appellas iuopes, qui te superabiliter diris gueris et diu- turnis fatigant; nemo mnquam sane mentis gloriatur se devicisse formicam, sed ille glo- riam de sua virtute reportat, qui leonem vel ursum dicitur superasse.

Ficker aus Boncompagni Boncompagnus lib. 4 tit. 2, hs.. sec. 13 der hofbibl. zu Miinchen. cod. lat. 23499 bl. 30. — Vgl. nr. 1066.