Rudolfus dei gratia Romanoruni rex semper augustus. Universis imperii Romani fidelibus presentes litteras inspecturis imperpetuum. Tociens regie celsitudints sceptrum extollitur alcius et ipsius status a domino, a quo datur omnis potestas, felicius gubernatur, quociens loca divino cultui dedicata benigna consideracione reguntur et ad ipsorum liber- tates servandas et facultates augendas graciosa proteccio principis invenitur. Cum enim omnis gloria sive potencia principatus in subditorum precipue consistat solidata fortunis, expediens arbitramur et condecens, ut simus subiectis et in iusticia faciles et in gracia liberales. Noverit itaque presens etas et futuri temporis successura posteritas, quod nos devocionem sinceram, qua dilecte in Christo . . abbatissa et conventus monasterii de Sii- nenburch, ordinis sancti Benedicti, Brixinensis diocesis, circa divini cultus obsequia iugiter et ferventer invigilant, graciosius attendentes, considerantes quoque benignius integre fidei puritatem, qua erga nos et Romanum imperium choruscare dicuntur, propter quod cupimus earundem inonasterium et iu spiritualibus esse floridum et in •temporalibus opulentum; devotis venerabilis Heinrici- episcopi Tridentini, principis nostri kaiissimi, eiusdem mona- sterii advocati, nec non ipsius abbatisse et conventus supplicacionibus iuclinati, oinnia pri- vilegia, gracias, libertates et iura a felicis recordacionis quondani Romanis imperatoribus et regibus, inclitis nostris antecessoribus, prenotato monasterio coucessa favorabiliter et indulta, prout rite concessa noscuntur et provide, sepedictis . . abbatisse et conventui ac monasterio suo dc regiu benignitatis clemencia liberaliter confirmamus, inuovamus et pre

NACHTR. — RUDOLF L 1277 KEB. 15. 793

sentis scripti patrocinio coimnunimus.Nulliergohoniinumliceat hanc paginam nostre con- firmacionis et innovacionis infringere vel eidem ausu temerario contraire. Quod qui forsitan attemptare presumpserit, gravem nostre maiestatis offensam se noverit incursurum. In cuius rei memoriam et robur perpetuo valiturum presens scriptum exinde conscribi et maiestatis nostre sigillo iussimus communiri.

Datum Wienne, xv. kalendas marcii, indiccione v., anno dominice incarnacionis mille- simo ducentesimo septuagesimo septimo, regni vero nostri anno quarto.

Durig aus dem orig. im statthaltereiarchive zu Innsbruck. Das wohlerhaltene siegel hiugt.