Bela, Dei gratia Ungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Servie, Gallicie, Lodomerie, Cumanieque rex. Omnibus Christi fidelibus tam presentibus quam futuris presentem paginam inspecturis salutem in omnium salvatore. Iustis petentium desideriis principis animum inclinari ordo iuris et vigor exigit equitatis, dummodo quod petitur, iustitie non obviet, nec iuri preiudicet alieno. [P]roinde ad universorum notitiam volumus pervenire, quod fidelis noster Iacobus abbas de Beel ad nostram accedendo presentiam super facto terre Endreed existentis iuxta villam Beche, super qua inter ipsum et comitem Dyonisium questio orta fuerat, exibuit nobis litteras Vesprimiensis capituli hunc tenorem continentes:||
Excellentissimo Domino suo B[ele] Dei gracia illustri regi Hungarie, capitulum Vesprimiensis ecclesie orationes in domino debitas et devotas. Litteras excellentie vestre recepimus mandatum ac preceptum vestrum continentes sub hac forma: In duello, quod inter abbatem de Beel ex una parte, et Dionisium (!) comitem, filium Beche, super terra Endreed habebatur ex altera per fideles nostros B. comitem Musuniensem et N. magistrum dapiferorum partibus consentientibus taliter extitit ordinatum, ut idem abbas cum uno officiali suo quinto die post octavas Beati Michaelis [1255. okt. 10.] in ecclesia Sancti Iohannis de Polyan parare debeat sacramentum, ut quamcunque de illa terra, quam abbas cum dicto comite Dyonisio nomine terre monasterii sui reambularet, parando sacramentum monasterii sui asseruerit, ipsa terra cederet monasterio pacifice et quiete; unde nobis per vestras litteras precepistis, ut cum prestaldo ipsius abbatis unum ex nobis mitteremus, qui secundum formam prescriptam reciperet sacramentum, quo recepto in ea parte ipsius terre, que monasterio cederet, mete deberent elevari, et quicquid coram homine nostro actum fieret, metas videlicet et qualitatem terre monasterio cedentis, vobis fideliter rescriberemus. Nos autem precepto vestro obtemperantes, Scegam sacerdotem nostrum de Mestyr transmisimus fidedignum, qui ad nos rediens retulit viva voce, quod, cum ipse pro exequendo nostro mandato una cum prestaldo pro iuramento recipiendo accessisset, Dyonisius comes antedictus ipsum abbatem iurare non permisit, sed terram ecclesie de Beel eidem abbati absque iuramento restituit perpetualiter possidendam. Terra autem prememorata monasterii Beel in villa Endred sita, quam abbas ab ipso Dyonisio recuperavit in lite, his metis distinguitur.||
Incipit enim ab occidentali parte iuxta viam publicam, que procedit ad Appacchasulua, ubi est una meta, exinde modicum vergit ad aquilonem ad ilicem, supra quam meta est vulata (!), deinde protenditur ad partem orientalem ad aliam ilicem similiter supra cumulatam; exinde protenditur ad tertiam ilicem eodem modo metis cumulatam; inde descendit. ad aliam metam, que est in divisione duarum viarum, que vulgo dicitur cryst ut, deinde tendit ad arborem piri, supra quam est meta cumulata, deinde tendit ad viam de Beche, que venitt (!) et est ibi meta angularis, ubi sunt quatuor mete; et de hiis metis per eandem viam descendit ad plagam meridionalem, ubi via declinat ad, partem orientalem, ubi meta dirigitur ad dexteram partem et est in arbustis; deinde prope ad caput fontis est meta, et exinde tertia meta est per directum cumulata super magnam arborem piri deinde ad caput ferieti est una meta. Item in capite alterius feneti, ubi sunt salices, est meta, deinde secus eundem fontem descendit ad metam angularem, ubi sunt quatuor mete, inde autem divertitur ad partem occidentalem et per longitudinem unius iugeris est meta, deinde iuxta fenetum ad nemus tendens, in nemore subtus ilicem est una meta cumulata, deinde transit per nemus fenetum ad silvam Onth de genere Leurenta, ubi iuxta quandam populum est meta subtus illicem; et exinde vergit versus aquilonem secus eandem silvam eundo per fenetum et per nemus ad metam, que est iuxta viam, que via dirigitur ad domum dicti Onth, dicta autem meta transiens viam antedictam vadit ad angulum silve, ubi est meta cumulata ad resecatam ilicem deinde tendit ad ilicem, que est secus viam publicam prenominatam, et per eandem viam eundo ad partem occidentalem revertitur ad predictum locum, ubi mete dicte terre terminantur. Prestaldus autem huius cause est Demnetrius comes, filius Endre, qui pro se misit quendam pertinentem suum nomine Mauricium.||
Unde idem abbas supplicavit nobis, ut eandem terram Endred, que sibi iustificata extitit, nostro dignaremur privilegio confirmare. Nos igitur ipsius petitionem iustam attendentes in hac parte secundum continentiam litterarum capituli Vesprimiensis ipsam terram eidem monasterio de Beel auctoritate presentium confirmamus. In cuius rei testimonium et perpetuam firmitatem presentes litteras concessimus dupplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum per manus dilecti et fidelis nostri magistri Smaragdi Albensis prepositi, aule nostre vicecancellarii. Anno Domini M°CC°L. sexto, quinto decimo kalendas Marcii, regni autem nostri anno vigesimo primo. [1256. febr. 15.]