(B)ela, Dei gratia Hungarie, Dalmatie, Croatie, Rame, Servie, Gallicie, Lodomerie, Cumanieque rex, omnibus Christi fidelibus presentem paginam inspecturis salutem in eo, qui est salus omnium. Regum est proprium facere iustitiam et invigilare remediis subiectorum, cum enim eos in pace conservamus, cum eorum scandala removemus, nos in ipsorum quiete quiescimus et fovemur. Proinde ad universorum notitiam harum serie literarum volumus pervenire, quod cum gravis inter abbatem Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie et wdvornicos nostros de Hygmogos et wdvornicos de Kezv super terris questio esset orta, asserebat enim abbas predictus, quod prefati wdvornici de Hygmogos auctoritate propria novas metas super terris, quas communiter cum abbate iam dicto tenebant et wdvornici de Kezv destructis metis veteribus novas meta erexissent in ipsius preiudicium et gravamen, nos ex nostri regiminis officio, ut omnis inter ipsos sopiretur materia questionis, magistrum Smaragdum, electum Albensem, aule nostre vicecancellarium, dilectum et fidelem nostrum transmisimus, ut inspiceret dictas terras, super quibus inter ipsos contentio vertebatur et ipsorum controversiam terminaret previa ratione. Qui ad nos reversus retulit, quod vicinis et commetaneis convocatis et inquisita ab eisdem diligentius veritate, terram prenominati abbatis a terris wdvornicorum nostrorum superius iam dictorum certis metis taliter distinxisset:||
Prima meta incipit a Feredeuzyg iuxta pratum Egrug a parte meridionali et vadit usque longitudinem unius iugeris versus montem Hygmogos et ibi sunt due mete terree, una wdvornicorum a parte occidentali, altera abbatis Sancti Martini a parte dextra orientali; inde protenditur ad arborem nucis, iuxta quam sunt due mete terree, una wdvornicorum a parte sinistra occidentali, altera abbatis a parte dextra orientali; inde vadit ad aliam arborem nucis, iuxta quam sunt etiam due mete terree; deinde vadit ad tertiam arborem nucis et ibi sunt due mete terree, una meta circumdat ipsam arborem nucis, alia meta terrea est iuxta ipsam arborem nucis a parte sinistra orientali; inde vadit ad magnam viam, iuxta quam sunt due mete terree; et exinde pertransiens viam ascendit ad unum monticulum qui berch vocatur, super quo sunt due mete terree, una wdvornicorum a parte sinistra occidentali, altera abbatis a parte dextra orientali; deinde descendit ad quandam vallem, ubi sunt due mete terree; deinde ascendit ad unum berch, qui vulgo Eregeteuhig vocatur, super quo sunt due mete terree; deinde protenditur ad quandam pirum, quam circumdat meta terrea et alia meta terrea est iuxta ipsam pirum; inde directe protenditur ad unum berch, qui vulgo Humurozou dicitur et ibi sunt due mete terree, una vdvornicorum a parte sinistra occidentali, altera abbatis a parte orientali; deinde vadit ad vallem Humurozou et ibi similiter sunt due mete terree; deinde asscendendo transit quandam parvam viam, ubi sunt due mete terree; deinde ascendit ad Keuzyg in montem Hygmogos et ibi sunt due mete terree; inde ascendit ad montem, qui vocatur Kuzepteteu et ibi inter duos monticulos sunt due mete terree, una wdvornicorum a parte sinistra occidentali, altera abbatis a parte dextra orientali; ab inde vero mons Hygmogos wdvornicis et abbati predicto, capitulo Vesprimiensi et castrensibus de Zala in commune remanet, sicut hactenus tenuerunt. A parte vero septemtrionali sunt due mete terree antique in valle Paprad, que distingunt terram ville Thoplucha a terra abbatis Sancti Martini; inde descendit ad unum berch, qui vulgo dicitur Humucteteu ad partem orientalem et ibi sunt due mete antique, una wdvornicorum de Kezv a parte septemtrionali, altera abbatis Sancti Martini a parte meridionali; inde descendit ad magnam viam, que venit a Thoplucha et vadit ad villam Apati, ubi etiam erant due mete antique, quas innovaverunt vdvornici; deinde protenditur et vadit ad pratum Egrug ad partem orientalem, ubi erant due mete antique, quas destruxerant wdvornici et de novo sunt innovate; deinde declinat ad meridiem iuxta idem pratum, ubi sunt due mete nove in fine terre arabilis una wdvornicorum iuxta pratum Egrug a parte orientali, altera abbatis in fine terre arabilis a parte occidentali; inde vadit iuxta dictum pratum, ubi sunt due mete nove in fine terre arabilis; et exinde intrat pratum Egrug ad partem orientalem, ubi sunt due mete nove super antiquis truncis; deinde vadit ad magnam aquam Egrus, iuxta quam sunt due nove mete, que aqua distingit terram abbatis a terra wdvornicorum memoratorum. Nec hoc ommittimus, quod ab illis duabus metis in antea, que sunt iuxta aquam Egrug, nec populi abbatis poterint transire, ad terram wdvornicorum, nec wdvornici poterunt venire ad terram abbatis antedicti. Et sic terra abbatis memorati a terra wdvornicorum de Kezu separatur. Nec hoc pretermittimus, quod terrarum limitatio sive metatio facta est inter wdvornicos nostros et abbatem sepius nominatum sine preiudicio aliorum, qui in dicta terra, que cessit abbati dignoscuntur aliquod ius habere.||
Ut igitur hec premissa semper salva et inconcussa permaneant, ad instantiam dicti abbatis litteras nostras dedimus duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum per manus magistri Smaragdi, electi Albensis, aule nostre vicecancellarii, dilecti et fidelis nostri, anno Domini M° CC° L° VI° octavo Idus Maii, regni autem nostri anno XX° primo. [1256. máj. 8.]