Bela, Dei gratia Hungarie, Dalmatie, Croatie, Rame, Servie, Gallicie, Lodomerie Cumanieque rex, omnibus presentes litteras inspecturis salutem in Domino sempiternam. Ut donationes regum perpetua firmitate solidentur, litterarum solent testimonio communiri. Proinde ad universorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod, cum olim regno nostro depopulato a barbaris nationibus et a tyrampnide Tartarorum permittente vel iubente Domino pene penitus devastato, timentes ne regnum ipsum ad exinanitionem ultimam deveniret ac desiderantes, quod reliquie populi divina dispositione dominio nostro subiecti providentia nostra salve forent, invocato baronum tocius regni nostri consilio ordinavimus, quod in locis aptis in omnibus terris corone nostre subiecti munitiones fierent, castra surgerent, ubi se populus imminente persecutionis tempore salutis causa recipere posset et salvare. Et ut huiusmodi salubris provisio commodius duceretur ad effectum, hoc usi fuimus moderamine, quod, si aliquis privatus locum optineret situ fortem, permutationis seu alio iusto titulo publicatus communiter alicui multitudini hominum deputaretur construendus vel, si similis locus sub regia existeret potestate, hiis similiter privatorum vel [ecc]lesiarum aut prelatorum donaretur usui, ut hoc adibito moderamine loca fortia semper illis deputarentur, per quorum providentiam constructa refugia fierent plurium, que nullorum fuerant vel paucorum. Et ideo quamdam insulam in Balatino existentem, ubi quidam mons munitioni aptus existit, ecclesie Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie destinavimus conferendam, ut in ipsa eadem castrum edificaret, que ad id faciendum potens est et abundans. Que quidem insula, licet dudum ad comitatem pertinuisset Zaladiensem, a longis tamen retroactis temporibus a castro ipso exempta per multorum manus inter ceteras perpetuitates velut erratica optenta fuit et possessa primo videlicet per Ogyz banum, postmodum per Kalianum comitem [Zaladiensem], quo etiam absque heredibus defuncto, ad karissimum filium nostrum regem Stephanum una cum comitatu Zaladiensi ex nostra concessione fuit devoluta. Attendentes igitur, quod per hanc [favorabilem] donationem religioso loco factam regia devotio spiritualiter sibi ac suis liberis proficeret apud Deum et defensioni subiectorum suorum consuleret in presenti, abito consensu karissimi filii nostri [Stephani pro] tunc eiusdem insule possessoris, ipsam insulam cum omnibus suis utilitatibus, scilicet cum villis, silvis, vineis, fenetis, pratis et piscationibus ac cum aliis circumstantiis sicut [a prioribus possesso]ribus possessa extitit, memorato monasterio Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie pro nostra et liberorum nostrorum salute donavimus et tradidimus ac per supradictum karissimum filium nostrum donari [predictoque monasterio assi]gnari fecimus perpetuo possidendam. Et, ut dictum monasterium irrevocabili insule ipsius possessione gaudeat corporali, viro venerabili Favus (!) abbati monasterii supradicti promisimus bona fide sine fraude, quod ipsum monasterium, abbatem, conventum et eorum successores in sepedicte insule possessione conservabimus et per heredes nostros etiam faciemus perpetuo conservari, cum dictum monasterium precipuum sit inter alia corone nostre monasteria, ideoque specialiori amore et honore inter cetera confovendum, non obstante [quocunque] privilegio, si quod apparet, in quo insula prefata alicui baronum nostrorum collata diceretur vel donata, quia huiusmodi instrumentum tamquam revocatum pro inani et cassato et omni robore et firmitate carituro haberi voluimus et mandamus per presentes. In cuius rei memoriam et perpetuam firmitatem presentes dedimus litteras duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum per manus magistri Pauli, prepositi Posoniensis, aule nostre vicecancellarii, dilecti et fidelis nostri, anno Domini millesimo ducentesimo sexagesimo, regni autem nostri anno vicesimo. (!) [1260.]