Stephanus, Dei gratia Hungarie, Dalmatie, Croatie, Rame, Servie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie, Bulgarieque rex, omnibus presens scriptum inspecturis salutem in omnium salvatore. Ad universorum comitum notitiam, Posoniensis videlicet, Nytriensis, Iauriensis, Kamaruniensis, Zaladiensis, Wesprimiensis, Tholnensis, Symigiensis seu omnium aliorum iudicum ac viceiudicum harum serie volumus pervenire, quod accedens ad nostram presentiam fidelis noster Bonifacius, abbas monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie, privilegium Sancti regis Stephani confirmatum per privilegium felicis memorie patris nostri nobis presentavit quorum inspecto tenore cognovimus concessum extitisse ut populos dicti monasterii nullus iudicum preter regiam maiestatem et eum, quem abbas illius monasterii eliget, presumat aliquatenus iudicare. Unde, cum privilegia ecclesiarum et maxime istius monasterii, quod dilectione amplectimur speciali, nullatenus infringere, sed potius inviolabiliter intendamus conservare, volumus et precipimus firmiter et districte, quatenus nullus vestrum populos sepe dicti monasterii nec in furto, nec in decimis, nec in facto monete vel in aliquo presumat iudicare, quos a iurisdictione omnium iudicum per privilegium Sancti regis Stephani exemptos iudicio tantummodo nostro in omnibus causis reservamus iudicandos vel eius, quem elegerit abbas dicti monasterii secundum tenorem privilegii antedicti. In cuius rei memoriam et firmitatem presentes dedimus litteras duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum per manus magistri Benedicti, prepositi Orodiensis, aule nostre vicecancellarii, dilecti et fidelis nostri, anno Domini M° CC° septuagesimo, regni autem nostri anno primo. [1270.]