Nos Nicolaus, regni Hungarie palatinus et iudex Comanorum, significamus tenore presentium, quibus expedit universis, quod, cum nos regia benignitas ad quoslibet comitatus regni sui ad faciendas generales congregationes pro exterminandis quibuslibet malefactoribus et iuribus quorumlibet conservandis iuxta debitum officii nostri palatinatus destinasset, inter ceteros comitatus primo et principaliter in Iauriensi et Kamarinyensi comitatibus uuiversitati nobilium et aliorum cuiusvis status et conditionis hominibus prope civitatem Iauriensem secunda feria proxima post festum Sancti Georgii martiris [1347. ápr. 30.] congregationem celebrassemus generalem, tandem in ipsa congregatione nostra comes Dothlynus, officialis et legitimus procurator religiosi et Deo amabilis viri fratris Vyllermi, divina miseratione abbatis monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie, de medio ceterorum exsurgens in persona eiusdem domini abbatis nobis quasdam litteras privilegiales excellentissimi et magnifici principis domini Karoli, Dei gratia quondam incliti regis Hungarie bone memorie, sue regalis confirmationis modum super libertatibus seu exemptione populorum ipsius monasterii declarantes demonstravit petens nos humiliter et devote, ut easdem litteras privilegiales de verbo ad verbum nostris litteris privilegialibus inseri, nostroque sigillo consignari ac prefatum monasterium, necnon quoslibet ad ipsum pertinentes in eorum libertatibus et gratiis per sanctissimos reges Hungarie eidem monasterio collatis et indultis permanere, prout officii nostri palatinatus debito conpeteret, conmittere dignaremur. Quarum quidem litterarum privilegialium tenor talis est:||
Karolus, Dei gratia Hungarie, Dalmatie, Croatie, Rame, Servie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie, Bulgarieque rex, princeps Sallernitanus et Honoris ac Montis Sancti Angeli dominus, omnibus Christi fidelibus, tam modernis, quam futuris, presens scriptum inspecturis salutem in salutis largitore. Cum a nobis petitur, quod iustum et honestum est, decet maiestatem regiam facilem prebere consensum in hiis presertim, que videntur sancte matris ecclesie comodis convenire. Proinde ad universorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod religiosus et Deo amabilis vir dominus Nicolaus, abbas monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie, dilectus et fidelis noster, ad nostram accedens presentiam exhibuit nobis privilegium domini Stephani, quondam illustris regis Hungarie inclite recordationis avi nostri karissimi, super libertatibus seu exemptione populorum monasterii sui confectum, supplicavitque nostro culmini humiliter, ut ipsum privilegium seu huiusmodi libertates et exemptionem ratas habere et de benignitate regia nostro dignaremur privilegio confirmare. Cuius quidem privilegii tenor talis est:||
Stephanus, Dei gratia Hungarie, Dalmatie, Croatie, Rame, Servie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie, Bulgarieque rex, omnibus, tam presentibus, quam futuris, presentes litteras inspecturis salutem in omnium salvatore. Ad universorum comitum, Posoniensis videlicet, Nitriensis, Iauriensis, Kamaruniensis, Wesprimiensis, Zaladiensis, Symigiensis, Tholnensis seu omnium aliorum iudicum ac viceiudicum, necnon et iobagionum castrorum et collectorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod, cum causa devotionis divertissemus ecclesiam Beati Martini de Sacro Monte Pannonie, pretiosi Christi confessoris visitare, venerabilis vir Bonifacius abbas et fratres eiusdem ecclesie conditionarios populos suos per diversos collectarum exactores miserabiliter fuisse aggravatos nobis conquerendo significare curaverunt, petentes, ut propter anime nostre salutem ipsis populis sic miserabiliter aggravatis et afflictis relevationis remedium ex debite sollicitudinis officio adhibere dignaremur, privilegium sanctissimi regis Stephani, predecessoris nostri exhibendo, cuius tenore perlecto, quia conperimus evidenter et fide oculata inspeximus in eodem ex forma indulti eiusdem sanctissimi predecessoris nostri ipsum monasterium et eius populum ab omni inquietudine semotum: nos eiusdem sanctissimi regis Stephani felicibus vestigiis inherentes concessimus statuendo, ut quemadmodum a iudicio et potestate ac iurisdictione omnium iudicum et universorum comitum parrochialium seu viceiudicum et curialium comitum eorundem ex forma privilegii supradicti expediti sunt penitus et exempti, ita et a vexationibus, molestiis, inquietationibus et gravaminibus, que per collectores tam victualium, quam denariorum seu quarumlibet aliarum manerierum possent eis inponi, mandari et iuberi, expediti habeantur penitus more populorum Albensis ecclesie et exempti; ita tamen, quod si unquam in regno [nostro] generaliter vel in aliquibus provinciis sive comitatibus, in quibus fuerint populi monasterii supradicti specialiter collectam aliquam in denariis, lignis aut victualibus, sicut consuetum est, facere nos contingat, abbas monasterii eiusdem, quicunque fuerit pro tempore aut decanus vel aliqui maiores et potiores de fratribus sive officiales ipsius ad nos personaliter accedere debeant recepturi et audituri ac facturi ordinationem nostram, quam super facto collectarum huiusmodi facere et ordinare nobis videbitur, iuxta qualitatem temporis cum eisdem de misericordie lenitate, ne populis ipsius ecclesie per gravamina huiusmodi ad nimiam paupertatem et exinanitionem virtutis extreme redactis in ea per subtractionem alimentorum divine laudis organa suspendantur. Ut igitur presens nostra ordinatio, ymo iam dudum ordinati negotii salubris innovatio robur optineat perpetue firmitatis, nec per predictos eorundem comitatuum iudices, comites seu rectores et collectarum exactores valeat aliquatenus inmutari, presentes populis dicti monasterii super hoc in privilegium firmitatis perpetue concessimus litteras duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum per manus magistri Benedicti, Orodiensis ecclesie prepositi, aule nostre vicecancellarii dilecti et fidelis nostri, anno Domini millesimo ducentesimo septuagesimo, septimo Idus Novembris, regni autem nostri anno primo. [1270. nov. 7.]||
Nos siquidem precibus dicti domini abbatis iustis et legitimis benignius inclinati id privilegium domini regis Stephani non abrasum, non cancellatum, nec in aliqua sui parte vitiatum de verbo ad verbum presentibus insertum, quod habita diligenti examinatione verum et iuste emanatum reperimus, ymo huiusmodi exemptionem et libertates dicti monasterii et populorum suorum approbamus, acceptamus et ratificamus et de prelatorum et baronum nostrorum consilio et consensu presentis scripti patrocinio ex certa scientia perpetuo confirmamus. In cuius rei memoriam firmitatemque perpetuam presentes concessimus litteras duplicis novi et autentici sigilli munimine roboratas. Datum per manus discreti viri magistri Andree prepositi ecclesie Albensis, aule nostre vicecancellarii, dilecti et fidelis nostri, anno Domini millesimo CCC° vicesimo septimo, XIII. Kalendas Februarii, [1327. jan. 20.] regni autem nostri anno similiter vicesimo septimo, venerabilibus in Christo patribus dominis Bolezlao Strigoniensi, locique eiusdem comite perpetuo, fratre Ladizlao Colocensi, aule nostre cancellario, archiepiscopis, Iohanne Nitriensi, Benedicti Chanadiensi, Nicolao Iauriensi, Georgio de Sancto Ireneo, Ladyzlao Quinqueecclesiensi, fratre Petro Boznensi, Iwanka Waradiensi, Andrea Transilvano, Laurentio Waciensi, Herrico Wesprimiensi, aule domine regine, consortis nostre karissime cancellario et Chanadino Agriensi episcopis ecclesias Dei feliciter gubernantibus, magnificis viris Phylippo palatino, iudice Cumanorum, comite Scepusiensi et de Wywar, Demetrio magistro tavarnicorum nostrorum, comite Bachiensi et Trinciniensi, Alexandro iudice curie nostre, Thoma woyvoda Transilvano et comite de Zonuk, Mykch bano tocius Sclavonie, comite Symigiensi et de Sarus, Paulo bano de Machou, comite Syrmiensi, de Wolko et de Budrugh, Iohanne magistro tavarnicorum et Deseu iudice curie eiusdem domine regine, Stephano magistro agasonum nostrorum, Dyonisio magistro dapiferorum nostrorum, Nicolao comite Posoniensi et aliis quam pluribus comitatus regni tenentibus et honores.||
Nos igitur legittimis petitionibus eiusdem domini abbatis favorabiliter inclinati, attendentes, quod libertates et gratie ecclesiis preciosissimo sanguine Iesu Christi dedicatis, in quibus per manus ministrorum ipse Salvator noster pro venia peccaminum cottidie victimatur, a regibus et presertim a Sanctissimo Stephano, primo rege Hungarorum, date et indulte ab omnibus Christiane fidei cultoribus illibate et inviolabiliter debent conservari, pro eo et dictas litteras privilegiales confirmatorias dicti domini Karoli regis, tamquam domini nostri naturalis, acceptando de verbo ad verbum presentibus nostris inseri et sigillo nostro fecimus consignari uberiorem rei ob cautelam; imo et ipsum dominum abbatem et suam ecclesiam, necnon quoslibet quoquo modo ad ipsum pertinentes in omnibus suis libertatibus et libertatum prerogativis ab eodem Sanctissimo rege Stephano et aliis regibus sibi datis et indultis, sub quibus potissime vigore omnium privilegiorum suorum fulciuntur, conmittimus inviolabiliter perseverare et inmobiliter absque qualibet inquietudine congaudere. In cuius rei memoriam et dictarum libertatum persistentiam presentes concessimus eidem domino abbati nostras litteras privilegiales pendentis sigilli nostri autentici munimine roboratas. Datum die et loco supradictis, anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo septimo. [1347. ápr. 30.]