(N)os comes Nicolaus Drugeth, iudex curie serenissimi principis domini Lodovici, Dei gratia regis Hungarie, comitatusque de Turuch tenens honorem, memorie conmendantes tenore presentium significamus, quibus expedit, universis, quod, cum iuxta continentiam litterarum magnifici viri comitis Thome, condam iudicis curie regie, predecessoris nostri bone memorie, modum et formam iudicii sui exprimentium, prout tenores earundem litterarum prefati comitis Thome per partes coram nobis exhibitarum nobis informabant, religiosus vir dominus Villermus, abbas ecclesie Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, in causam attractus ab una ac Dionisius, filius Iohannis filii Kemen actor, parte ab altera in octavis festi Passce Domini nunc proxime preteritis [1354. ápr. 20.] coram ipso comite Thoma universa instrumenta eorum contra sese in facto possessionis Nyulas vocate exhibere debuissent, tandem ipsis octavis festi Passce Domini occurrentibus, medioque tempore ipso comite Thome volente Deo celi, cui humane inbecillitatis ratio nequit obviare, viam universe carnis ingresso ac annuente salvatoris clementia dicto domino nostro rege honore iudicatus curie sue nostram personam sublimante, cum ipse instrumentales exhibitiones ab eisdem octavis festi Passce Domini ob preceptum regium ad presentes quindenas residentie exercitus regii versus Rassciam moti et ad quindenas festi Epiphaniarum Domini [1355. jan. 20.] proclamate iuxta continentiam litterarum nostrarum prorogate extitissent, tandem ipsis quindenis residentie exercitus regii occurrentibus, medioque tempore ipso domino Villermo abbate vocante Deo celi ab hac luce decesso [1355. febr. 3.] ac religioso viro fratre Seffrido favente divina clementia, ex totius sui ordinis annuentia et benivolentia in abbatiam dicte ecclesie Sancti Martini de Sacro Monte Panonie succedente, Stephano litterato coram nobis pro eodem domino fratre Seffrido moderno abbate prefate ecclesie Sancti Martini cum procuratoriis litteris conventus eiusdem ecclesie astante et ipsa instrumenta per eundem Dionisium, filium Iohannis filii Kemen, exhibere assumpta exhiberi postulante, idem Dionisius filius Iohannis personaliter ad nostram accedens presentiam quasdam litteras privilegiales fratris Hermanni abbatis et conventus antedicte ecclesie Sancti Martini de Sacro Monte Panonie in anno Domini millesimo CC° octuagesimo octavo [1288.] emanatas nobis presentavit, in quibus inter cetera vidimus contineri, quod iidem frater Hermannus abbas et conventus ecclesie Sancti Martini fidelia servitia et servitiorum merita, que comes Keminus, dilectus et fidelis officialis ipsorum de Veres a primevis iuventutis sue omni tempore oportuno, tam effusione sanguinis, quam virium suarum inpensione eisdem domino abbati et suo conventui in diversis eorum negotiis laudabiliter variis se fortune casibus submittendo inpendisset in memoriam revocantes et reducentes, quandam terram ipsorum Nyulas vocatam, separatam a terris ecclesie ipsorum, emptam et exemptam pro viginti quinque marcis denariorum a magistro Thoma, preposito ecclesie Hantensis, ex collatione domini regis Stephani sibi condonatam cum omnibus utilitatibus et pertinentiis suis, terra scilicet arabili, feneto, vineis et aliis circumstantiis universis spectantibus ad eandem prefato comiti Kemino et suis heredibus reliquissent, dedissent, donassent et contulissent iure perpetuo pacifice et irrevocabiliter possidendam et habendam, secundum quod per collationem predicti domini Stephani regis prefatus magister Thomas, prepositus ecclesie Hantensis, habuisset, tenuisset [et possedisset], eo etiam iure et eadem plenitudine ac in eisdem metis, terminis et limitibus antiquis, quibus per predictum prepositum ipsa terra esset limitata et possessa.||
In quarum litterarum contrarum predictus Stephanus litteratus quasdam duas litteras privilegiales, unam excellentissimi principis domini Stephani, condam incliti regis Hungarie, anno Domini millesimo CC° septuagesimo, [1270.] aliam vero honorabilis capituli ecclesie Iauriensis in anno Domini millesimo CC° septuagesimo primo [1271.] confectas et emanatas nostro iudiciario admonstravit, in quarum unius, videlicet ipsius domini Stephani regis littere privilegialis tenore seriose habebatur, quod magister Thomas prepositus ecclesie Hantensis, clericus specialis prescripti domini Stephani regis, eodem Stephano rege Deo propitio ad regni solium sublimato, ad eiusdem accedens presentiam eidem humiliter supplicasset, ut quandam terram castri Musuniensis Nyulas vocatam, quam ob merita servitiorum suorum dominus rex karissimus pater ipsius domini Stephani regis eidem contulisset, collationem iam dicti karissimi patris sui ratificando sibi etiam de sue gratie plenitudine conferre dignaretur; et, licet idem magister Thomas prepositus multiplicia servitia patri eiusdem domini Stephani regis felicis memorie et pariter sibi exhibita apud suam magnificentiam maiora mererentur, quia tamen super collatione eiusdem terre privilegium patris pretacti domini Stephani regis, quod propter anticipationem mortis eiusdem domini regis non potuisset inpetrasse, eidemque domino Stephano regi de qualitate et quantitate eiusdem terre et utrum sine magno gravamine ipsius castri eandem sibi conferre liceret, nec ne, veritas non constitisset, petitionibus ipsius magistri Thome condescendere attendens, fideli suo B(onifacio), abbati Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, ut prenominatam terram cum suis utilitatibus memorato magistro Thome statueret et circumstantias metarum sibi rescriberet, litteris suis dedisset in mandatis; qui quidem eidem domino Stephano regi rescripsisset predictam terram Nyulas ad decem aratra et super ipsam viginti quinque vineas invenisse et ipsi magistro Thome cum suis utilitatibus nullo contradictore existente, sicut mandatum eiusdem domini Stephani regis habuisset, statuisse sub metis et terminis infrascriptis; considerans igitur fidelitates et obsequiosa merita eiusdem magistri Thome dominus rex Stephanus prenotatus corone regie exhibita fideliter et inpensa, benevolentia regia circumspecte (!), propter que ampliori remuneratione fuisset refovendus, iam dictam terram Nyulas cum omnibus suis utilitatibus, vineis et pertinentiis, prout predictum castrum possedisset, ab eodem castro penitus eximendo ex regia munificentia contulisset, donasset et tradidisset ipso magistro Thome perpetuo et irrevocabiliter possidendam concedens eidem ex gratia speciali, ut eandem tenendi seu conferendi inter vivos aut in morte iuxta sue libitum voluntatis liberam haberet facultatem; mete autem dicte terre, prout idem dominus Stephanus rex in litteris supradicti abbatis vidisset contineri, hoc ordine distingerentur: prima meta inciperet ab oriente iuxta terram monasterii Sancti Martini et iret cum binis metis ad meridionalem partem iuxta eandem terram monasterii et inde iret ad occidentalem ad terram ville Posnem, populorum domine regine et inde flecteretur ad septemtrionem tenendo metas cum populis castri Iauriensis et tavarnicorum domini regis, exinde veniret iterum ad primam metam tenendo binas metas iuxta terram monasterii Sancti Martini et cursus metarum dicte terre terminarentur.||
In alterius vero, scilicet dicti capituli ecclesie Iauriensis littere privilegialis continentia, expresse inveniebatur, quod magistro Thoma preposito Hantensi, canonico eiusdem ecclesie Iauriensis, personaliter ex una parte et fratre Herrico monacho et Vosos iobagione monasterii Sancti Martini pro venerabili viro domino B. abbate eiusdem monasterii ex altera coram ipso capitulo Iauriensi constitutis idem Thomas prepositus esset confessus, quod terram suam Nyulas vocatam cum suis utilitatibus et pertinentiis, sufficientem culture decem aratrorum ac cum viginti quinque vineis super eadem terra existentibus ex collatione domini B(ele), regis Hungarie felicis recordationis, possessam et privilegio Stephani, regis Hungarie, filii eiusdem, confirmatam vendidisset eidem domino abbati et monasterio predicto pro viginti marcis denariorum iure perpetuo pacifice possidendam eodem statu, quo idem Thomas prepositus dinossceretur possedisse, quas viginti marcas idem Thomas prepositus coram ipso capitulo Iauriensi recepisset ab eisdem ex integro; privilegium autem ipsius domini regis Stephani, quod idem Thomas prepositus super collatione et confirmatione ipsius terre inpetraverat, predictis procuratoribus abbatis et monasterii statuisset coram capitulo ecclesie Iauriensis annotato.||
Quarum litterarum exhibitionibus factis, cum nos predictum Dionisium, filium Iohannis filii Kemen, super eo, utrum ipse aliquo unquam tempore in dominio dicte possessionis Nyulas vocate fuerit et permanserit ac eandem possederit vel ne, requisitum habuissemus, predictus Dionisius, filius Iohannis eundem Iohannem patrem suum in dictam possessionem (!) permansisse et eandem premisso titulo possedisse, sed se ipsum nullo unquam tempore in eadem fuisse ac eandem possedisse pluries replicando affirmavit.||
Verum, quia predictus Dionisius filius Iohannis se nunquam in dominio predicte possessionis Nyulas vocate fuisse et extitisse allegabat, dictaque possessio Nyulas vocata cum suis utilitatibus, videlicet terra decem aratris sufficienti ac viginti quinque vineis super eadem terra existentibus per religiosum virum B., abbatem dicte ecclesie Sancti Martini, sibi et eidem monasterio suo pro viginti marcis denariorum perpetuo possidenda a magistro Thoma preposito Hantensi, cui predicta possessio per serenissimum principum dominum Stephanum regem eo modo, ut eandem tenendi seu conferendi inter vivos aut in morte iuxta sue libitum voluntatis liberam haberet facultatem, collata extiterat, conparata et empta fuisse ex serie dictarum litterarum privilegialium domini Stephani regis et capituli ecclesie Iauriensis manifeste reperiebatur, prescriptusque frater Hermannus abbas dicti monasterii et conventus loci eiusdem dictam possessionem Nyulas nominatam per predictum dominum B. abbatem sibi et ipsi monasterio Sancti Martini emptam et conparatam nullatenus prefato comiti Kemino, avo predicti Dionisii dare et conferre ac ab ipso monasterio in profanos usus nullo modo convertere et alienare potuisse seu valuisse nobis, prelatis, baronibus et nobilibus regni nobiscum in iudicio sedentibus cernebantur, ideo una cum eisdem prelatis, baronibus et nobilibus regni eandem possessionem Nyulas vocatam cum omnibus suis pertinentiis sub metis et metarum cursibus in litteris privilegialibus dicti domini Stephani regis contentis ipsi monasterio Sancti Martini et per consequens fratri Seffrido moderno abbati eiusdem monasterii eo iure, quo ex vigore prescriptarum litterarum privilegialium sibi pertinere dinosscitur, adiudicavimus perpetuo possidendam, tenendam et habendam sine preiudicio iuris alieni, predicto etiam Dionisio filio Iohannis perpetuum silentium inponentes de eadem, ipsum autem Dionisium, filium Iohannis, filii Kemen, pro indebita recaptivatione et requisitione dicte possessionis Nyulas vocate in estimatione eiusdem possessionis nobis et parti adverse persolvenda conmisimus convictum et agravatum extitisse. In cuius rei memoriam, perpetuamque firmitatem presentes litteras nostras privilegiales et autentici sigilli nostri munimine roboratas duximus concedendas. Datum Bude, vigesimo die quindenarum residentie exercitus regii predictarum, anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo quinto. [1355. febr. 22.]