Nos comes Nicolaus, filius Ugrini, iudex curie serenissimi et magnifici principis, domini Lodovici, Dei gratia incliti regis Hungarie, memorie conmendantes significamus tenore presentium, quibus expedit, universis, quod, cum nos in quindenis festi Beati Georgii martiris [1359. máj. 8.] iudiciario pro tribunali sedissemus et uniuscuiusque causantis lites et iurgia equo moderamine pandere cepissemus, magister Stephanus notarius viri religiosi, domini fratris Seffridi, abbatis et conventus monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, pro ipsis domino abbate et suo conventu cum procuratoriis litteris eorundem ad nostram iudiciariam accedens conspectum, quedam tria paria litterarum, unum videlicet viri magnifici comitis Nicolai de Zeech, pridem iudicis curie, modum et formam iudicii sui exprimens et honorabilis capituli Wesprimiensis memorialia nostro iudiciario examini presentavit, que sua serie nos informarunt eo modo, quod Nicolaus, filius Sebastiani, de Kysrouazd iuxta continentiam litterarum eiusdem comitis Nicolai prorogatoriarum in die Medii Quadragesime sub anno Domini M° CCC° quinquagesimo octavo preterita [1358. márc. 7.] ad ipsius comitis Nicolai accedendo presentiam contra ipsum dominum Syffridum abbatem et conventum ecclesie Sancti Martini de Sacro Monte Panonie in figura iudiciaria memorati comitis Nicolai quasdam litteras capituli ecclesie Iauriensis in anno proxime tunc transacto emanatas formam possessionarie reambulationis et contradictorie inhibitionis et citationis in se continentes, asserens accionem et propositionem eiusdem in eisdem explicari, iam dicto comiti Nicolao presentasset, in quibus inter cetera ipse comes Nicolaus conperisset, quod annotatus Nicolaus, filius Sebastiani, accepto Iohanne, filio Stephani, de Kathl, homine regie maiestatis et testimonio dicti capituli ecclesie Iauriensis, ad regium litteratorium mandatum transmisso, in festo Annuntiationis Beate Virginis tunc proxime elapso [1357. márc. 26.] primo ad faciem dicte possessionis Kysrouazd accessisset et cum metas eiusdem possessionis sue per eosdem regium et dicti capituli homines erigi facere voluisset, Pethus, castellanus castri ecclesie Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, vice et verbo dicti domini abbatis et custos dicte ecclesie nomine conventus dicti loci non a reambulatione, sed ab erectionibus metarum dicte possessionis contradixissent;||
deinde, dum prefatus Nicolaus, filius Sebastiani, cum eisdem regio et dicti capituli hominibus ad faciem possessionarie portionis sue in possessione Azunfalua habita accedendo vicinis et conmetaneis eiusdem universis legitime convocatis et presentibus simul cum ipsis regio et ipsius capituli Wesprimiensis hominibus portiones possessionarias suas ibidem habitas, primo inter duas arbores salicis a parte orientis ville Peterd in quadam valle pratosa reambulare incepisset et secundum cursus metales ipsius possessionis sue ulterius procedere voluisset, prefati Pethus castellanus nomine dicti domini abbatis et custos vice et verbo dicti conventus non reambulationi, sed metarum erectioni et statutioni contradixissent prohibendo, cuius contradictorie inhibitiones rationem scire voluisset a domino abbate et suo conventu prenotatis allegans, quod dicte possessiones Kisrouazd et Azunfalua vocate titulo iuris hereditarii sibi pertinerent.||
Quibus perceptis Martinus de Nylka pro dictis domino abbate et suo conventu cum procuratoriis litteris eorundem exurgendo respondisset eo modo, quod annotatus Nicolaus, filius Sebastiani, tempore reambulationis et metarum erectionis predictarum possessionum suarum magnam particulam terre de possessionibus dicte ecclesie Sancti Martini Nograuazd et Peterd vocatis, per Sanctissimum regem Stephanum eidem ecclesie Sancti Martini collatis, ad dictas possessiones suas per erectiones dictarum metarum applicare et occupare voluisset et ex eo in ipsorum domini abbatis et sui conventus personis ipsi possessionarie statutioni contradictum extitisset; instrumenta vero, quorum vigoribus eidem possessiones ipsi ecclesie Sancti Martini collate extitissent, tempore impacato et guerre ab eadem ecclesia alienata extitissent, sed ipsa ecclesia Sancti Martini easdem possessiones a tempore ipsius Sanctissimi regis Stephani semper pacifice et inmobiliter possedisset et possideret.||
Unde, quia absque iterata reambulatione ac metarum ostensione et revisione predictarum possessionum predictus comes Nicolaus inter easdem partes congruo modo finem facere non potuisset et ad ipsam possessionariam reambulationem et metarum revisionem faciendam homines regii et capituli ecclesie Wesprimiensis testimonia necessario fuissent destinandi, ideo pretactus comes Nicolaus de Zeech predicti capituli ecclesie Wesprimiensis amicititiam eidem litteratorie scribendo requisivisset diligenter, quatenus ipsorum mitterent homines pro utrisque partibus pro testimoniis fide dignos, coram quibus homines regii partibus assignati in octavis festi Beati Georgii martiris tunc venturis [1358. máj. 1.] et aliis diebus ad hoc aptis ad facies predictarum possessonum vicinis et commetaneis earundem universis legitime inibi convocatis et partibus vel earum legitimis procuratoribus presentibus accedendo, primo predictam possessionem Kysrouazd iuxta demonstrationem et ostensionem predicti Nicolai, filii Sebastiani, a parte predicte possessionis Nogrouazd et tandem eandem possessionem Nogrouazd similiter a parte prescripte possessionis Kysrouazd secundum demonstrationem procuratoris dicti domini abbatis et sui conventus, demumque prefatus Nicolaus, filius Sebastiani, metas prescripte possessionis sue Azunfalua vocate a parte predicte possessionis Peterd et postmodum idem dominus abbas et procurator dicti conventus sui metas et cursus metarum annotate possessionis ipsorum Peterd appellate ex parte predicte possessionis Azunfalua vocate, predicti Nicolai, ostenderent et, si partes in huiusmodi metarum demonstrationibus concordes fierent, tunc unicuique parti sua iura possessionaria relinquerent pacifice possidenda; si vero ipse partes in aliquibus particulis terrarum discordarent, tunc huiusmodi terre particulas visa eorum qualitate, quantitate et valore, regali mensura mensurando vel, si mensurari nequirent, visu considerando una cum aliis probis viris estimarent regni consuetudine requirente; preterea peractis premissis iidem homines regii et predicti capituli ecclesie Wesprimiensis testimonia viderent et diligenter conspicerent ac ab eisdem vicinis et conmetaneis dictarum possessionum et ab aliis, a quibus decens et oportunum fieret, Deum ferendo pre oculis, absque scrupulo cuiuslibet falsitatis, scierent (!) et inquirerent, cuius partis mete ostense veriores, rectiores et apparentioris existerent et post hec ipsius possessionarie reambulationis, metarum erectionis ac statutionis et estimationis, necnon inquisitionis seriem cum propriis et possessionum illorum, a quibus scieretur, nominibus, prout fieret expediens, ad octavas festi Penthecostes proxime tunc venturas [1358. máj. 27.] in ipsorum litteris regie fideliter rescriberet maiestati capitulum ecclesie Wesprimiensis prenotatum.||
Tandem ipsis octavis festi Penthecostes advenientibus prefatus Nicolaus, filius Sebastiani, personaliter ab una ac Stephanus litteratus pro eisdem domino Seffrido abbate et suo conventu cum procuratoriis litteris eorundem parte ab altera ab eiusdem comitis Nicolai de Zeech veniendo presentiam, litteras memorati capituli ecclesie Wesprimiensis super premissis regie serenitati rescriptas ipsius comitis Nicolai iudiciario examini presentassent, in quibusque prenotatus comes Nicolaus predictum dominum Seffridum abbatem tempore premisse possessionarie reambulationis metas preallegatarum possessionum suarum iuxta sue iudiciarie conmissionis formam propter quasdam discordias non ostendisse ex serie predictarum litterarum dicti capituli Wesprimiensis manifeste recepisset, ideo eundem dominum Seffridum abbatem in iudicio trium marcarum per eundem sibi et parti adverse ante litis ingressum in termino reportationis seriei infradeclarando deponendo convictum fore decernens, amicis suis capitulo Strigoniensi litteratorie scribendo ipsorum amicitiam petisset diligenter, quatenus ipsorum darent homines pro utrisque partibus pro testimoniis fide dignos, quibus presentibus homines regii infradeclarandi in quindenis festi Beati Mychaelis archangeli tunc venturis [1358. okt. 13.] et aliis diebus ad hoc aptis ad facies predictarum possessionum vicinis et conmetaneis earundem universis legitime inibi convocatis et partibus vel earum legitimis procuratoribus presentibus accedendo omnia premissa et quevis singula premissorum iuxta annotatam primariam iudiciariam suam conmissionem facerent et exequerentur ordine iuris observato et post hec seriem omnium premissorum, prout fieret expediens, ad octavas festi Omnium Sanctorum similiter tunc venturas [1358. nov. 8.] regie fideliter rescriberet maiestati capitulum ecclesie Strigoniensis prenotatum.||
Denique ipsis octavis festi Omnium Sanctorum advenientibus predictus Nicolaus, filius Sebastiani, personaliter ab una et pro eodem domino Seffrido abbate et conventu Sancti Martini magister Stephanus, notarius ipsorum, cum procuratoriis litteris eorundem parte ab altera ad ipsius comitis Nicolai accedentes presentiam litteras prescripti capituli ecclesie Strigoniensis super premissis domino regi rescriptionales eidem comiti Nicolao presentassent, in quibus conperisset haberi manifeste, quod ipsum capitulum Strigoniense iuxta continentiam premissarum litterarum suarum ad amicabilem suam petitionem una cum Iohanne, filio Benedicti, de Gychy magistrum Gregorium, pro parte dicti Nicolai, item cum Mychaele, filio Pauli, de Mendzenth magistrum Iohannem, socios et concanonicos ipsorum, hominibus regie serenitatis homines eorum pro testimoniis ad ea fideliter exequenda, que in eisdem litteris predicti comitis Nicolai continebantur, transmisissent, tandem iidem homines regii et ipsius capituli Strigoniensis testimonia ad ipsum capitulum reversi eidem concorditer in hunc modum retulissent, quod ipsi in predictis quindenis ad facies predictarum possessionum presentibus ipso Nicolao, filio Sebastiani et magistro Stephano notario et procuratore dicti domini abbatis, convocatis vicinis et conmetaneis earundem accessissent et primo per ostensionem dicti Nicolai, filii Sebastiani, predictam possessionem Kysrouazd hoc ordine reambulassent: primo incipiendo a parte orientis et a parte cuiusdam prati Ponsa vocati, ubi in fine cuiusdam terre arabilis ipse Nicolaus metas dicte sue possessionis fuisse, sed per abbatem predictum destructas extitisse et perarari fecisse allegasset, deinde usque ad Feheteuerdeu transeundo ipse Nicolaus in sex locis metas suas esse retulisset, sed nec ipsis, nec nobilibus cum eis tunc assistentibus in aliquo loco meta fore visa extitisset et apparuisset, procurator autem dicti domini abbatis et eius conventus omnibus ostensionibus ipsius Nicolai contradictionis velamine semper obviasset, ubi etiam Iohannes, filius Benedicti, Iohannes, filius Lucasii et Nicolaus de Gych et Petrus, filius Alexandri, nobiles de eadem Gych, vicini et conmetanei ex una parte per eos ad fidelitatem sacre corone requisiti dixissent, quod ipsi scirent, ut ipsa possessio Kysrouazd, sub predictis ostensionibus ipsius, Nicolao esset ac semper in dominio eiusdem ad scitum eorum fuisset et existeret, ab aliis autem partibus abbas esset conmetaneus; post hec procurator dicti domini abbatis et sui conventus metas possessionis Nogrouazd a parte possessionis Kysrouazd hoc ordine ostendisset: primo prope domum ipsius Nicolai penes quandam viam unam foveam pro meta ostendisset, que eis meta fore non apparuisset, quam foveam ipse Nicolaus locum cellarii patris sui asseruisset, inde ad partem orientalem non multum transeundo quandam elevationem terre, halm dictam, pro meta ostendisset, quam elevationem terre, halm dictam, ipse Nicolaus locum domus patris sui fuisse affirmasset et quod in dominio ipsius semper extitisset, procurator vero dicti domini abbatis ab ipso halm et a loco, a quo ostendere incepisset usque Feketeuerdeu ostendendo dixisset, quod ecclesie Sancti Martini esset et fuisset ipsa terra, ubi quidam nobilis de eadem Kysrouazd, famulus ipsius domini abbatis dixisset, quod predictus locus non locus domus patris dicti Nicolai, sed Thome, filii Aba et nec pater ipsius Nicolai, nec ipse Nicolaus fuissent et essent ibi conmetanei, quia terra pulsatorum ecclesie Sancti Martini fuisset et extitisset; quo facto Nicolaus dictus nobilis et Iohannes, Mychael et Leukus nobis de Kysrouazd, item Dominicus, Petrus et Stephanus ac Nicolaus de Echy per eos conscientios requisiti dixissent, quod ipsa terra litigiosa inter Kysrouazd et Nogrouazd ostensa ecclesie Sancti Martini fuisset et esset ac semper abbas ipsius ecclesie perarari fecisset, quam quidem terram litigiosam ad sexaginta iugera sufficere regali cum mensura considerando estimassent; post modum idem Nicolaus, filius Sebastiani, metas prescripte possessionis sue Azunfalua vocate a parte possessionis Peterd taliter ostendere incepisset: primo a parte occidentali circa quandam arborem piream quandam elevationem terre pro meta demonstrasset, quam procurator dicti domini abbatis dixisset, quod puteum inibi fodissent et ipsam elevationem terre inde exposuissent, deinde quasi ad meridiem inter terras arabiles descendendo inter duas arbores saliceas unam parvam elevationem terre pro meta ostendisset, que ipsis meta fore non apparuisset, deinde penes quandam magnam viam transeundo ad partem ville Tarran vocate iuxta eandem viam ipse dominus abbas personaliter duas metas terreas et bene apparentes ostendisset dicens, quod una illarum a parte ipsius vie existens sua esset, aliam autem ipse Nicolaus suam fore palam affirmasset, ab hinc ad eandem plagam tres metas angulares ipse dominus abbas ostendisset, quarum unam suam esse, aliam ad dictam Tarran, tertiam vero conditionalibus regis pertinere asseruisset, Nicolaus autem unam illarum suam metam fore allegasset, ubi etiam nobiles, qui affuissent, similiter dixissent, sicut dominus abbas antedictus; Nicolao autem prefato exinde ad partem orientalem eunte, ad interrogationem ipsorum ipse dominus abbas inter quasdam spinas unam parvam elevationem terre pro meta ostendisset, quam ipsi metam fore non dixissent, postremum autem ad quandam pirum in fine predicti prati habitam eundo ipsam arborem metam suam esse asseruisset abbas antefatus, Nicolaus autem prefatus suam terram esse allegasset ostensionibus ipsius domini abbatis et procuratoris eiusdem semper contradicendo; quibus peractis Nicolaus, filius Petri, Nicolaus, filius Thome, Nicolaus, filius Petri, Mychael, filius Iohannis, Thomas, filius Petri et Nicolaus, filius Pauli ac Iohannes, filius Egidii, nobiles de Azunfalua, per eos fideliter de premissis requisiti dixissent, quod ipsa terra litigiosa ipsius Nicolao(!), filii Sebastiani, esset et fuisset, item Nicolaus, filius Gogan, de Ech, Iohannes, filius Stephani, de Kath, Nicolaus, filius Demetrii, de Gychy, Ladislaus, filius Anthonii, de Saul, Valentinus, filius Iwanka, de Chepch, Andreas, filius Stephani, de Kath, Georgius, filius Nicolai, dictus Kathou, Mychael, filius Petri, de Gynne, Georgius et Nicolaus de comitatu Agriensi, Emericus nobilis de Tapas, Symon de Chazar, Mychael de Dudur, quidam ex istis dixissent sicut supradicti nobiles commetanei de Azunfalua, quidam autem ex auditu dixissent, pro Nicolao; item Nicolaus, filius Mychaelis, nobilis de Wassan dixisset, quod Nicolaus, abbas predicte ecclesie Sancti Martini, tempore Sebastiani, patris dicti Nicolai, iobagiones suos ad ipsam terram litigiosam venire et pararari eam fecisset nemine contradicente, item Briccius, nobilis de Azunfalua, Matheus nobilis de Kysuossan, Paulus nobilis de Peterd, Iohannes de eadem, alter Iohannes nobilis de Rouazd dixissent, quod ipsa terra litigiosa semper ecclesie Sancti Martini fuisset et existeret, ultimo dictam terram litigiosam inter possessiones Azunfalua et Peterd vocatas habitam ad viginti iugera terrarum sufficere cum eisdem nobilibus et conmetaneis estimassent, qui nullam statutionem propter partium contradictiones facere potuissent; quarum litterarum exhibitionibus factis et perlectis continentiis earundem procurator predicti domini abbatis et sui conventus hoc, quod ipsum monasterium Sancti Martini et per consequens ipsi dominus abbas et conventus in predicta possessione Rouazd portionem habere dinosscerentur, exhibitione litterarum privilegialium Sanctissimi regis Ladislai, gloriose memorie declarassent(!).||
Unde quia hoc, quod predicta terra litigiosa per ipsum dominum abbatem ostensa et ad sexaginta iugera regalis mensure sufficere debere estimata ecclesie Beati Martini sit et fuerit, multo plures nobiles pro parte eiusdem domini abbatis et sui conventus, quam pro parte ipsius Nicolai, de eo autem, quod dicta alia particula terre ad viginti iugera terrarum sufficere debere estimata ipsius Nicolai sit et existat, plures nobiles pro parte ipsius Nicolai, quam pro parte dicti domini abbatis et sui conventus attestatos fuisse pretactus comes Nicolaus de Zeech ex serie predictarum litterarum capituli ecclesie Strigoniensis reperisset ac etiam exhibitione predictarum litterarum privilegialium Sanctissimi regis Ladislai ipsum monasterium Sancti Martini et per consequens eosdem dominum abbatem et conventum in dicta possessione Rouazd portionem habere procurator eorum declarasset et ex eo iuramentum predicto domino abbati super facto ipsius particule terre ad sexaginta iugera terrarum regalis mensure sufficere debere estimate, prenotato comiti Nicolao prelatis, baronibus et nobilibus regni adiudicari debere visum fuisset, ideo ipse comes Nicolaus una cum eisdem prelatis, baronibus et nobilibus regni predicto Nicolao, filio Sebastiani, super premissa particula terre ad viginti iugera terrarum estimate mediantibus aliis litteris suis alio iudicio inposito conmisisset iudicando eo modo, quod prefatus dominus abbas presentibus Iohanne, filio Iacobi, de Kathl pro parte predicti Nicolai actoris, item Pechenve de Bwn pro parte predictorum domini abbatis et sui conventus in causam attractorum, hominibus regiis et testimoniis capituli ecclesie Wesprimiensis, que per ipsum capitulum ipse comes Nicolaus ad id amicabiliter serie predictarum litterarum suarum, formam iudicii sui exprimentium transmitti postulasset, in octavis diei Medii Quadragesime proxime tunc venturis, feria scilicet quarta [1359. márc. 27.] in facie predicte terre litigiose inter possessiones Kvsrouazd et Nogrouazd existentis conparendo et in vestibus sui ordinis stando, hoc, quod ipsa terra litigiosa inter possessiones Kysrouazd et Nogrouazd per ipsum ostensa ecclesie Beati Martini fuerit et extiterit ac semper abbas ipsius ecclesie eandem usus fuerit, nunquamque predicto Micolao, filio Sebastiani, pertinuerit, nec pertinere deberet, ad sue conscientie puritatem dicere deberet, qui si premissa sonscientiose diceret, tunc iidem regii et capituli ecclesie Wesprimiensis homines prefatam terram litigiosam, ut premittitur, ad sexaginta iugera terrarum sufhcere debere estimatam novis metis in locis necessariis erectis ab aliorum possessionariis iuribus separando prefate ecclesie Sancti Martini et per consequens eisdem domino abbati et conventui Sancti Martini, si vero premissa ipse dominus abbas suo modo peragere nollet, vel non posset, tunc eandem terram litigiosam eidem Nicolao, filio Sebastiani, ad dictam possessionem suam Kysrouazd aplicando eo iure, quo sibi dinossceretur pertinere, statuerent, conmitterent et relinquerent perpetuo possidendam sine preiudicio iuris alieni; et post hec seriem ipsius conscientiose fassionis ac possessionarie statutionis cum totius peracti negotii processu, prout fieret expediens, in litteris prefati capituli ecclesie Wesprimiensis ipse partes ad octavas festi Beati Georgii martiris proxime tunc affuturas [1359. máj. 1.] pretacti comitis Nicolai iudiciario examini reportare tenerentur, hoc etiam specialiter declarato, quod, quia predictus Nicolaus, filius Sebastiani, in facie predicte terre per ipsum dominum abbatem et conventum Sancti Martini, ut est premissum, ordine iuris recaptivate vineas se et iobagiones suos habere asseruisset, ideo cum eisdem prelatis et baronibus prescriptus comes Nicolaus conmisisset decernendo, quod, si ipsi dominus abbas et conventus ipsam terram modo superius expresso obtinere valerent, tunc ipsas vineas in facie dicte terre litigiose esistentes iuxta valorem earundem, secundum quod iuxta regni consuetudinem estimate fierent, emptitie conparando in usum suum convertere vel ipse Nicolaus et iobagiones sui vineas ibidem habentes censum debitum ac munera consueta, prout alii homines in facie terre seu possessionis eorundem domini abbatis et conventus vineas habentes dare essent consueti, de eisdem vineis aministrare et solvere tenerentur domino abbati et conventui prenotatis.||
Cumque ipsa iuramentalis depositio ab ipsis octavis diei Medii Quadragesime ad octavas festi Beati Georgii martiris de regio litteratorio mandato eo, quod ipse dominus abbas gravi detinebatur infirmitate adeo, ut pre mole sue debilitatis vix se movere posset in lecto, quo iaceret, propter quod iuramentum prenotatum sibi adiudicatum deponere non valeret, mediantibus litteris eiusdem capituli Wesprimiensis extitisset dilatata, tandem ipsis octavis occurentibus predictus dominus abbas ad faciem eiusdem particule terre litigiose inter possessionis Kisrouazd et Nogrouazd existentis presentibus preciictis Iohanne, filio Iacobi, de Kathl pro parte eiusdem Nicolai actoris et Pechenre de Bwn pro parte eorundem domini abbatis et conventus sui hominibus regiis, necnon discretis viris domino Nicolao, archydiacono Simigiensi et magistro Nicolao, filio Hedruh, canonicis dicte ecclesie Wesprimiensis ad premissum iuramentum audiendum eiusdem domini abbatis pro testimoniis transmissis accedendo et in vestibus sui ordinis stando in facie eiusdem terre hoc, quod ipsa terra litigiosa inter possessiones Kysrouazd et Nogrouazd per ipsum ostensa prefate ecclesie Beati Martini fuerit et extiterit ac semper abbas ipsius monasterii ipsam terram usus fuerit, nunquamque predicto Nicolao, filio Sebastiani, pertinuerit, nec pertinere deberet, ad sui conscientie puritatem et reliaionem fidei sue dixisset conscientiose; predicta autem terra litigiosa, pro qua idem dominus abbas iurasset, ad quantitatem sexaginta iugerum terrarum se extenderet regali mensura mensurando, cuius etiam mete, ut ipsi capitulo Wesprimiensi reportatum fuisset in registro, taliter distingerentur: quod prima meta inciperet ab oriente de quadam terra seu possessioni monasterii Sancti Martini, ubi in quodam monticulo inter possessiones Nogrouazd dicti monasterii et Kysrouazd ab antiquo pro metali distinctione ipse monticulus fuisset habitus et haberetur, ubi etiam idem Nicolaus nullum ius in prato vel in terris habere dinossceretur et ibi erexissent unam metam de novo, ab hinc versus occidentem modicum procedendo ultra quasdam vias iuxta antiquam foveam seu fossatum prope curiam eiusdem Nicolai, filii Sebastiani, novam metam erexissent, deinde per eandem partem asscendendo in quodam monte similiter unam metam erexissent, inde ad vineas semper tendendo directe ad partem occidentalem in cacumine cuiusdam montis inter vineas easdem unam metam de novo erexissent, ab hinc ad alium montem, in cuius declivio sub quadam arbore nucis metam de novo erexissent, inde ad quandam vallem versus occidentalem partem transeundo iterum ad montem, in cuius vertice, videlicet in fine cuiusdam vinee inter quedam rubeta metam de novo erexissent, inde asscendendo versus silvam ipsius monasterii Feketeuerdeu seu Hassag vocate directe iret ad partem occidentalem, ubi secus quandam viam unam metam de novo erexissent, ab hinc ulterius non processissent, quia nullum commune sive ius idem Nicolaus cum possessionibus eiusdem monasterii Sancti Martini haberet, nam ab eodem loco idem dominus abbas et suus conventus iura ipsorum possessionaria ab omni parte seu positione differentiarum pacifice possiderent et haberent et sic per easdem metas dictam quantitatem terre distinctam a parte meridiei eidem domino abbati et suo conventui ac monasterio ipsorum statuissent cum vineis, terris arabilibus, cultis et incultis, locis sessionalibus et quibuslibet aliis utilitatibus suis perpetuo possidenda, alia vero parte versus aquilonem habita eidem Nicolao, filio Sebastiani, remanente, quam hactenus possedisset sub nomine iuris sui et haberet salvis tamen vineis, terris arabilibus et aliis iuribus ad possessiones Olsuk et Kyseech vocatas eiusdem monasterii pertinentibus et aliorum quorumlibet ibidem remanentibus et exceptis.||
Verum, quia in premissa conmuni inquisitione multo plures nobiles pro parte eiusdem domini abbatis et sui conventus super eo, quod premissa possessionaria particula ad sexaginta iugera terrarum estimata eisdem domino abbati et suo conventui premisso modo pertineat, attestati fuisse agnosscebantur et ex eo ipse comes Nicolaus de Zeech eidem domino abbati dictum iuramentum adiudicarat, nuncque preassumptus dominus Seffridus abbas presentibus prescriptis hominibus regiis et testimoniis capituli ecclesie Wesprimiensis in facie predicte terre litigiose in vestibus sui ordinis stando hoc, quod ipsa terra inter possessiones Kysrouazd et Nogrouazd per ipsum ostensa ad sezaginta iugera terrarum sufficere estimata prefate ecclesie Beati Martini fuerit et existat ac ab antiquo abbas ipsius ecclesie eandem usus fuerit, nunquamque predicto Nicolao, filio Sebastiani, pertinuerit, nec pertinere deberet ad sue conscientie et relig ionis fidei puritatem iuxta formam adiudicationis prenotati comitis Nicolai de Zeech dixisse ex serie preeshibitarum litterarum capituli ecclesie Wesprimiensis reperiebatur, ideo una cum baronibus et nobilibus regni tribunal iudiciarium nobiscum assedentibus annotatum Nicolaum, hlium Sebastiani, pro indebita recaptivatione eiusdem terre ad sexaginta iugera terrarum, ut premittitur, estimate in valore estimationis eiusdem convictum fore decernentes, eandem particulam terre sub premissis metis et metarum distinctionibus eidem monasterio Sancti Martini et per consequens predicto domino abbati et suo conventui cum omnibus suis utilitatibus et pertinentiis universis eo iure, quo ipsi dinosscitur pertinere, adiudicavimus et conmisimus perpetuo possidere, tenere, pariter et habere salvo iure alieno; vineas autem in facie eiusdem terre situatus ipse Nicolaus et sui iobagiones iuxta annotatam iudiciariam conmissionem ipsius comitis Nicolai de Zeech conservandi aut preallegati dominus abbas et conventus pro se habendi plenam et absolutam habeant facultatem. In cuius rei memoriam, firmitatemque perpetuam presentes litteras nostras privilegiales pendentis et autentici sigilli nostri munimine roboratas duximus conceciendas. Datum in Wissegrad, vigesimo die quindenarum festi Beati Georgii martiris predictarum, anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo nono. [1359. máj. 27.]