Nos comes Stephanus Bubeek, iudex curie serenissimi principis domini Lodovici, Dei gratia incliti regis Hungarie, memorie conmendantes tenore presentium significamus, quibus expedit, universis, quod frater Paulus, ordinis Sancti Benedicti, pro religioso viro domino fratre Seffrido, abbate ecclesie Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie, cum procuratoriis litteris eiusdem iuxta continentiam litterarum honorabilis capituli Strigonyensis reambulatoriarum in octavis festi Beati regis Stephani, in anno proxime transacto preteritis [1363. aug. 27.] in figura nostri iudicii conparendo contra magistrum Hanthkonem de Nezmel easdem litteras dicti capituli domino nostro regi ad suum litteratorium preceptum rescriptas, tenorem litterarum regalium ipsi capitulo directarum de verbo ad verbum in se habentes, asserens actionem predicti domini abbatis litteris explicari in eisdem, nobis presentavit inter cetera declarantes, quod, cum ipsum capitulum Strigonyense regiis mandatis eis litteratorie iniunctis obedire cupiens, ut tenetur, una cum magistro Stephano, prothonotario nostro, homine regio ad infrascripta facienda specialiter transmisso discretum virum magistrum Gregorium, socium et concanonicum eorum, hominem ipsorum ad reambulandas metas possessionis Almas vocate, in comitatu Kamaronyensi existentis transmisisset, tandem iidem ad ipsum capitulum reversi concorditer inter alia eorum dicta in eisdem litteris ipsius capituli expressa retulissent, quod, cum ipsi feria secunda proxima post festum Beati Dominici confessoris tunc proxime preteritum [1363. júl. 10.] presente magistro Francisco, fisico et procuratore regali in faciem possessionis Almas vicinorum et conmetaneorum suorum legitimis convocationibus habitis accessissent, frater Paulus, procurator domini abbatis predicti eis quoddam registrum presentasset, quo quidem registro viso ipsi iuxta seriem eiusdem registri et ostensionem dicti fratris Pauli taliter processissent, quod primo iuxta Danubium, prout series dicti registri expressisset, non longe a fine insule quatuor metas terreas reperissent, iuxta quas duas novas metas erexissent, dehinc alias quatuor metas reperissent, quaram duas renovassent, abhinc ceteras quatuor metas invenissent, quarum unam renovassent et aliam novam ibidem erexissent, deinde similiter ad alias quatuor metas devenissent, quarum duas similiter renovassent, ab inde ad montem semper ad partem meridionalem procedendo quatuor metas antiquas invenissent, quarum duas etiam renovassent, ubi Marcus, famulus et officialis magistri Hanthkonis de Nezmel, una cum ceteris famulis et hospitibus ac iobagionibus dicti domini sui personaliter adherens, metasque predictas veras et iustas fore asserens, ipsarum reambulationi et renovationi nullo contradictionis velamine institisset; abinde ad ceteras quatuor metas et dehinc similiter ad alias quatuor antiquas metas super montes habitas semper ad meridiem tendendo devenissent, dictus officialis magistri Hanthkonis in persona eiusdem domini sui inibi contradictor extitisset, ubi tamen Gallus, serviens et officialis Ladislai, filii comitis Nicolai, filii Ugrini, quondam iudicis curie ipsius domini nostri regis de villa Zomold, in persona eiusdem domini sui astando ipsas ultimas quatuor metas ad partem meridionalem dictam possessionem domini sui attingere referendo in nullo contradixisset, abhinc autem ad partem occidentalem divertendo ad unam antiquam et duas novas metas, quas novas dictus famulus magistri Hanthkonis per dominum Nicolaum, venerande recordationis episcopum Quinqueecclesiensem erectas fuisse et nullas plures metas ibi per eundem positas extitisse affirmasset, pervenissent, ubi nec Marco, nec Gallo predictis, neque aliis contradicentibus dictam metam antiquam renovassent, abinde transsiliendo dictam viam alias duas similiter antiquas metas in montis declivio reperissent, quarum unam renovassent et per eandem partem descendendo unam metam antiquam reperissent iuxta quam aliam novam erexissent, deinde in montem lapidosum, ut dicitur Suprasta vocatam, ad duas metas, que cum metis infradeclarandis usque ad pratum ad meridiem Saar et ad septemtrionem Almas possessionibus separarent, perrexissent, quarum unam renovassent et abhinc de eodem monte descendendo, versusque pretactum pratum permeando alias duas metas antiquas reperissent, quarum unam renovassent, deinde versus dictum pratum amplius descendendo ad eandem partem propter distantiam ceterarum metarum antiquarum unam metam de novo terream elevassent, abhinc ad eandem partem pergendo tres metas antiquas reperissent, quarum unam lapideam renovassent et quia amplius ceteras metas veras reperire certitudinaliter non valentes iuxta seriem premissi registri procedere non potuissent, nam si iuxta continentiam ipsius registri usque Fyzeg inibi perrexissent et ultra ipsum fluvium Fyzeg per vallem Popere ad sumpmitatem insule in preallegato registro contente accessissent, tunc magnum, quod cursus ipsarum metarum applicasset, pro eo secundum continentiam litterarum regalium premissorum et ostensionem fratris Pauli supradicti in ipso prato iuxta viam duas metas et abhinc ad idem pratum intrando ad predictam partem occidentalem in uno loco unam et altero duas, deinde ad aquilonem reflectando in quarto loco unam, dehinc duas, deinde iuxta quoddam fossatum decursus Popmolna unam, postmodum vero in alio loco unam, ultimo vero duas metas terreas prope quandam viam semper ad septemtrionem procedendo erexissent et abhinc cursus ipsarum procederet ad fluvium Fyzeg, ubi incideret in Danubium et abinde ad partem orientalem divertendo premissa omnia metis memoratis inclusa preter quandam terre particulam per dictum Marcum, officialem Henthhonis(!), ut prefertur, inhibitam cum dimidietate Danubii usque Sythwatew nullo contradictore apparente annectendo statuissent et reliquissent possessioni Almas prenotati; qui quidem magister Hanthkou contra predictum abbatem ad octavas Beati regis Stephani tunc venturas rationem contradictionis sue redditurus indilate in regiam presentiam evocatus extitisset.||
Quibus quidem litteris exhibitis dictus frater Paulus, procurator ipsius domini abbatis, rationem premisse contradictionis assignari postularet per magistrum Hanthkonem prenotatum. Quibus auditis Petrus, filius Stephani, de Fornas pro ipso magistro Hanthkone cum procuratoriis litteris capituli ecclesie Agriensis in nostram exurgens presentiam responderat eo modo, quod in persona predicti domini sui super prescriptis metis pro eo contradictio facta extitisset, quia per erectiones earundem metarum quandam particulam possessionariam ad dictam possessionem Nezmel domini sui attinentem ad dictam possessionem Almas applicare voluissent regius et capituli Strigoniensis homines annotati, idemque magister Hanthkonis litteralia munimenta metas ipsius possessionis Nezmel in se continentia haberet efficacia, que non ad tunc, sed in termino per nos eidem dando valeret exhibere.||
Unde nos perceptis premissis conmiseramus eo modo, quod annotatus magister Hanthkou universa sua litteralia instrumenta, metas dicte possessionis Nezmel denotantia contra prefatum dominum abbatem, similiter litteralia sua munimenta metalia, si que haberet confecta, producere debentem in octavis festi Omnium Sanctorum tunc venturas [1363. nov. 8.] coram nobis exhibere teneretur, quibus visis iudicium et iustitiam facere valeremus inter partes in premissis dictante iuris equitate. A quibus quidem octavis festi Omnium Sanctorum ipse instrumentales exhibitiones inter partes prenotatas iuxta continentiam aliarum litterarum nostrarum prorogatoriarum ad octavas festi Epiphanie Domini proxime preteritas [1364. jan. 13.] extiterant prorogate.||
Ipsis itaque octavis festi Epiphanie Domini adherentibus prelibatus frater Paulus pro prescripto domino Seffrido, abbate Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, cum procuratoriis litteris eiusdem ab una, item Petrus de Fornas pro prescripto magistro Hanthkone de Nezmel cum procuratoriis litteris capituli ecclesie Agriensis parte ab altera coram nobis constituti, primo predictus frater Paulus pro ipsis exhibere assumptis instrumentis quasdam litteras privilegiales domini Bele quarti, secundi Andree regis filii, olym regis Hungarie, sub anno Domini Mo CCo trecesimo sexto, sexto Nonas Martii [1236. márc. 2.] confectas, tenorem litterarum privilegialium serenissimi principis, Sanctissimi regis Ladislai sine anno emanatarum de verbo ad verbum transsumptive in se continentes et confirmantes nobis demonstrarat, in cuius quidem privilegii Sanctissimi regis Ladislai multa predia et alia iura dicti monasterii declarantis tenore inter cetera hanc clausulam videramus contineri: Undecimum predium est, quod vocatur Almas. Mete autem dicti predii Almas in eodem privilegio non continebantur.||
In quarum quidem litterarum privilegialium predicti domini Bele regis contrarium prescriptus Petrus de Fornas, procurator ipsius Hanthkonis, quasdam litteras privilegiales excellentissimi principis domini Lodovici, Dei gratia regis Hungarie, domini nostri, sub anno Domini Mo CCCo XLo septimo, [1347.] regni autem sui anno sexto confectas, tenorem litterarum capituli ecclesie Strigoniensis domino Karolo regi, genitori suo karissimo, rescriptionalium ac eiusdem domini Karoli regis ipso capitulo directarum omnino in anno Domini Mo CCCo tricesimo nono emanatarum [1339.] de verbo ad verbum transscriptive in se continentes et confirmantes nobis presentarat, in quarum tenore inter cetera adinveneramus, quod magister Nicolaus de Polonia frater Herrici de Zauan, de genere dominorum, Plespah et Leuslionis de Frankonya, informator videlicet domini ducis Lodovici, ad eiusdem domini Karoli regis accedens presentiam, sueque fidelitatis servitia eidem domino Karolo regi ac domino Lodovico duci, filio suo, inpensa proponens et declarans, quandam possessionem Nezmel vocatam in comitatu de Kamaron existentem, asserens eam fore hominis sine herede decedentis et ex eo sue collationi de iure devolutam, a sua maiestate iam dudum sibi et per eum Henthkoni ac Matie, filiis Nicolai dicti Zotrogh, consobrinis suis perpetuo dari et conferri postulasset et quia eidem domino Karolo regi de qualitate et quantitate ipsius possessionis et utrum sue collationi pertineret, nec ne, veritas non constitisset, igitur fidelitati ipsius capituli ecclesie Strigoniensis litteris suis mediantibus firmiter precipiendo mandasset, quatenus ipsorum mitterent hominem pro testimonio fide dignum, quo presente Mychael dictus Pyrohtos, aule sue servitor, fidelis homo suus specialis ad hoc transmissus accederet ad faciem predicte possessionis Nezmel, vicinisque et conmetaneis eiusdem universis legitime convocatis et presentibus reambularet ipsam per veras metas et antiquas, novas metas iuxta veteres, ubi necesse fieret erigendo, reambulatamque et ab aliorum possessionibus distinctam, si inveniret ipsam sue collationi de iure pertinere et hominis sine herede decedentis extitisse, statueret eam ipsi magistro Nicolao et prenotatis consobrinis suis, videlicet Henthkoni et Matie perpetuo possidendam, si non fieret contradictum, contradictoribus vero, si qui fierent, contra eundem magistrum Nicolaum ad suam presentiam ad terminum conpetentem legitime evocatis, post hec nomina evocatorum sive contradictorum, diem evocationis, terminumque assignatum cum cursibus metarum sue fideliter rescribi demandasset maiestati per capitulum Strigonyense prenotatum.||
Tandem idem capitulum Strigonyense regalibus preceptis obediens cum predicto Mychaele dicto Pyrohtos, homine regio, magistrum Ladislaum, socium et concanonicum eorum ad premissa exequenda pro testimonio duxisset transmittendum, qui demum ad ipsum capitulum reversi eidem concorditer retulissent, quod ipsi in festo Beati Nicolai confessoris tunc preterito [1339. dec. 6.] ad faciem prefate possessionis Nezmel vocate vicinis et conmetaneis eiusdem legitime convocatis et presentibus, videlicet Iohanne otficiale filiorum Pyrohtoldi, condam cyrolici, ex parte eorundem, item Petro, officiale religiosarum dominarum sanctimonialium de insula Strigoniensi ex parte earundem, item Wylhelmo, castellano de Wytan, ex parte regalis maiestatis, item preposito de Moyk, item abbate de Tata ex parte dominis abbatis Sancti Martinci de Sacro Monte Panonie et quam pluribus aliis nobilibus provincie ibi conparentibus accedendo reambulassent eandem per veteras metas et antiquas, novas metas iuxta veteres, ubi necesse fuisset, erigendo, reambulatamque et ab aliorum possessionibus distinctam possessionem hominis sine herede decedentis ad sue regie celsitudinis collationem pertinere repertam cum suis utilitatibus et pertinentiis universis, scilicet terris arabilibus, rubetis et tributo portus Danubii ac tributo ipsius Danubii, necnon tributo terre tam in asscendendo, quam in descendendo exigeneiis et piscaturis existentibus in Danubio et duabus insulis, Nezmelzygeth et Fyurzgeth vocatis cum media parte Danubii maioris statuissent prefato magistro Nicolao, informatori ducis Lodovici, filii sui karissimi, Henthkoni et Matie, consobrinis eiusdem magistri Nicolai supradictis, perpetuo possidendam et habendam nullo penitus contradictore existente; mete autem dicte possessionis Nezmel in eodem privilegio seriatim continebantur.||
Quibus quidem litteris privilegialibus domini nostri regis exhibitis et earum tenoribus revisis ac partibus suo modo explicatis prelibatus frater Paulus, procurator annotati domini Seffridi abbatis in persona eiusdem retulerat isto modo, quod, licet prenotatus abbas de Tata tempore reambulationis et statutionis ac metarum erectionis dicte possessionis Nezmel ibi extiterit, tamen erectioni metarum nullam auctoritatem consensum prebendi ex parte dicti domini abbatis Sancti Martini de Sacro Monte Panonie habuisset, nec in persona ipsius domini abbatis ad ipsius scitum ibi extitisset, nec nomen proprium ipsius abbatis de Tata in predictis litteris privilegialibus haberetur, nullas etiam litteras procuratorias ex parte dicti domini abbatis habuisset; e converso prefato Petro de Fornas, procurator ipsius magistri Hanthkonis, ipsum abbatem de Tata in persona dicti abbatis Sancti Martini de Sacro Monte Panonie premissarum metarum erectionis tempore modo premisso in facie dicte possessionis fuisse et erectioni ipsarum metarum consensum prebuisse allegante: unde, quia predictus dominus Seffridus, abbas Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, predictam possessionem suam Almas vocatam a parte predicte possessionis magistri Hanthkonis per hominem regium et testimonium dicti capituli ecclesie Strigoniensis a fine dicte insule incipiendo usque ad montem per veteres metas et antiquas novis metis iuxta veteres erectis pacifice presente famulo et officiali magistri Hanthkonis reambularat et dehinc in montem asscendendo in duobus locis antiquarum metarum usque ad sumpmitatem ipsius montis in persona eiusdem magistri Hanthkonis contradictio facta extiterat, prenotatus vero frater Paulus ipsam possessionem Almas vigore premissarum litterarum privilegialium domini Bele regis quarti, litteras privilegiales Sancti regis Ladislai transscribentium et confirmantium ipsi ecclesie Sancti Martini pertinere debere conprobarat, predictusque Petrus de Fornas, procurator ipsius magistri Hanthkonis, prout prius, sic et tunc ipsam particulam terre, ubi dicta contradictio facta extitisset, ipsius magistri Hanthkonis esse ac intra cursus metales in dictis litteris privilegialibus ipsius domini nostri regis contentos existere et adiacere indicarat, ipse vero procurator dicti domini abbatis intra metas possessionis eiusdem predicte esse asseruerat; nosque absque iterata reambulatione et revisione metarum ac estimatione dicte particule terre inter ipsas partes contentiose iudicium et iustitiam congruo modo facere non poteramus, pro eo amicitiam capituli ecclesie Iauriensis eidem litteratorie scribendo petieramus reverenter, quatenus ipsorum mitterent homines pro utrisque partibus pro testimoniis fide dignos, quibus presentibus homines regii in presentibus infraspecificandi in quindenis festi Passce Domini tunc venturis [1364. ápr. 7.] accederent ad facies prescriptarum possessionum, Nezmel ipsius magistri Hanthkonis et Almas dicti domini abbatis de Sacro Monte Panonie, vicinorum et conmetaneorum suorum legitimis convocationibus factis et partibus vel earum legitimis procuratoribus presentibus predictam particulam terre inter ipsas partes litigiosam primo iuxta demonstrationem prescripti domini abbatis Sancti Martini de Sacro Monte Panonie vel sui legitimi procuratoris per antiquos cursus metales per eundem dominum Seffridum abbatem vel suum legitimum procuratorem ostendendos reambularent et demum similiter iuxta demonstrationem dicti magistri Hanthkonis per metas et cursus metales in litteris privilegialibus annotati domini nostri regis contentas, quas quidem litteras privilegiales prescripti domini nostri regis idem magister Hanthko vel sui legitimi procuratores in specie in facie dicte particule terre litigiose tenerentur exhibere, a prima meta incipiendo usque ad contentiosas finales metas similiter reambularent et, si partes in reambulationibus et demonstrationibus metarum predicte particule terre litigiose concordes fierent, tunc cuilibet parti sua iura possessionaria metis ab invicem distingendo statuerent et relinquerent perpetuo possidenda; si vero predicte partes in reambulationibus et demonstrationibus ipsarum metarum discordarent et sibi invicem contradicerent, tunc ipsam particulam terre inter ipsas partes litigiose remanentem, visa eius qualitate, quantitate, utilitate et valore regali mensura mensurando vel, si mensurare non possent, visu considerando, Deo pre oculis habito, absque scrupulo cuiuslibet falsitatis una cum aliis probis viris estimarent in condigno suo pretio et valore regni lege requirente; quibus peractis viderent et diligenter conspicerent, necnon a vicinis et conmetaneis scirent et inquirerent de eo, cuius partis mete ostense veriores et rectiores existerent et, si mete in litteris privilegialibus annotati domini nostri regis, per ipsumque magistrum Nicolaum Polonum, condam informatorem domini nostri regis, iuxta antiquas metas erecte et elevate fierent, nec ne, meram et omnimodam veritatem, hoc specialiter videndo et conspiciendo, si ipse abbas vel suus procurator inibi antiquas metas et antiqua signa metalia ostendere valeret, hec ne; et post hec ipsius possessionarie reambulationis, statutionis et estimationis revisionis et inquisitionis seriem, ut fieret oportunum, ad octavas festi Beati Georgii martiris similiter tunc affuturas [1364. máj. 1.] domino nostro regi fideliter rescriberet capitulum Iauryensis ecclesie prenotatum.||
Ipsis itaque octavis festi Beati Georgii martiris adherentibus prescriptus frater Paulus pro predicto domino Seffrido, abbate ecclesie Sancti Martini, cum procuratoriis litteris eiusdem ab una, item magister Hanthko de Nezmel personaliter parte ex altera coram nobis constituti litteras prescripti capituli ecclesie Iauryensis super premissis domino nostro regi rescriptionales nobis presentarant declarantes inter cetera, ut ipsum capitulum nostris amicabilibus petitionibus acquiesscens cum Paulo dicto Tuluk de Abustyam magistrum Andream pro parte dicti domini abbatis, pro parte autem ipsius magistri Hanthkonis una cum Marco de Koacy magistrum Mychaelem, hominibus regiis socios et concanonicos eorum pro testimoniis fide dignos ad premissa peragenda duxisset transmittendos, qui demum ad eos reversi ipsis concorditer retulissent, quod, cum in quindenis festi Passce Domini nunc preteritis [1364. ápr. 7.] ad facies possessionum Nezmel, dicti magistri Hanthkonis et Almas, prefati domini Seffridi abbatis et sui monasterii, vicinorum et conmetaneorum earundem legitimis convocationibus prehabitis ac ipsis et predicto magistro Hanthkoni personaliter, fratre autem Paulo, procuratore memorati domini abbatis, in persona eiusdem presentibus accedendo, particulam terre inter partes litigiosam primo iuxta demonstrationem dicti fratris Pauli per antiquas suas cursus metales semndum formam omnimodam prioris reambulationis in pretactis litteris nostris contentam a primis metis antiquis et renovatis usque ad quatuor metas in monte ad partem meridionalem habitas, quarum duo, prout in eisdem. litteris contineretur, nullo contradicente renovate forent, reambulando devenissent, deinde vero superius versus meridiem asscendendo in montis margine duas antiquas metas cursuales, exinde ad eandem partem meridionalem quasi ad ictum sagite(!) in fine terrarum arabilium ac seminatarum in predicti montis declivio quatuor metas bene evidentes, postmodum similiter semper ad predictam plagam australem pergendo quatuor metas alias antiquas angulares manifestas et exaltatas invenissent, quas predictus frater Paulus inter possessiones Ustanch, Zomold et Almas distinctivas fore asseruisset, Gallo, officiale domini Nicolai Konth, regni Hungarie palatini, de ipsa villa Zumold in persona eiusdem domini sui inibi presente et in nullo contradicente, in quo quidem loco ab ulteriori reambulationi substitissent, prenotato fratre Paulo affirmante, quod ab illo loco pretitulatos magister Hanthko cum domino abbate et suo monasterio antedictis nullam ampliorem conmunionem conmetaneitatis haberet; quibus peractis idem magister Hanthko iuxta seriem privilegii sui ibidem in specie producti post alias demonstrationes metarum possessionis sue Nezmel a parte aliarum possessionum sibi vicinarum factas tandem ad predictas quatuor ultimas metas angulares venisset, quarum unam sue et alias Zumoldh ac Wstanch possessionibus distingere allegasset, abinde vero ad partem occidentalem divertendo penes antiquam metam duas alias ostendisset, exhinc autem amplius ad pretactam plagam occidentalem declinando tres metas iuxta quandam viam demonstrasset, quarum unam sibi et alias Zumold et Almas seu Wyfaluteleke separare dixisset, sepedicto fratre Paulo e converso ipsas metas inter Zumold et Almas solum modo distingere asserente, postremo itaque idem magister Hanthko exinde ad orientem reflectendo directe, absque quolibet metarum intermedio ad priores quatuor metas, ut supradiceretur, renovari non prohibitas remeasset et sub huiusmodi metis prenotatam terre particulam contentiosam ad se spectare retulisset; quibus omnibus consumpmatis prenotati regii et prelibati capituli Iauriensis homines una cum vicinis et comnetaneis, aliisque probis viris inibi adherentibus ipsam terre particulam intra prescriptos metales cursus ex utraque parte ostensos interclusam visu considerando, perpensa eius qualitate, quantitate, utilitate et valore ad quinquaginta iugera terrarum arabilium simul et montuosarum ac incultarum estimassent, super eo autem, cuius partis mete ostense veriores et rectiores essent, predicti vicini et conmetanei requisiti respondissent se de tempore, quo pretacte antique mete per ipsum fratrem Paulum demonstrate erecte fuerint non recordari, hoc autem, quod magister Nicolaus Polonus, quondam informator regie maiestatis, metas erigi fecisset, ipsis bene constaret.||
Quibus quidem litteris capituli ecclesie Iauriensis super premissis domino nostro regi rescriptionalibus exhibitis partes prenotate iuxta series et continentias predictarum litterarum suarum causalium utrique iudicium et iustitiam a nobis sibi dari postularunt equitate suadente.||
Verum, quia prenotatus Seffridus, abbas ecclesie Sancti Martini prenotatam possessionem Almas vocatam sub prescriptarum metarum cursibus per hominem regium sub testimonio dicti capituli Strigonyensis reambulando vigore premissarum litterarum privilegialium annotati domini Bele regis quarti litteras privilegiales Sancti regis Ladislai transscribentium sibi et sue ecclesie pertinere debere conprobarat, dictamque particulam terre intra veros et antiquos cursus metales dicte possessionis ipsius domini abbatis existere et adiacere annotatus frater Paulus, procurator ipsius domini abbatis allegarat, predictusque magister Hanthko ipsam particulam terre intra cursus metales in dictis litteris privilegialibus domini nostri regis contentos, de novoque erectos existere retulerat, predictusque dominus abbas Sancti Martini erectioni et elavationi predictarum metarum nullum permissionis consensum adhibuerat et tam in prima, quam autem in ultima reambulatione dictarum possessionem veriores et apparentiores metas antiquas quam ipse magister Hanthko prefatus frater Paulus, procurator ipsius domini abbatis Sancti Martini ostenderat, dictaque particula terre inter ipsas duas reambulationes et demonstrationes metarum existens per homines regios sub testimoniis dicti capituli Iauriensis ad quinquaginta iugera terrarum arabilium simul et montuosorum ac incultarum estimata extiterat, regnique approbata consuetudo iuramentum primis possessoribus inponi sanctiebat, pro eo baronum, regnique nobilium in iudicio adherentium moderato inducti consilio iudicantes conmiseramus, quod predictus dominus Seffridus, abbas ecclesie Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, presentibus hominibus regiis pro partibus infradeclarandis sub testimoniis dicti capituli Iauriensis, que testimonia per ipsum capitulum ad id transmitti postularamus serie aliarum litterarum nostrarum, in quindenis festi Nativitatis Sancti Iohannis Baptiste tunc venturis [1364. júl. 8.] accederet ad facies prescriptarum possessionum Almas et Nezmel vocatarum, vicinorum et conmetaneorum suorum legitimis convocationibus habitis et partibus presentibus primo iuxta primariam reambulationem et cursus metales dictam particulam terre litigiosam reambularet, qua reambulatione facta in una ipsarum metarum solo se conparendo ad statum suum regularem et conscientiam id, ut predicte mete per ipsum reambulate vere mete dicte sue possessionis Almas existerent et dicta quinquaginta iugera terra modo premisso reambulata intra veros cursus metales dicte possessionis Almas adiacerent, referre teneretur; qui si premissa modo annotato diceret, tunc ipsam particulam terre sub prescriptarum antiquarum metarum distinctionibus, novis metis in locis necessariis erectis, ad dictum possessionem ipsius domini abbatis Almas vocatam applicando iidem regii et ipsius capituli homines statuerent et conmitterent dicto domino abbati et sue ecclesie perpetuo possidendam; si vero idem dominus abbas premissa modo annotato non referret, tunc ipsi magistro Hanthkoni similiter perpetuo eandem statuendo regii et dicti capituli homines prenotati et post hec ipsius conscientiose assertionis et statutionis ac metarum erectionis seriem, ut fieret oportunum partes in litteris dicti capituli Iauriensis ad octavas festi Sancti Iacobi apostoli similiter tunc affuturas [1364. aug. 1.] nobis tenerentur reportare. Tandem ipsis octavis festi Beati Iacobi apostoli occurrentibus memoratus frater Paulus pro prenotato domini Seffrido, abbate ecclesie Sancti Martini cum procuratoriis litteris eiusdem nostrum iudiciarium adiens conspectum, quasdam litteras ipsius capituli Iauriensis super premissis conscientiosis assercienibus memorialiter confectas nobis presentavit hunc tenorem continentes:||
Nos capitulum ecclesie Iauryensis damus pro memoria, quod, cum iuxta continentiam litterarum magnifici viri comitis Stephani Bubeek, iudicis curie incliti principis et domini nostri domini Lodovici, Dei gratia regis Hungarie, modum et formam iudicii sui inter religiosum virum dominum Siffridum, abbatem monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, ut actorem, ab una ac magistrum Hanthkonem de Nezmel, ut in causam attractum, ex altera parte lati in se denotantium ad videndum et audiendum seriem iuramenti seu conscientiose assertionis per dictum dominum abbatem solo se super facto cuiusdam particule terre inter prefatas partes litigiose ad quinquaginta iugera estimate in quindenis festi Nativitatis Beati Iohanni Baptiste nunc preteritis deponendi seu faciendi una cum Kopaz, filio Petri, de Nema pro parte ipsius domini abbatis ac Marco de Kouachy pro parte dicti magistri Hanthkonis, hominibus regiis, magistrum Dominicum socium et concanonicum nostrum et Mathiam, chori nostri presbiterum, homines nostros pro testimoniis idoneos misissemus, tandem iidem regii et nostri homines ad nos reversi nobis uniformiter retulerunt: quod in ipsorum presentia predictus dominus Siffridus, abbas Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, in prescriptis quindenis festi Nativitatis Beati Iohannis Baptiste ad facies possessinum Almas et Nezmel vocatarum, vicinorum et conmetaneorum suorum legitimis convocationibus prehabitis et ipsis ac prenotato magistro Hanthkone personaliter inibi existentibus accessisset et primo iuxta primariam reambulationem et metas ac cursus metales, qui et que in preallegatis litteris adiudicatoriis seriatim exprimuntur, supradictam particulam terre litigiosam reambulasset; qua reambulatione peracta idem dominus abbas in una ipsarum metarum, super quibus videlicet inter partes questio seu dissceptatio ventilata fuisset, solo se conparendo ad statum suum regularem et conscientiam id, ut ipse mete per ipsum reambulate vere mete dicte sue possessionis Almas nuncupate existant et dicta quinquaginta iugera terre modo premisso reambulata intra veros cursus metales ipsius possessionis Almas adiaceant, retulisset et asseruisset, prout secundum adiudicationis pretacte et litterarum exinde editarum series facere debuisset; unde eandem particulam terre sub prenotatarum antiquarum metarum distinctionibus, novis metis in locis necessariis elevatis, ad sepedictam possessionem ipsius domini abbatis Almas vocatam applicando, iidem regii et nostri homines statuissent et conmisissent dicto domino abbati et sue ecclesie perpetuo possidendam nullo penitus in premissis contradictore inibi apparente. Datum quarto die quindenarum festi Nativitatis Beati Iohannis Baptiste predictarum, anno Domino millesimo trecentesimo sexagesimo quarto. [1364. aug. 11.]||
Verum, quia prenotatus dominus Siffridus, abbas ecclesie Sancti Martini in dictis quindenis festi Nativitatis Beati Iohannis Baptiste in presentia dictorum hominum regiorum et testimoniorum ipsius capituli Iauryensis ad facies dictarum possessionum Almas et Nezmel vocatarum, vicinorum et conmetaneorum suorum legitimis convocationibus prehabitis et ipsis ac predicto magistro Hanthkone presentibus accessisse, primoque ipsum particulam terre litigiosam iuxta primariam reambulationem reambulando ac in una ipsarum metarum litigiosarum solo se conparendo ad statum suum regularem et conscientiam id, ut prescripte mete per ipsum reambulate vere mete dicte sue possessionis Almas existant et dicta quinquaginta iugera terre modo premisso reambulata intra veros cursus metales ipsius possessionis Almasdi adiaceant, iuxta iudiciariam nostram sententiam asseruisse, eandemque particulam terre sub prenominatarum antiquarum metarum distinctionibus, novis metis in locis necessariis elevatis ad sepedictam possessionem ipsius domini abbatis Almas vocatam applicando per eosdem regios et dicti capituli Iauryensis homines ipsis domino abbati et sue ecclesie perpetuo possidenda nullo contradictore apparente statuta et conmissa extitisse ex serie premissarum litterarum annotati capituli Iauryensis super hiis emanatarum reperiebantur, nunc etiam nostri in presentia statutionem premisse particule terre nec per ipsum magistrum Hanthkonem, neque alios aliquo contradictionis obstaculo obviabatur, pro eo una cum baronibus, regnique nobilibus nobiscum tribunal iudiciarium consedentibus ipsam particulam terre litigiosam, quinquaginta iugera terre in se continentem sub prescriptarum antiquarum metarum separationibus dictis domino abbati monasterii Sancti Martini, eidemque suo monasterio eo iure, quo eis dinoscitur pertinere, ad dictam possessionem eorum Almas vocatam annectentes iudiciaria nostra auctoritate mediante conmisimus et relinquimus perpetuo possidere, tenere pariter et habere, salvo iure alieno. In cuius rei memoriam, firmitatemque perpetuam presentes dicto domino abbati Sacri Montis Panonie concessimus litteras nostras privilegiales pendentis et autentici sigilli nostri munimine roboratas. Datum in Wyssegrad, vicesimo secundo die octavarum festi Beati Iacobi apostoli predictarum, anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo quarto supradicto. [1364. aug. 22.]