Nos Wilhelmus, Dei et apostolice sedis gratia episcopus Quinqueecclesiensis, comes capelle et secretarius cancellarius domini Lodovici, regis Hungarie, memorie conmendantes significamus tenore presentium, quibus expedit, universis, quod religioso fratre Paulo, abbate monasterii Sancti Mauricii de Beel ab una et Petro, filio Iohannis, nobili de Vesprimio, clientulo venerabilis in Christo patris domini Ladizlai, predicta gratia episcopi Vesprimiensis, auleque reginalis cancellarii, parte ex altera in nostri presentia personaliter constitutis, per ipsas partes propositum extitit et relatum ministerio vive vocis, quod ipsi in facto litis inter ipsos occasione conservationis possessionarie portionis ipsius monasterii de Beel Kayar vocate iuxta caput aque Balatini existentis, quam olim dictus Iohannes de Vesprimio et per consequens idem Petrus filius suus a predicto monasterio de Beel et suis rectoribus donaticio et etiam feudali titulo per aliquot tempora hactenus possedissent, in figura iudicii viri magnifici comitis Stephani Bubeck, iudicis curie regie, ventilate, interveniente amicabili ordinatione iamdicti Ladizlai, episcopi Vesprimiensis, concordassent et concordarunt taliter coram nobis, quod memoratus Petrus, filius Iohannis, prefatam possessionariam portionem, Kayar nomine, dicti monasterii de Beel cum omnibus suis appendiciis et pertinentiis quibuscunque, prout ipsam prelibatus pater suus et ipse usque ad hec tempora tenuissent titulis sub premissis, resignasset et remisisset ac resignavit, remisit et reddidit coram nobis abbati et monasterio prenotatis iure, quo ad eos spectare dinoscitur, perpetuo possidendam, conmittendo litteras quoslibet pro dicto patre suo et se ipso in facto prescripte possessionarie conservationis confectas, nullius ex tunc vigoris existere vel momenti, sed viribus omnimodis carituras. E converso vero prelibatus dominus abbas recognovit, se intuitu amicabilis petitionis ac etiam spe favorabilis in factis dicti monasterii sui promotionis domini Vesprimiensis episcopi antedicti relaxasse gratiose et relaxavit in nostri presentia Petro sepedicto quelibet gravamina iudicialia, que infra tempus litis supradicte idem Petrus in iudicio non conparendo, nec mittendo contra ipsum et dictum monasterium suum incurrisset, nec non omnes solutiones pecuniarias annuales, quas ratione premisse conservationis possessionarie idem Petrus vel etiam pater suus pretactus aliquibus annis facere neglexissent. Datum in Wissegrad, die dominica proxima post festum Ascensionis Domini, anno millesimo trecentesimo sexagesimo septimo. [1367. máj. 30.]