(N)os comes Stephanus Bubeek, iudex curie serenissimi et magnifici principis, domini Lodovici, Dei gratia incliti regis Hungarie, memorie conmendantes tenore presentium significamus, quibus expedit, universis, quod religiosus vir frater Paulus, abbas monasterii de Beel, personaliter iuxta continentiam litterarum conventus ecciesie Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie recaptivatoriarum pariter et citatoriarum in octavis festi Beati Mychaelis archangeli in anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo sexto preteritis [1366. okt. 6.] in figura nostri iudicii conparendo, contra Benedictum dictum Woryu de Meger easdem litteras ipsius conventus domino nostro regi ad suum litteratorium preceptum rescriptas, asserens actionem suam litteris contineri in eisdem, prout per alias litteras nostras exinde confectas informabamur, nobis presentarat, inter cetera declarantes, quod, cum ipse frater Paulus abbas acceptis Iohanne, filio Dominici, de Kyseech homine regio et Nicolao sacerdote, capellano eiusdem conventus in ecclesia parrochyali de Olsuk commoranti, per ipsum conventum ad regium litteratorium edictum in testimonium dato, sabbato proximo ante festum Sancti Mathei apostoli proxime tunc preterito [1366. szept. 19.] ad possessionem Nyul vocatam comitatus Iaurinensis, convocatis legitime suis vicinis et conmetaneis et specialiter Benedicto dicto Woryu de Meger, accedendo quandamque particulam possessionariam in eadem Nyul apud manus prefati Benedicti existentem cum monticulo nominatim Felkerth appellato et omnibus appendiciis eiusdem, quas idem Benedictus ad tunc, sicut dictum fuisset, tenuisset, nomine iuris predicti cenobii de Beel legitime recaptivando eidem cenobio et sibi per eosdem regium et dicti conventus homines petpetuo possidere statui facere voluisset, tunc contradictore alio nemine apparente, ipse Benedictus dictus Woryu eosdem regium et dicti conventus homines ab huiusmodi statutione facienda manifeste prohibuisset contradicendo, quem iidem regius et dicti conventus homines contra eundem fratrem Paulum abbatem ad dictas octavas festi Beati Michaelis archangeli tunc venturas [1366. okt. 6.] in regiam citassent presentiam, rationem contradictionis sue redditurum.||
Quibus quidem litteris exhibitis et revisis, eodem fratre Paulo abbate rationem premisse inhibitionis per prefatum Benedictum coram nobis assignari postulante, annotatus Benedictus dictus Woryu personaliter nostri adherens in presentia responderat eo modo, quod premissa particula possessionaria cum monticulo, quam predictus Paulus abbas modo prehabito nomine iuris dicti sui monasterii recaptivasset Megere nominaretur, ipsaque possessio Megere sibi efficacissimorum instrumentorum vigoribus pertineret, que instrumenta non ad tunc, sed in termino ulteriori per nos ei dando valeret coram nobis exhibere.||
Unde nos hiis perceptis una cum regni nobilibus nobiscum tunc adiudicantibus conmiseramus eo modo, quod prenominatus Benedictus dictus Woryu universa sua instrumenta, si que in facto dicte possessionis Megere haberet confecta, in octavis festi Epiphaniarum Domini tunc venturis [1367. jan. 13.] exhibere teneretur coram nobis, ut hiis visis iudicium et iustitiam facere valeremus inter partes in premissis iure exigente.||
Ipsis itaque octavis festi Epiphaniarum Domini occurrentibus, annotatoque fratre Paulo abbate actore personaliter ab una, parte vero ex altera pretacto Benedicto dicto Woryu similiter personaliter in figura nostra iudiciaria conparentibus, primo idem dominos abbas quedam duo privilegia, unum domini Bele olim regis Hungarie anno Domini millesimo ducentesimo quadragesimo sexto secundo Idus Novembris, regni autem sui anno undecimo confectum, [1246. nov. 12.] tenorem litterarum Beatissimi regis Stephani olim regimen regni huius laudabiliter inportantis anno dominice incarnationis millesimo trecesimo septimo, indictione quinta, epacta prima, concurrente quinto [1037] emanatorum in se habens ac aliud Sanctissimi regis Ladizlai, condam similiter sceptra regiminis huius regni feliciter gubemantis, anno dominice incarnationis millesimo octuagesimo sexto emanatum [1086] nostro iudiciario conspectui producere curarat.||
In quarum quidem litterarum ipsius Sancti regis Stephani inter alia iura ipsius monasterii de Beel in se denotantium serie hee tres clausule, causam presentem tangentes reperte fuerant: Prima scilicet villarum autem vel prediorum nomina sunt hec, que Sancto Mauricio contuli: Cuppan, Panauad, Arpas, Mogas, Quiar, Nyul, Ocol, Palaznuk, in hiis villulis sive prediis cuiuscunque conditionis homines sunt ad me pertinentes Sancto Mauricio dedi, qui secundum ordinem conditionis sue ita plene serviant abbati Sancti Mauricii, sicut solebant servire regie maiestati. Item alia clausula: Populus quoque eidem loco subiectus et omnes supervenientes hospites, qui ad eiusdem monasterii capellas, terras, predia seu quascunque possessiones habitandi gratia accesserint, in cuiuscunque episcopi dyocesi fuerint, decimas suas de vino, de segetibus sive aliis nascentiis ac de pecudibus et animalibus nulli episcopo dent, nisi proprio monasterio, suoque abbati. Tertia autem clausula hec est: Precipio itaque firmiter statuendo sub testificatione Salvatoris Domini nostri Iesu Christi, ut nullus archiepiscopus, episcopus, dux, marchio, comes, vicecomes, prefectus, nec aliquis potens homo sive magnus, sive parvus de prefato monasterio et eius iure infrascripto se aliquomodo intromittat in tributis, in reditibus, in prediis, in mancipiis, in terris, in vineis, in decimationibus tam populi sui, quam et hospitum suorum, quam prediorum, in piscationibus, in rippis (!), in placitis et in universis bonis sibi collatis sive conferendis, sed ita libere possideat, sicut episcopi sua possident iura.||
In ipso vero privilegio Beati regis Ladizlai inter quam plurima iura ipsius monasterii de Beel in se declarata hac clausula continebatur: Item in villa Teulg (!), in Prestegh, in Bulda, in Nyoul, in Taryan, in Wertes, in Zarczardi, in Hongin, in Palaznuk, in Sumugy, in Nandurdi, in Wintyrna in omnibus hiis supradictis villis ubicunque sunt familie Sancti Mauricii; omnes mixtim habent agros, fenum et omnia ad humanum usum conpetentia cum villanis uniuscuiusque ville sine pondere servitorum regis.||
Dehinc idem frater Paulus abbas allegarat eo modo, quod premissa particula possessionaria et monticulus modo premisso per ipsum recaptivati inter metas et veros limites metales dicte possessionis Nyul adiacerent et iidem ad possessionariam portionem ecciesie sue pertinerent, quos prelibatus Benedictus pro se occupans Megere nominando uteretur, ipse tamen in dominio decime vinearum in eisdem terra et monticulo habitarum adhuc existeret et eam possideret. Olim enim Nicolaus, Iauriensis ecclesie episcopus, dictam decimam ocupans ad petitionem Thome, tunc archiepiscopi Strigoniensis, cui Thomas, tunc abbas ipsius monasterii de Beel, in eo fuisset conquestus, eidem monasterio remisisset; demum etiam tempore procedente decimatoribus domini Colomani, episcopi dicte ecclesie Iaurinensis, eandem decimam episcopo pro eodem usurpantibus, idem dominus episcopus agnoscens eam dicto monasterio ex veritate attinere, eidem monasterio et suo abbati remisisset pleno iure et ibidem quasdam sex litteras, unam dicti domini Thome archiepiscopi Strigoniensis dicto Nicolao episcopo directam, aliam capituli Wesprimiensis inquisitionalem et prohibitionalem ac duas prelibati conventus Sancti Martini similiter inquisitionales ac quintam privilegialem prefati domini Colomani, episcopi Iaurinensis, nec non sextam domini Nicolai Kont, pridem palatini et iudicis Comanorum nobis, demonstrarat.||
Quarum prima scilicet ipsius archiepiscopi sine anno Strigonii in crastino Inventionis Sancte Crucis [máj. 1.] confecta eundem dominum archiepiscopum et conquestionem dicti fratris Thome, tunc abbatis predicti monasterii ipsum Nicolaum episcopum Iauriensem in eo diligenter requisivisse, ut ipse scilicet episcopus dictam decimam vini ville Nyul ad suggestionem Budur, servientis sui, in preiudicium et iacturam dicti monasterii de Beel non prohiberet et non reciperet denotarat.||
Alterius vero littere scilicet prefati Vesprimiensis capituli domino nostro regi ad suum litteratorium preceptum rescriptionalis in festo Exaltationis Sancte Crucis sub anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo sexto [1346. szept.14.] emanate tenor decantarat, quod regius et ipsius capituli Wesprimiensis homines de regio litteratorio edicto ad infrascripta exercenda destinati, litterisque in eisdem nominatim contenti ad villam Nyul et ad vicinas villas ac conprovinciales accedendo a nobilibus et ignobilibus ac ab aliis quibuslibet hominibus, a quibus decuisset, palam et oculte inquirendo talem scivissent veritatem, quod vinea Petri dicti Zeuleus in loco seu terra Fennes vocata; in territorio predicte ville Nyul existenti habita et vinea Nicolai filii Benche supra ipsam Fenes sita ac vinea Bud in valle Henmal existens et vinea Futus in Byzahatara, item vinea Barta, filii Mykou, in eadem Byzahatara ac vinee Iohannis filii Andree et predicti Bud ac domini Brictii prepositi in loco Enchuful dicto, item vinea Petree (!) in loco Lencenstere hospitum scilicet Iaurinensium essent in terra ecclesie Beati Mauricii de Beel et quidam monticulos Felkerth dictus in territorio eiusdem ville Nyul existens foret eiusdem ecclesie de Beel ac decime predictarum vinearum et in ipso monticulo existentium pertinerent ad eandem ecclesiam de Beel ac suum abbatem; qua inquisitione facta predictus dominus abbas prefatos hospites et homines vineas in terris predicte ecclesie sue de Beel habentes in facie eiusdem ville a solutione decimarum de ipsis vineis eorum provenientium cuipiam alteri preter ipsum et suam ecclesiam prenotatam facienda prohibuisset et per eos, scilicet regium et ipsius capituli Vesprimiensis homines fecisset prohiberi.||
Dicti vero privilegii ipsius domini Colomani episcopi in anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo, Iaurini in festo Beate Margarete virginis [1350. júl. 13.] confecti continentia per ipsum dominum Colomanum episcopum premissas decimas vinearum in eisdem litteris inquisitionalibus pariter et prohibitionalibus capituli Vesprimiensis expressarum et in ipso monticulo Felkerth adiacentium cum decimis eiusdem monticuli Felkerth nominati per decimatores predecessorum suorum et ipsius occupatas eo, quod ipse ex serie privilegii condam domini Karoli, regis Hungarie, tenorem litterarum Sanctissimi regis Stephani, condam regis Hungarie, in se habentis per fratrem Nicolaum, tunc abbatem dicti monasterii, ei presentati per eundem sanctum regem decimas omnium possessionum tam vini, quam frugum et specialiter decimas particule possessionis in possessione Nyul in comitatu Iauriensi existentis ipsi monasterio Sancti Mauricii de Beel collatas fuisse vidisset contineri, ad humilem supplicationem dicti Nicolai abbatis iuri congruam et salute anime sue proficuam agnosscendo, eidem monasterio pacifice et quiete resignatas fuisse, decimatoribusque suis pro tempore constitutis et constituendis, ut ratione sigillorum seu denariorum sigillarium decimatores prefate ecclesie Sancti Mauritii vel suos abbates aut officiales dictas solutiones decimarum extorquentes in nullo molestare presummerent vel angariare, sed sub sigillo officialis prefati abbatis quocudque vellent liberam deducendi haberent facultatem, iniunctum extitisse comperieramus manifeste.||
Series siquidem unius dictarum litterarum ipsius conventus inquisitionalium domino nostro regi ad suum litteratorium edictum rescriptionalis tenorem litterarum suarum regalium eidem conventui directarum verbaliter in se habentis, anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo septimo emanate expresserat, quod regius et dicti conventus homines in eisdem litteris nominati feria sexta proxima ante festum Beati Martini confessoris anno in eodem preterite [1357. nov. 10.] in comitatu Iauriensi procedendo a nobilibus et ignobilibus ac aliis cuiusvis status ac conditionis hominibus et specialiter ab incolis villarum, qui in dicto monte Feelkerth vineas haberent plantatas, palam et oculte diligenter inquirentes talem scivissent veritatem, quod Benedictus dictus Woryu predictum montem Feelkerth nominatum in territorio dicte possessionis Nyul vocate existentem a tempore, cuius non extaret memoria, semper ad abbatem et ecclesiam de Beel omni iure pertinetitem propria sua auctoritate et potentia pro se ocupasset ex usque tunc tenuisset ocupatum in preiudicium ecclesie ipsius et iacturam.||
Ex continentia autem litterarum ipsius palatini sexto die congregationis sue generalis universitati nobilium Iauriensis et Kamaroniensis comitatuum feria secunda proxima post festum Penthecostes proxime tunc preteritum [1366. máj. 30.] prope civitatem Iauriensem celebrate confectarum repertum fuerat, quod frater Paulus, abbas monasterii de Beel in eadem congregatione de medio aliorum exsurgendo protestatus extitisset, quod tota possessio condam regia Nyul vocata et inter cetera quedam particula Feelkerth appellate intra eandem possessionem Nyul existens, tunc apud manus Benedicti dicti Voryu de Meger habita, cuius etiam particule possessionarie et monticuli vinearum decime semper dicto monasterio date et amministrate fuissent ac darentur et aministrarentur eiusdem monasterii, sui essent mediante efficacium instrumentorum vigore, quas quidem possessionem et particulam a suis detentoribus requirere et rehabere intenderet congruo sibi tempore arridente, medio vero tempore Benedictum prenotatum aliosque quoslibet universos ab alienatione et distractione earundem decimarum ac aliorum iurium suorum quavis nova occupatione vel sibi perpetuatione prohibuisset contradicendo coram palatino prenotato.||
In tenore enim alterius littere conventus annotati in anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo sexto predicto emanate et similiter regie clementie rescripte contentum fuerat, quod regius et eiusdem conventus homines in ipsis litteris conscripti in octavis festi Nativitatis Beati johannis Baptiste in dicto anno preteritis [1366.júl. 1.] in comitatu Iauriensi insimul procedendo a nobilibus et ignobilibus, specialiter a plebano et populis ville Nyul nec non ab aliis cuiusvis status et conditionis hominibus, a quibus decuisset, conscientiose et diligenter palam et oculte indagando hanc conperissent veritatem, quod universe decime cuiusdam particule possessionarie intra metas et terminos ipsius possessionis Nyul adiacentis Feelkerth appellate, tunc apud manus Benedicti dicti Voryu de Meger existentis semper et ab antiquo ac a tanto tempore, cuius contrarii memoria humana non esset, prescripti monasterii de Beel et rectorum suorum fuissent et essent et quod per aliquos paucos annos venerabilis pater Colomanus, episcopus Iauriensis, ipsas decimas ex concessione abbatum, predictum modernum abbatem precedentium, pro certa conventione, videlicet pro duabus tunellis vini vel circa hoc singulis annis dicto monasterio per homines ipsius domini episcopi amministratis conductive tenuisset et percepisset, nomine tamen iuris monasterii supradicti.||
Exhibitis itaque premissis litteris eodem fratre Paulo abbate premissa instrumenta per ipsum Benedictum modo prehabito exhibere assumpta per eundem exhiberi et se videre velle indicante, prescriptus Benedictus pro premissis exhibere assumptis instrumentis, quasdam sex litteras, tres ipsius domini nostri regis Lodovici, duas patentes et unam privilegialem ac duas magistri Symonis comitis et iudicum nobilium Iauriensis comitatus, nec non sextam prefati domini Nicolai Kont palatini similiter patentes nobis demonstrarat.||
Quarum prime, scilicet ipsius domini nostri regis littere patentes Bude, tertio die festi Omnium Sanctorum anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo octavo, [1348. nov. 3.] sub priori sigillo suo autentico, in terra Uzure deperdito confecte series inter cetera per ipsum dominum regem nostrum volentem Paulum, filium Petri, dilectum fidelem suum iuvenem in suis iuribus omnibus, specialiter in possessione sua Meger vocata et suis pertinentiis condam per predictum dominum Karolum regem patrem suum karissimum pro suis fidelibus servitiis sibi datis illese conservare, eandem possessionem suam Meger iuxta collationem eiusdem patris sui cum omnibus suis utilitatibus et pertinentiis, specialiter autem cum silva Megere vocata iuxta villam Nyulfyl existenti ad eandem pertinenti, in qua tunc vinee plantate fore cognite fuissent, eidem Paulo et per eum Benedicto, fratri eiusdem carnali, eorumque heredibus et posteritatibus perpetuo et irrevocabiliter pacifice possidere, tenere, pariter et habere conmissam fuisse, imo ex tunc nove donationis sue titulo in perpetuam hereditatem eis datam et donatam, universisque nobilibus et alterius cuiusvis status et conditionis hominibus vineas in predicta silva Megere habentibus per ipsam silvam quoquo modo occupative detinentibus aut ocupare volentibus id, ut predictam silvam eisdem iuxta ipsam collationem suam remittere deberent et resignare, de vineis autem eorum plantatis in eadem vel a tunc ex eorumdem permissione plantandis iuxta antiquam consuetudinem sui regni respondere tenerentur firmis regiis sub preceptis dedisse denotarat.||
Alterius enim patentis littere regalis in Semthe secundo die festi Beati Petri apostoli ad Vincula sub anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo secundo [1352. aug. 2.] emanate magistro Wolphardo, tunc comiti Castri Ferrei et Supruniensi, directe series declararat, quod Benedictus dictus Woryu ipsi domino nostro regi eo modo dixisset, ut, licet sua excellentia cum domina Elysabeth, genitrice sua karissima et prelatis ac baronibus suis visis et examinatis instrumentis suis in facto montis Megere vocati ad possessionem suam Meger vocatam pertinentis emanatis, quia ipsum montem ex vigore preallegatorum instrumentorum suorum ad dictam possessionem suam Meger pertinere cognovisset, sibi scilicet Benedicto restituerit et per Ladislaum, filium Laurentii, filii Baldini hominem suum ei statui fecerit, ipse tamen Wolphardus comes ipsum de dominio dicti montis exclusisset montem eundem sibi occupando; et quia idem dominus noster rex dictum Benedictum pro servitiis et fidelitatibus condam Pauli, fratris sui et suis, sue maiestati exhibitis in suis iuribus illesum voluisset conservare, ideo voluisset et fidelitati dicti comitis Wolphardi firmiter precepisset, quatenus mox visis ipsis suis litteris regalibus, dictum montem ipsi Benedicto remitteret et remitti faceret pleno iure, manus suas oninino extrahendo de eodem.||
In tenore vero unius dictarum litterarum annotatorum comitis et iudicum nobilium comitatus Iauriensis anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo quinto, quarto die congregationis eorundem feria secunda proxima post festum Nativitatis Beati Iohannis Baptiste [1355. júl. 2.] in civitate Iauriensi de regio litteratorio edicto universis nobilibus et ignobilibus eiusdem comitatus celebrate confecte contentum fuerat, quod Benedictus dictus Woryu in ipsa congregatione de medio aliorum personaliter exurgendo proposuisset eo modo, quod quedam possessio sua Megere vocata, ex cohatione regia sibi pertinens, iuxta possessionem Nyulfyl regalem existens per condam comitem Wolphardum castellanum de Owar alienata ac per universos officiales ville Nyul regalis ipsius Wolphardi post obitum indebite occupata haberetur, in cuius possessionis dominio, antequam ipse Wolphardus occupasset, diu extitisset ac fructus et utilitates ipsius percepisset, quod universis dicti comitatus nobilibus et iuratis assessoribus constaret evidenter, petens eosdem comitem et iudices nobilium, ut eosdem requirere dignarentur; ipsi itaque nobiles et iurati assessores per eosdem comitem et iudices nobilium super premissis ad fidem eorum Deo debitam et sacre rege corone fidelitatem requisite concorditer et unanimi voce retulissent, ut ipse Benedictus in plena possessione dicte possessionis Megere fuisset pacifica et dominio, ususque ac utilitates eiusdem plene percepisset; sed predictus Wolphardus de eadem indebite et minus iuste ipsum exclusisset et pro se occupari fecisset, que tamen ipsi Benedicto pertineret et deberet pertineri.||
Alterius enim series earumdem litterarum dictorum comitis et iudicum nobilium anno, loco et termino in eisdem emanate [1355. júl. 2.] denotarant, quod prefatus Benedictus in eadem congregatione de medio aliorum personaliter exurgendo proposuisset tali modo, quod quedam possessio sua Megery vocata in comitatu Iauriensi inter possessiones regales Nyulfyl existens a tempore Worphardi (!), condam Castellani de Owar, alienata per universes officiales de eadem Nyul regales indebite occupata haberetur, ususfructus et utilitates eiusdem indebite percipiendo, qui quidem iurati et universi assessores ad petitionem dicti Benedicti per ipsos comitem et iudices nobilium ad predictam fidem eorum requisite eandem possessionem Megery ad ipsum Benedictum pertineri debere ac de dominio eiusdem per prefatum Wolphardum indebite exclusum fuisse unanimi et concordi testificatione eisdem comiti et iudicibus nobilium retulissent.||
In continentia vero prenotati privilegii ipsius domini nostri regis duobus sigillis suis, uno deperdito predicto et secundo novo muniti anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo, quarto Kalendas Martii, regni autem sui anno decimo [1360. febr. 27.] confecti, tenores duarum litterarum, unius eiusdem domini nostri regis patentis, collationem dictarum possessionum Meger et silve Megere, in qua vinee fuissent tunc plantate, per ipsum dominum nostrum regem ipsis Paulo et Benedicto recte modo pretacto et in eodem anno factam exprimentis ac alterius prenotati conventus Sancti Martini ipsi domino nostro regi ad suum litteratorium edictum rescriptionalis tenorem litterarum suarum regalium eodem conventui directarum in se continentis in anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo secundo, quinto die festi Beati Bartholomei apostoli emanate [1352. aug. 28.] verbaliter in se habentis et confirmantis, inter cetera conpertum fuerat, quod Iohannes de Urken, homo regius et Stephanus litteratus notarius ipsius conventus, per ipsum conventum ad regium litteratorium preceptum in testimonium destinatus, in dicto festo Sancti Bartholomei [1352. aug. 24.] ad faciem possessionis Megere vocate, in comitatu Iauriensi supra villam Nyulfyl adiacentis, ut ipse Benedictus dixisset, apud manus suas habite, universis vicinis et conmetaneis eiusdem legitime convocatis accedendo, eandem per suas metas antiquas, novas iuxta easdem erigentes, modo in eodem privilegio expresso reambulassent, reambulatamque et ab aliorum possessionibus distinctam nullo contradictore inibi existente, Benedicto dicto Voryu eo iure, quo ad ipsum dinosceretur pertinere, ad aliam suam possessionem Meger vocatam pertinere debentem, reliquissent perpetuo possidendam, tenendam pariter et habendam; mete enim ipsius in eisdein litteris seriatim continentur.||
In forma autem dictarum litterarum palatinalium sexto die congregationis ipsius domini palatini universitati nobilium Iauriensis et Kamaroniensis comitatuum feria secunda proxima post festum Penthecostes, similiter in dicto anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo sexto preteritum [1366. máj. 30.] prope civitatem Iauryensem celebrate confectarum inter cetera habitum fuerat, quod vicecomes et iudices nobilium, iuratique assessores eorumdem comitatuum ad fidem eorum Deo debitam, fidelitatem suam domino nostro regi et sue sacre corone regine (!) pro dicenda veritate et iustitia observanda, tacto vivifice crucis ligno eidem palatino prestitam requisiti taliter affirmassent, quod prefatus Benedictus Woryu in dominio eiusdem possessionis Megere fuisset, ususque et utilitates eiusdem integre percepisset, sed Wolphardus eo tempore, quo castellanatum de Owar tenuisset, ipsum de eadem indebite et iniuste exclusisset et pro seipso eam tunc occupasset; tamen ipsa possessio eidem Benedicto de iure deberet pertinere.||
Quarum quidem omnium premissarum litterarum per utrasque partes productarum exhibitionibus factis et perlectis ac expositis continentiis earumdem, annotatus frater Paulus abbas alegarat eo modo, quod premissa terra litigiosa Felkerth vocata, inter metas et veros cursus metales dicte possessionis Nyul adiacens, ad particulam ecclesie sue possessionariam in eadem Nyul habitam, in cuius dominio tunc ipse existeret per collationem dictorum sanctorum regum, pertinuisset et nunc pertineret; sed ipsam prefatus Benedictus dictus Woryu facta premissa collatione regia indebite pro se occupasset et occupatam hoc nomine Megere nominando ad dictam possessionem suam Meger appellatam pertinere assereret, dicta vero ecclesia de Beel et per consequens sui predecessores abbates ante et usque tempus ipsius occupationis per ipsum Benedictum facte in dominio eiusdem terre litigiose et decime ipsius extitissent, ipse etiam pro tunc in dominio decime vinearum terra in eadem existentium, ut predicitur, haberetur, nunquam autem ad prescriptam possessionem Meger ipsius Benedicti ipsa terra litigi pertinuisset, nec pertineret, neque fuisset Meger appellata, nam inter ipsam possessionem Meger, ad quam scilicet idem Benedictus dictam terram litigiosam pertinere diceret et inter ipsam terram litigiosam possessionaria iura aliorum hominem, bene in tribus vel quatuor locis circa se se contigue adiacerent.||
In quarum contrarium prelibatus Benedictus obiecerat in hunc modum, quod predicta terra litigiosa nunquam ad ius dicti monasterii de Beel attinuisset nec pertineret, nec ipsa ecclesia de Beel aut sui abbates in dominio earumdem terre et decime fuissent, nec etiam dictus frater Paulus abbas attunc (!) in dominio ipsarum decimarum existeret, sed semper ipsa terra litigiosa hoc nomine Megere vocata ad dictam possessionem suam Meger nominatam attinens fuisset et adtunc attineret, inter ipsamque particulam possessionariam, in cuius dominio anotatus frater Paulus abbas nunc esse dinossceretur et inter predictam terram litigiosam regalis benignitas ac capitulum ecclesie Iauriesis et ecclesia de Turuch particulatim iura haberent possessionaria.||
His itaque perceptis, quia propter varias et diversas allegationes partium super premissis inter easdem partes absque revisione et estimatione ipsius terre litigiose, inquisitioneque a vicinis et conmetaneis ac cohabitatoribus dicte ville Nyul et aliis vineas inibi habentibus modo infrascripto fiendis congruens iudicium facere non poteramus, ideo amicitiam capituli ecclesie Strigoniensis litteratorie petieramus reverenter, quatenus ipsos mitterent homines idoneos pro utrisque partibus pro testimoniis fidedignos, quibus presentibus Blasius litteratus pro parte ipsius abbatis, item Bakou similiter litteratus pro parte dicti Benedicti, homines regii, in octavis festi Beati Georgii martiris proxime tunc venturis [1367. máj. 1.] et aliis diebus subsequentibus, ad idque sufficientibus ad faciem memorate particule possessionarie litigiose vicinis et conmetaneis suis universis legitime convocatis et ipsis ac partibus vel earum legitimis procuratoribus presentibus accedendo id, utrum inter ipsam terram litigiosam et annotatam possessionem Meger iura aliorum hominum possessionaria existerent ac similiter inter eandem terram litigiosam et dictam particulam possessionariam Nyul vocatam, in cuius dominio idem abbas tunc existere asserebatur, possessionaria iura regalis excellentie, capituli Iauriensis et ecclesie de Turuch adiacerent, nec ne, in quantaque distantia eadem terra litigiosa ad dictam particulam possessionariam, in cuius dominio abbas existeret anotatus et prescripta possessio Meger existeret, reviderent et diligenter intuerentur, demumque ab eisdem vicinis et conmetaneis ac aliis cuiusvis status ac conditionis hominibus vineas inibi habentibus et hiis, qui in dicta villa Nyul residerent, per ipsas partes illic convocandis et congregandis, exceptis iobagionibus utrarumque partium, in eo utrum illa terra litigiosa ex collatione predictorum sanctorum regum ad ipsam particulam possessionariam apud manus dicti domini abbatis existentem pertinuerit et attineret, abbatesque ipsius ecclesie de Beel ante et usque tempus occupationis eiusdem terre per ipsum Benedictum, ut dicitur, facte in dominio earumdem terre et decime in toto vel in parte fuerint, dictusque frater Paulus abbas adhuc in dominio ipsius decime esset et eadem terra semper Feelkerth vocata fuerit, nunquam ad dictam possessionem Meger attinuerit, nec pertineret, sed ipsam Benedictus post dictam collationem regiam modo prelibato ei factam occupando hoc nomine Megere nominaverit, aut ipsa particula litigiosa ab antiquo Megere vocata ad dictam possessionem Meger pertinens fuerit et pertineret, dictusque Benedictus eandem non nomine iuris dicti monasterii de Beel et ex annuentia abbatum suorum, sed ex regie donationis titulo a tempore predicte collationis usus fuerit, ipsique monasterio de Beel eadem in nullo attinuerit, nec attineret, abbatesque eius in dominio earumdem terre et decime non fuerint, nec dictus frater Paulus abbas in dominio dicte decime existeret; et utrum dicta particula possessionaria per ipsos summos reges Stephanum et Ladizlaum ipsi monasterio de Beel collata, ut in privilegio dicti Sancti regis Ladizlai superius declaratur, cum terris aliorum in eadem Nyul existentium mixtim adiaceret, nec ne, ad fidem eorum Deo habitam, fidelitatemque domino nostro regi et suo sacro dyademati conservandam absque scrupulo cuiuslibet falsitatis simul et semel procedendo palam et oculte viderent, scirent et inquirerent omnimodam veritatem, nichilominusque eandem particulam terre litigiosam visis et circumspectis quibuscunque suis utilitatibus, inspecta etiam qualitate et quantitate, utilitate, fructuositate et valore eiusdem, regali mensura mensurando vel visu considerendo una cum aliis probis viris Deum habendo pre oculis estimarent regni lege requirente; post hec ipsius possessionarie revisionis, inquisitionis et estimationis seriem cum nominibus attestantium, ut fieret expediens, ad octavum diem earumdem octavarum festi Beati Georgii martiris [1367. máj. 8.] similiter tunc futurarum regie maiestati fideliter rescriberet capitulum Strigoniense prenotatum.||
Et cum premissa inquisitio et possessionaria revisio cum dicta estimatione meliori modo pro parte dicti abbatis, quam pro ipso Benedicto facte extitisse ex litteris prelibati capituli Strigoniensis per partes nobis exhibitis adinvente fuissent, annotatus vero Benedictus se super ipsa estimatione et revisione contentari nolle asseruisset, sed ad easdem eo gravamine, quo regni consuetudo dictaret vice iterata per nos transmitti postulasset et ex eo ipsas partes ad ea peragenda cum iudicio trium marcarum per ipsum Benedictum in termino reportatorio seriei premissorum deponendo transmisissemus et ipse Benedictus ad exequendum ea illic ac nostram in presentiam ad terminum reportationis seriei horum per nos ipsis assignatum accedere et venire recusasset et sic se pro non solutione dicti iudicii et sua non venientia in iudiciis aggravare permisisset, nosque eundem discussionem in premissis recepturum et de dictis iudiciis satisfacturum per regium et conventus Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie homines contra ipsum abbatem in regiam presentiam ad octavas festi Beati Mychaelis archangeli tunc venturas [1367. okt. 6.] vigore litterarum nostrarum evocari fecissemus, ut hec omnia plene et prolixe in prioribus litteris nostris adiudicatoriis ac dictorum capituli Strigoniensis et conventus rescriptionalibus continentur;||
tandem vero ipsis octavis adherentibus, partibusque predictis coram nobis personaliter conparentibus nos easdem partes ad iteratam exsecutionem premissorum adiudicando transmittere voluissemus, demum, quia tam prefatus Benedictus, quam vero ipse abbas super premissis inquisitione, revisione et estimatione se contentos fore asserentes eis iuxta processum premisse cause eorum iuris equitatem per nos inpertiri postularunt, idemque Benedictus super eo, utrum ipsa terra litigiosa intra vel extra metas dicte possessionis sue Meger existeret et super terris eiusdem possessionis sue Meger ad ipsam litigiosam terram eundo eam uteretur aut inter ipsam terram litigiosam et dictam possessionem suam Meger possessiones aliorum adiacerent per nos legitime requisitus eandem terram litigiosam extra metas dicte possessionis sue per se, inter ipsasque possessionem suam et terram litigiosam possessionem Nogbarath vocatam regali excellentie et aliis pertinentem existere et non intra, sed extra metas dicte possessionis Nyul adiacere, prenotatus vero dominus abbas similiter ad nostram requisitionem iuridicam eandem terram litigiosam inter veras et antiquas metas, terminos et limitationes dicte possessionis Nyul et cum possessionibus suis et aliorum in eadem Nyul habitis mixtim adiacere ac solum erbaliter distinctam fore contra sese allegantes affirmarant nosque huiusmodi contrariosa allegatione partium certitudo non constarat et absque certitudinali experientia premissorum inter ipsas partes in premissis finem debitum congruo modo facere non poteramus, pro eo una cum prelatis, baronibus et nobilibus regni nobiscum in iudicio consedentibus iudicantes conmiseramus eo modo, quod dominus Iohannes, prepositus ecclesie Iauriensis, vicecomesque capelle regie, homo regius per reginalem sublimitatem transmissus presente testimonio capituli ecclesie Posoniensis, quod testimonium per ipsum capitulum serie aliarum litterarum nostrarum ad id transmitti postularamus, in octavis festi Epiphaniarum Domini proxime tunc venturis [1368. jan. 13.] et aliis diebus subsequentibus, ad idque sufficientibus ad faciem dicte possessionis Nyul vicinis et conmetaneis suis universis et specialiter hiis, qui in eadem portiones habere dinosscerentur, illic legitime convocatis et ipsis inibi possessionatis hominibus vel legitimis procuratoribus aut hominibus specialibus eorumdem, necnon partibus vel earum legitimis procuratoribus presentibus accedendo ad ipsam possessionem Nyul, per suas veras et antiquas metas, distinctiones et limites, si eedem apparenter inveniri possent, ex parte dicte terre litigiose undique reambulando revideret, utrum ipsa terra litigiosa, ut predicitur, per ipsum abbatem Feelkerth, per prefatum autem Benedictum Megere nominari contrariose allegata inter easdem metas perambulatas adiaceret, nec ne, metis tamen per prefatum Benedictum pro distinctione eiusdem terre litigiose non antiquitus erectis et in litteris regalibus contentis omnino obmissis in reambulatione prenotata, si vero ipse antique mete abolite essent et apparenter reperire nequirent, tunc prelibati homines inibi portiones habentes vel procuratores legitimi aut homines speciales eorumdem easdem portiones ipsorum possessionarias in eadem Nyul existentes deberent demonstrare, hiisque demonstratis modo simili revideret, utrum ipse portiones aliene vel aliqua ex eisdem aut portio eiusdem abbatis in eadem Nyul habita, seu aliqua ipsius particula dictam litigiosam terram in aliquo actingerent et mixtim adiacerent cum eadem, nec ne et post hec ipsius possessionarie reambulationis, revisiones et ostensionis seriem, ut fieret expediens, ad octavum diem earundem octavarum domino nostro regi fideliter rescriberet capitulum Posoniense supradictum.||
Denique ipso die octavo occurrente, prelibatisque fratre abbate ac Benedicto dicto Voryw coram nobis personaliter conparentibus, idem abbas quasdam litteras prescripti capituli Posoniensis super premissis domino nostro regi rescriptionales nobis presentarat habentes hunc tenorum:||
Excellentissimo principi domino Lodovico, Dei gratia inclito regi Hungarie, domino ipsorum capitulum ecclesie Posoniensis orationes in Filio Virginis gloriose. Noverit vestra serenitas, quod, cum iuxta continentiam litterarum magnifici viri comitis Stephani Bubeek, iudicis curie vestre, inter religiosum virum fratrem Paulum, abbatem de Beel, actorem et Benedictum dictum Voryu de Meger in causam attractum adiudicatoriarum, quas cum inpressione capitis sigilli nostri reclusas cum presentibus vobis duximus remittendas, per dominum Iohannem, prepositum Iauriensis ecclesie, vicecomitemque capelle vestre hominem vestre maiestatis, presente testimonio nostro in octavis festi Epiphanie Domine proxime preteriti [1368. jan. 13.] possessionaria et metalis revisio fieri debuisset. Ipso termino propinquante prefato domino preposito, ut in litteris vestris preceptoriis nobis directis vidimus contineri, in vestris servitiis occupato, ideoque ad premissa peragenda accedere non valente, iuxta seriem earumdem litterarum vestrarum, quarum tenor per omnia nosscitur esse talis:||
Lodovicus, Dei gratia rex Hungarie, fidelibus suis capitulo Posoniensi salutem et gratiam. Cum nos ad omnia negotia, que inter religiosum virum fratrem Paulum, abbatem de Beel et Benedictum dictum Voryu iuxta continentiam litterarum iudicis curie nostre mediante magistro Iohanne, comite capelle nostre, homino nostro, fieri debebant peragenda, nunc eodem comite capelle nostre in aliis nostris occupato servitiis honarabilem virum Valentinum, lectorem Strigoniensem, capellanum et hominem nostrum specialem duximus transmittendum: fidelitati vestre firmiter precipiendo mandamus, quatenus vestrum mittatis hominem pro testimonio fide dignum, quo presente prefatus homo noster omnia ea, que in dictis litteris iudicis curie nostre continentur, inter predictas partes faciat et exerceat sine variatione aliquali. Et post hoc totius facti seriem, ut fuerit expediens, nobis fideliter rescribatis. Datum in Vyssegrad, quinto die festi Epiphaniarum Domini, anno eiusdem millesimo trecentesimo sexagesimo octavo [1368. jan. 10.]||
ad exequenda eodem modo omnia premissa, una cum predicto domino Valentino, lectore Strigoniensi, homine vestro speciali, magistrum Paulum de Gutta, socium et concanonicum nostrum, pro testimonio transmisimus fide dignum. Qui demum ad nos reversi nobis concorditer retulerunt, quod ipsi in predictis octavis festi Epiphanie Domini proxime nunc preteritis [1368. jan. 13.] ad faciem possessionis Nyul vocate accedendo et usque ad tertium diem inclusive, quamdiu expediens extitisset et dictus Benedictus petivisset, inibi perseverando universis vicinis et conmetaneis eiusdem possessionis Nyul et specialiter hiis, qui in eadem portiones possessionarias habere dinosscuntur et quorum intererat, illuc legitime convocatis, ipsisque et procuratoribus, officialibus ac hominibus specialibus, nec non iobagionibus eorumdem, presertim autem dominis Gyuke, Sancti Adalberti de Iaurino et Stephano, Papuch ecclesiarum prepositis, Nicolao moderno et Mychaele pridem decanis, canonicis videlicet predicte ecclesie Iauriensis, cum villico et aliis iobagionibus honorabilis capituli eiusdem ecclesie Iauriensis de eadem Nyul, vice et nomine eiusdem capituli inibi portionati, item Iohanne, filio Stephani, officiali et duobus villicis eorum, populis universis prioris monasterii de Leuld in eadem Nyul residentibus in persona ipsius prioris tunc absentis, item Nicolao, filio Luka et Loy servitoribus domini abbatis Sacri Montis Pannonie, qui decimas eiusdem domini abbatis in dicta Nyul a pluribus annis citra exigere consuevissent et aliis familiaribus ac iobagionibus ipsius domini abbatis in persona eiusdem, item nonnullis iobagionibus ecclesie de Turuch similiter in eadem Nyul portionati, preterea Nicolao, filio Paznan, officiali domine relicte Pauli dicti Magyar et propositi de Papuch prelibati in villa Ech dicte possessioni Nyul contigua, constitutis et aliis tam eorumdem domine et prepositi ac filiorum Gogan, domine relicte et Iohannis, filii Pauli Magni ac aliorum diversorum in eadem portionatorum iobagionibus in ipsa Ech residentibus in personis eorumdem; quibusdam etiam iobagionibus regalibus et ecclesie de Turuch predicte de villa Nogbarath, officiali et villicis de eadem ad ipsorum vestri et nostri hominum legitimam vocationem venire nolentibus, item quibusdam nobilibus de Zutur, item Nicolao villico de Chetun, in personis filiorum Ders illic conparente, sed ante infradicte reambulationis perfectionem sponte ab inde recedente, insuper aliis omnibus, qui interesse voluissent et potuissent, presentibus partibus nichilominus supradictis personaliter inibi constitutis, sed prescripto Benedicto prima die in facto reambulationis fiende frivola excusatione procedere recusante; altera die sequenti memoratam possessionem Nyul ad habundantiorem cautelam a parte possessionum Zenthleurench et Kisfalud predicti domini abbatis Sacri Montis Pannonie, item a parte Ech, Tuneu filiorum Ders pretactorum, Nagbarath et Sutur (!) prefatarum, dicte possessioni Nyul undique conmetanearum iuxta demonstrationem omnium hominum predictorum inibi existentium per suas veras et antiquas metas, distinctiones et limites ubique notorie apparentes et evidenter repertas et inventas, metis per predictum Benedictum pro distinctione inter partes litigiosi territorii per predictum abbatem Felkerth, per ipsum vero Benedictum Megere vocari contrariose allegati de novo erectis et in litteris regalibus conprehensis de ipsa reambulatione penitus obmissis per totum suum gyrum reambulassent et revidissent; ipsaque reambulatione et revisione peractis, omnibusque necessario revidendis et investigandis ac plene revisis et investigatis, totum presignatum territorium litigiosum intra metas et limites sepedicte possessionis Nyul per ipsos, ut prefertur, reambulatas et revisas undique includi et haberi ac iuxta et inter terras aliorum, specialiter autem prioris de Leuld prenotati, in eadem Nyul portionatorum absque aliquali specialium metarum antiquarum distinctione adiacere fide oculata perspexissent et conperissent, nullo omnino vicinorum et conmetaneorum aut hominum predictorum in premissis palam et occulte contrarium allegante, sed ipsis omnibus et singulis idem territorium intra dictas metas et limites ac terras possessionis Nyul adiacere et Felkerth non Megere appellari acclamantibus, dicentibusque quibusdam, quod quedam pauce vinee intra ipsam possessionem Nyul, in alio loco, qui Megere vel Pyckalo vocaretur, in portione scilicet prepositi de Turuch, sibi haberentur; demum ad petitionem et instantiam sepefati Benedicti officialis et universi villici ac populi de Nyul antedicti, nec non predicti domini de capitulo prenotato in eo, utrum dictum territorium litigiosum intra vel extra metas dicte possessionis Nyul et inter terras aliorum inibi portionatorum iaceat et utrum de reambulatione premissa contentarentur, nec ne, per ipsos vestrum et nostrum homines manifeste requisiti, voce unanimi ipsum territorium, omniaque intra metas preperreambulatas et inter terras aliorum in dicta Nyul portionatorum inclusum omnino haberi et premissam reambulationem undique iuste ac debite fore factam respondissent. Datum in festo Beate Prissce virginis et martiris, anno prenotato. [1368. jan. 18.]||
Quarum quidem litterarum revisis et perlectis continentiis eedem partes sibi in premissis iuris equitatem per nos impertiri postularant. Verum quia prefato Benedicto Woryu memoratam terram litigiosam Megere nominari ac extra metas dicte possessionis Nyul existere, inter eandemque terram et dictam possessionem suam Meger possessionem Nogbarat haberi; e converso vero ipso abbate eandem non Megere, sed Felkerth appellari et inter veras et antiquas metas ipsius possessionis Nyul cum portionibusque suis et aliorum in eadem Nyul existentibus mixtim adiacere et solum erbaliter distinctam esse contrariose allegantibus, nobisque in hoc mera veritate experiri volentibus et ad id revidendum regium et dicti capituli homines transmittentibus demum per prefatum hominem regium per regiam clementiam ad hoc deputatum sub dicti capituli Posoniensis testimonio memorata possessio Nyul vicinis et conmetaneis suis ac portiones in eadem habentibus legitime convocatis ac quam pluribus ex ipsis et hominibus eorum, nec non etiam partibus presentibus iuxta demonstrationem eorumdem hominum per veras suas metas et antiquas ac distinctiones ubique apparenter repertas, prenotatis metis per prefatum Benedictum pro distinctione illius litigiosi territorii erectis et dictis litteris regalibus expressis de ipsa reambulatione obmissis per totum suum girum reambulata et revisa, ipsumque territorium litigiosum inter easdem reambulatas et revisas metas dicte possessionis Nyul undique includi et haberi ac iuxta et inter terras aliorum, specialiter autem prioris de Lueuld in eadem Nyul portionatoris absque aliquali specialium metarum antiquarum distinctione adiacere fide oculata conpertum et prenominatos officialem, villicos et populos de Nyul, nec non dominos de dicto capitulo Iauriensi allegatum fore, nullusque omnium vicinorum vel commetaneorum ac hominum predictorum in premissis contrarium allegasse, sed ipsi omnes et singuli idem territorium inter dictas metas et limites ac terras possessionis Nyul adiacere et Felkerth, non Megere, appellari aclamasse, quasdam vero paucas vineas intra ipsam possessionem Nyul in alio loco, qui Megere vel Pyckalo vocaretur in portione prepositi de Turuch sitas haberi asseruisse et premissam reambulationem undique iuste ac debite factam fore respondisse ex tenore premissarum litterarum et antedicti capituli Posoniensis reperiebantur, premissa etiam instrumenta ipsius abbatis portionem dicte sue ecclesie in ipsa Nyul cum terris et portionibus aliarum mixtim adiacere et habere exprimebant: pro eo una cum venerabilibus in Christo patribus dominis Thoma, archiepiscopo Strigoniensi, Ladislao, Vesprimiensi, et Demetrio, Syrmiensi episcopis ac discreto viro Katone, preposito Bachiensis ecclesiarum, magnificisque viris Nicolao de Zeech, regni Sclavonie bano, altero Nicolao de Hedrehuar, magistro ianitorum reginalium ac Benedicto, filio Pauli filii Heem, pridem Bulgarie bano, nec non Stephano, Iacoboque, domini palatini protonotariis, aliisque quam pluribus regni nobilibus nobiscum in iudicio consedentibus ipsum territorium litigiosum Felkerth vocatam cum suis attinentiis dicto monasterio de Beel et eius ministris ex sufficienti rationabili causa pretitulata perpetuo possidere et habere adiudicantes et ipsum eisdem statuere conmittentes amicitiam predicti conventus Sancti Martini litteratorie petieramus diligenter, quatenus ipsorum mitterent hominem pro testimonio fide dignum, quo presente homo regius infradeclaratus feria tertia proxima post dominicam Oculi proxime tunc venturam [1368. márc. 14.] ad faciem predicte possessionis Nyul et monticuli prenotati vicinis et conmetaneis suis legitime convocatis accedendo eundem monticulum Felkerth cum omnibus suis appendiciis eidem monasterio de Beel et per consequens dicto domino abbati eo iure, quo eis dinossceretur pertinere, statueret et conmitteret perpetuo possidendum salvis iuribus alieni, contradictione ipsius Benedicti et aliorum quorumlibet eo, quod tempore premisse recaptivationis ipsius statutioni eiusdem preter ipsius Benedicti nullius alterius obviarat contradictio, nec quisquam alter in longinco (!) processu ipsius litis de facto eiusdem se causam instromiserat in eandem, obviari non valente, et post hec ipsius statutionis seriem ad octavas festi Beati Georgii martiris similiter tunc affuturas [1368. máj. 1.] domino nostro regi fideliter rescriberet conventus prenotatus.||
Denique ipsis octavis adherentibus prefatus frater Paulus abbas in nostro iudiciario conspectu personaliter conparendo litteras ipsius conventus super premissis regie maiestati rescriptas nobis presentavit hunc tenorem habentes:||
Serenissimo principi domino Lodovico, Dei gratia regi Hungarie, domino suo, conventus monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Panonie orationum in Christo suffragia devotarum. Vestra noverit serenitas, quod, cum nos iuxta continentiam litterarum magnifici viri comitis Stephani Bubeek, iudicis curie vestre, quas vestre maiestati una cum presentibus capite sigilli nostri reinclusas remittimus, simul cum Iohannes, filio Luce, de Fenyeufeu, homine vestro, discretum virum Georgium, plebanum ecclesie de Olsok, hominem nostrum, ad infrascriptam statutionem possessionariam faciendam pro testimonio misissemus, tandem iidem ad nos reversi nobis concorditer retulerunt, quod ipsi feria tertia post dominicam Oculi nunc preterita [1368. márc. 14.] ad faciem possessionis Nyul vocate et monticuli Felkerth dicti intra metas ipsius possessionis Nyul cum suis pertinentiis siti vicinis et conmetaneis suis legitime convocatis accedendo ipsum monticulum Felkerth cum omnibus appendiciis suis sub limitibus et terminis, quibus hactenus habitus extitit et possessus, religioso viro domino fratri Paulo, abbati de Beel et suo monasterio eo iure, quo ipsis attinere dinosscitur, statuissent perpetuo possidendum, pariter et habendum nullo penitus contradictore existente in hac parte. Datum feria tertia proxima post dominicam Palmarum, anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo octavo. [1368. ápr. 4.]||
Serie, itaque prescriptarum litterarum memorati con[ventus Sanc]ti Martini ipsum monticulum Felkerth cum omnibus suis attinentiis sub suis limitibus et terminis, convocatis conmetaneis et vicinis suis per iam dictos regium et eiusdem conventus homines ipsi fratri Paulo abbati et eius monasterio prenotato iure, quo eis attinet, nullo contradictore existente perpetuo possidendum legitime statutum fore expl[icata, nos auctoritate nostra premissa mediant]e monticulum cum omnibus suis utilitatibus et pertinentiis universis eisdem monasterio Sancti Mauricii de Beel et per consequens suis ministris iure, quo ipsis est attinens, reliquimus et conmisimus in perpetuum possidere, tenere pariter et habere sine preiudicio iurium quorumlibet aliorum, iam dicto Benedicto, suisque posteris perpetue ta[citurnitatis silentium inponentes iustitia requirente. In cuius r]ei memoriam perpetuamque firmitatem presentes eisdem concessimus litteras nostras privilegiales sigilli nostri autentici munimine roboratas. Datum in Wyssegrad vigesimo sexto die octavarum Sancti Georgii martiris predictarum, anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo octavo prenotato. [1368. máj. 26.]