Urbanus episcopus, servus servorum Dei, carissimo in Christo filio, Ludovico, regi Ungarie illustri, salutem et apostolicam benedictionem. Gratie divine premium et preconium humane laudis acquiritur, si per seculares principes prelatis presertim ecclesiarum cathedralium et monasteriorum regiminibus presidentibus oportuni favoris presidium et honor debitus impenditur. Dudum siquidem quondam Paulo, abbate monasterii Sancti Martini de Sacro Monte, ordinis Sancti Benedicti, Iauriensis diocesis, regimini eiusdem monasterii presidente nos cupientes eidem monasterio, cum vacaret, per apostolice sedis providentiam utilem et ydoneam preesse personam, provisionem eiusdem monasterii ordinationi et dispositioni nostre duximus ea vice specialiter reservandam, decernentes ex tunc irritum et inane, si secus super hiis per quoscunque quavis auctoritate scienter vel ignoranter contingeret attemptari. Postmodum vero prefato monasterio per obitum dicti Pauli abbatis, qui extra Romanam curiam diem clausit extremum, abbatis regimine destituto, dilecti filii conventus eiusdem monasterii, reservationis et decreti predictorum forsan ignari, dilectum filium Stephanum abbatem, tunc monachum eiusdem monasterii, ordinem ipsum expresse professum ac in sacerdotio constitutum in eorum et dicti monasterii abbatem licet de facto concorditer elegerunt, ipseque Stephanus abbas electioni huiusmodi, illius sibi presentato decreto, consensit etiam de facto et deinde reservatione et decreto predictis ad suam deductis notitiam huiusmodi electionis negotium proponi fecit in consistorio coram nobis. Nos igitur electionem ipsam et quecunque inde secuta, utpote post et contra reservationem et decretum predicta de facto, ut premittitur, attemptata reputantes, prout erant, irrita et inania et ad provisionem eiusdem monasterii celerem et felicem, de qua nullus preter nos ea vice se intromittere potuerat, neque poterat reservatione et decreto obsistentibus supradictis, ne monasterium ipsum prolixe vacationis exponeretur incomodis, paternis et solicitis studiis intendentes post deliberationem, quam de preficiendo eidem monasterio personam utilem et etiam fructuosam cum fratribus nostris habuimus diligentem, demum ad ipsum Stephanum abbatem, cui de religionis zelo, litterarum scientia, vite munditia, honestate morum, spiritualium providentia et temporalium circumspectione ac aliis multiplicum virtutum donis apud nos fide digna testimonia perhibentur, direximus oculos nostre mentis, quibus omnibus, necnon dictorum conventus ipsum Stephanum abbatem eligentium concordi voluntate attenta meditatione pensatis, de persona ipsius nobis et eisdem fratribus ob dictorum suorum exigentiam meritorum accepta, eidem monasterio de dictorum fratrum consilio auctoritate apostolica, providimus, ipsumque illi preficimus in abbatem, curam et administrationem ipsius monasterii sibi in spiritualibus et temporalibus plenarie committendo, in illo, qui dat gratias et largitur premia, confidentes, quod dirigente Domino actus suos dictum monasterium per ipsius Stephani abbatis circumspectionis studium fructuosum regetur utiliter et prospere dirigetur ac grata in eisdem spiritualibus et temporalibus suscipiet incrementa. Volumus autem, quod in eodem monasterio solitus monachorum et ministrorum numerus nullatenus minuatur. Cum itaque, fili carissime, sit virtutis opus Dei ministros benigno favore prosequi ac eos verbis et operibus pro regis eterni gloria venerari, serenitatem tuam rogamus et hortamur attente, quatinus eundem abbatem et prefatum monasterium sue cure commissum habens pro nostra et apostolice sedis reverentia propensius commendatos, ipsos benigni favoris auxilio prosequaris ita, quod idem abbas tue celsitudinis fultus presidio in commisso sibi dicti monasterii regimine possit Deo propitio prosperari et tibi exinde a Deo perennis vite premium et a nobis condigna proveniat actio gratiarum. Datum Rome apud Sanctum Petrum, VII. Kal. Februarii, pontificatus nostri anno tertio. [1381. jan. 26.]