Heverendo patri suo et domino Bernardo sanclae Hildenesheimensis eccle- siae venerabili episcopo frater Wibaldus — — —. Cunctis itaque dissensionibus Corbeiensis ecclesiae tarn intus quam foris per dei misericordiam sopitis oranibus- que difficultatibus complanatis, missi fuimus a domino rege cum Wormaliensi et Havelbergensi episcopis obviam domino papae Eugenio ingredienti Galliam coma- tam, cui occurrimus in oppido Divionis tertio kal. Aprilis, anno domini MCXLVI1.

— — — Tnnc etiam iniunxit nobis [sc. Eugenius papa] in virtute obedientiae et in remissionem peccatorum nostrorum, ut ad debellandos christiani nominis hostes ac dei ecclesiae vastatores Irans Albini super paganos militaremus, cum tarnen sciret, hoc nequaquam a nobis posse fieri nisi ex Corbeiensis ecclesiae expensa et militia. Misit ergo Corbeiensis ecclesia communi consilio et nostro assensu duos ex fratribus suis, Walterum scilicet monasterii priorem et Reinherum prae- positum de Cresburch, viros sane probati lestimonii et honestae conversationis, sed neque profund! sermonis neque discretionis, armatos quidem non arte, sed veritate, non facundia, sed innocentia. Hi numquam curiam Komanam prius in- traverant, et pervenerunt ad dominum papain apud sanctum Dionysium in territorio Parisiensi. Decima postmodum die absolut! sunl in civitate Meldis, conlirmata prius in celebri conventu nostra in Corbeiensi ecelesia electione et ordinatione sub die X. kal. Julii. — — Nondum reversis legalis, inlraveramus cum armata railitia et exercitu christianorum principum terram Leuticiorum transmisso Albi llumine, et eramus in obsidione castri Di in in sub vexillo Crucifixi, cum ecce iam saepe dictus Henricus parvo quidem armatorum numero, sed multum armato animo Corbeiam accessit. —

— — Reversi ab expeditione Sclavica in nalivitate beatae Mariae, quam etsi pec- catis exigentibus non efficaciter, sed tarnen obedienter comple\'iraus, ad quam nos traxerat et christianae salutis intuitus et specialis monaslerii nostri causa, pro re- cipienda videlicet regione quadam, quae a Teutonicis Ruiana, a Sclavis aal cm Rana dicitur, quae Corbeiensi monasterio imperiali dono collala esl a Lothario caesare, invenimus ecclesiam assullu praedicli hominis turbatam. — —

Nach Martene et Durand, Vett. scr. collect. II, p. 301 — 312 aus dem Codex Stabulenais, der den grössten Theil der Briefe Wibalds enthält. „Dun i n" haben schon die Herausgeber in „D i m in" rerbessert — Oedruckt bei Kosegarten, Cod. Fomeran. diplom. I, S. 40 (im Auszuge).

47 1149.