In nomine sancte et individue trinitatis. Ego Gonzelinus, ego Heinricus, fratres et comites in Zwerin, ego Nycholaus comes in Halant, cum coniugibus nostris, animaduertentes, quoniam in hac uita fecit nobis magna dominus, deside- rantesque nichilominus, quatinus in eterna maiora faciat, quamuis non condignam, tarnen quantulamcunque potuimus gratiarum actionem ipsi totius bonitatis largitori rependere duximus vtilissimura, ad euidentiam nostre deuotionis et desiderii salu- taris executionem fidele constituentes argumentum quandam nostre possessionis particulam, non ignari, quoniam exhibitio operis probatio est dilectionis. Con- tulimus siquidem hospitali transmarino, quod in honore sancti baptiste Christi beatis ipsius Christi pauperibus dedicatum nouimus asylum, villara, que dicitur Szulowe, cum suis attinentibus, videlicet agris, pratis et nemoribus, idem bene- ficium tali übertäte fulcientes, ne quis ex eo decimam, censum, exactionem aut aliquid talium deinceps audeat extorquere; omnem namque iusticiam tarn aduocati, quam cuiuslibet alterius iudicis, et quidquid solet uersari circa id, quod uulgus uocare consueuit recht et unrecht, predicte doniui plenarie contulimus cum usibus primitiuis. Hec autem ad tytulum et utilitatem hospitalis supradicti Heinrico pro- curatori curie in Werben, que ad idem pertinet hospitale, et Jacobo confratri eiusdem curie et sacerdoli ceterisque confratribus ibidem constitutis et eorum successoribus procuranda contradidimus in perpetuum et percipienda in eadera übertäte et eisdein terminis, quos predestinaueranms Teuthonicis ibidem cultoribus a nobis constituendis. Hiis autem statutis testimonium ueritatis perhibent non solum nostra sigilla, sed etiam uiri fideles, videlicet: magister Apoll[oni]us de Zwerin, Hermannus tunc nolarius, dapifer regis Dacie, dapifer comitis de Halant, Geuhardus miles de Luneburg, Johannes uexillifer, Constantinus dapifer et alii quam plures. Datum Zwerin, anno dominice incarnationis M0CC0XV1I°.

Nach dem Originale im Staats-Archire zu Berlin. An demselben hangen drei dünne, rothe seidene Schnüre mit wenigen Ueberresten der zerfallenen Siegel. — Gedruckt in Buchholtz Brandenb. Geschichte IV, S. 57, jedoch mit manchen Fehlern; ferner in Jahrb. I, S. 201, und bei Riedel, Cod. dipl. Brand. I. Bd. 6, S. 10. — Diese Schenkung bildete den Anfang der späteren Comthurei Kraak. Vgl. Lisch, Jahrb. I, S. 6 f.

231 1217. 217