useridguestuseridguestuseridguestERRORuseridguestuseridguestuseridguestuseridguestuseridguest
Charter: Meklenburgisches Urkundenbuch, 1863 (Google data) 371
Signature: 371

The transcription and metadata of this charter are scanned by a OCR tool and thus may have low quality.

Zoom image:
Add bookmark
Edit charter (old editor)
1229.
Otto, Herzog von Lüneburg, bittet den Papst Gregor IX., ihn von dem Eide zu entbinden, den er für seine Entlassung aus der Gefangenschaft des Grafen von Schwerin darauf geleistet hat, die für seine Befreiung abgetretene Burg Hitzacker nimmer und auf keine Weise wieder an sich bringen zu wollen.
Source Regest: Meklenburgisches Urkundenbuch - Band I -, Nr. 371, S. 426
 







    ed.
    Current repository
    Meklenburgisches Urkundenbuch - Band I -, Nr. 371, S. 426




      Graphics: 

      ed.
      Current repository
      Meklenburgisches Urkundenbuch - Band I -, Nr. 371, S. 426

        x

        Vestre gralie significo, pater sancte, quod, cum dominus et auunculus meus rex Daci[e] a vasallo suo, modice reputationis viro, perfide captus esset, ego ratione sanguinis iniuriam eius meam reputans, absolutionem eius procuraui celeriter, ne mora trälleret ad se periculum et iacturam. Postmodum excogitans, quod expediret reipublice, ne remanerent crimina impunita, volebam vindicare, quod factum fuerat fraudulenter, cum nemini patrocinari debeant fraus et dolus; sed quia varii sunt euentus rerum, id, quod conceperam, non poteram perducere ad effectum, sed ex insperato etiam captus fui et diutissime delentus in vinculis ferreis, a quibus eripi non potui, nee absolui, donec castrum quoddam muni- Ussimum ad me spectans hereditario iure oportuit me dimittere, vellem, nollem. Juraui et[iam] renuntians, quod illud nunquam repetam, nee pro recuperando eo per me vel per alium arma sumam. Cum igitur valde graue mihi sil, quod occasione iuramenti, quod vi inductus prestili, tarn enormem sustinere debeam lesionem, beatitudini veslre supplico, quod illud relaxare dignemini, et vt mea possim repetere, dispensetis me (cum), cum habeatis plenitudinem potestatis. Non

        368 1229. 353

        enim iuraui voluntarie, sed per metum, qui cadere poterat in constantem virum, et ob hoc merito debeo excusari. Preterea cum fidem non seruanti fides ser- uanda non sit, nemo de facto isto rationabiliter me redarguere et vindicare pot- erit, vt videlur.

        Nach Schannat, Vind. Lit. I, p. 196, „ex cod. M. S. Mogunt." Nach Schannat gedruckt in den Orig.

        Guelf. IV, p. 101, Gruber: Orig. Livon. p. 251, Staphorst: Hamburg. Kirchen-Gesch. I, 2, p. 128. Meursius

        Op. Vol. IX, p. 389 — 390, Not. c, meint irrthümlich, dass dieser Brief in ganz gleicher Form auch von dem Könige Walderaar erlassen sei. — Vgl. Dahlmann I, S. 385, Not. 1, und S. 392—393.

        An in. Bei Schannat trägt dieser Brief die Ueberschrif t: „Alberti Orlilullilldaui comitis epistola ad Uono- rilim III. pullt. ma\,'" Indessen lässt die Fassung derselben vermuthen, dass sie von Schannat gemacht, und nicht dem Manuscript, in welcher er den Brief fand, entnommen ist. Allerdings berichtet Albertus Stadensis zum J. 1227 (Pertz, Scr. XVI, p. 359): „Castrum Lovenburch pro comitis Alberti libe- ratione Alberto duci redditur", und diese Stelle hat wohl Schannat zu seiner Annahme bestimmt; indessen müsste der Brief dann in die ersten Monate des Jahres 1227 fallen (denn der Papst Honorius III. starb am 18. März 1227), aber der Abt Albert von Stade bringt jene Nachricht erst am Ende des Jahres 1227, und im Zeitbuche des Eike von llepgow (S. 476 bei Massmann) heisst es: „Do makede de biscop van Bremen ene evenunge twischen deme koninge (nämlich Waldemar) unde eme unde graiven Alve, also dat des koninges sone Abel gneven Alves dochter nanie. Also wart dat orloge do vorsont. An der tit wart ledich grseve Albrecht van Orlemunde unde antwerde deme hertogen Albrechte Louenborg." Also auch nach diesem Berichte fällt die Freilassung Albrecht's nach der Schlacht bei Bornhöved (1227, Juli 22), nicht in die Zeit des Papstes Honorius III. Ferner konnte Graf Albrecht von Orlamünde nicht schreiben, dass er die Burg Lauenburg „hereditario iure" besessen habe. Man muss daher ohne Zweifel mit R. Usinger diesen Brief dem Herzog Otto von Lüneburg zuschreiben, von welchem Eike von Repgow (S. 478) meldet: „In deme silven iare, do Jerusalem weder gewunnen wart (1229), do wart ledich de hertoge Otto van Luneborg unde antwarde deme hertogen Albrechte Hiddes- ackere". Vgl. die Note zur Urkunde Nr. 364.

         
        x
        There are no annotations available for this image!
        The annotation you selected is not linked to a markup element!
        Related to:
        Content:
        Additional Description:
        A click on the button »Show annotation« displays all annotations on the selected charter image. Afterwards you are able to click on single annotations to display their metadata. A click on »Open Image Editor« opens the paleographical editor of the Image Tool.