H.c) UU.d) non vtcunque suus, sed si uoluisset suissimus, mullo qand promeruit melius. Miror, uos me nominasse uobis vnicura a.'), cum in re habuisselis despectissimnm. Non esset alicuius probi, facere eiusmodj. Et o vos, domine, en, multo aliter, quam speraui mihi de uobis, contigit, quod, si presens essem, per plurima notificarem. Nam nec sufficerem nec vellem committere scriptis, que possunt dici pre- senti, quare oporte *) modo dimitti. Sed tarnen ex toto nequit silere lesus amor nec potest vt domino loqui, sed vel vi pari, nam vt scelus quos inquinat equat, sie amor inpares vnit aut parificat vel alicui erga se delinquenti. Quare? Ipse loquatur, non ego. Tune, fureifer, ita te mihi sublraxisti, quem diu oris non cordis blandicliss) Iactasti? Ubi, fureifer, magna familiaritas, vbi verba melliflua, vbi, quod omnia tua se ostendebant quasi mea? Ubi assiduus mplexus4) et ille imus, dulcis in amore gradus? Ubi magna promissa ?e) Ubi serutua5), vbi eimbula") c.'), si quiddam contigisset in meo aduentu, consonitura? Ubi (andern alia innumerabilia? Qua manu, qua fronte, quo slilo, quo ore ausus es apud me illius eiusdem rei prioratum querere? Ci'ius In- ferioratum apud te merui obtinere. Cui enim cauponi non pius 8) luus

a) Abt Widerad war uillustri Eppensteiniorum Stirpe ortus« cfr. J. F. Schannat Historie Kuldensis, Francofurti ad Moenum 1729 fol. Pars III. pag. 148.

b) Zwischen Widerad und Hezil erhob sich dieser Rangstreit am Weihnachtsfeste 1062 und am Pfingstfeste 1063, beide Mal zu Goslar (cfr. Lamberti annales unter dem Jahre 1063 in Pertz Monumenta Ger- maniae historica, Scriptorum Tomus V. pag. 163 —166, und Epistola Sigifridi Moguntini archiepiscopi ad Gregorium papam in Udalrici Baben- bergensis codex epistolaris No. CXXXIII, zu finden in J. G. Eccardi Cor pus historicum medii aevi, Tomus II. Lipsiae 1723 fol. pag. 131 und 132, und Chronicon parvum eculesiae S. S. Simonis et Judae Goslariensis in Scriptorum Brunsvicensia illustrantium Tomus II. cura G. G. Leibnitii Hanoverae 1710 fol , pag 536. Dieses Chronicon leidet an Irrthümern.) Am wahrscheinlichsten ist hier der Streit am Weihnachtsfeste 1062 gemeint.

c) Heziloni episcopo Hilileneshemensi.

d) UU oder W. nämlich Wideradus abbas Fuldensis.

e) »promittere« war ein Wort, welches Hezil gern im Munde führte cfr. Note e unter dem Briefe No. X.

1) amicum statt a. 2) oportet. 3) blanditiis. 4) amplcxus. 5) ser- uitia. 6) cymbala. 7J c. muss ausfallen. 8) prius.

No. XIV 1003. 25

discessus patuit, quam mihi, qui quasi vnus eram a secretis?r) Reueia putabam te hominem non lapidem, fidelem non Purgundionem •), slul- tus mir« pietatis. Saxonum non reminiscemus 10). Sed omnino as- sueta librorum lectione iain quasi degenerem te asserens"), quippe, vt putabam, legeras Tullium in libro de amicilia dixisse: „Nihil aliud est amicilia, nisi omnium diuinarum humanarumque rerum cum beni- uolentia et charitate consensio." Nunc ") dixil dissensio? Item in eodem refert Knnium sie dixisse: „Quid dulcius, quam habere, quo- cum omnia audeas sie loqui, vt tecum! Qui '*) esset lantus fruetus in prosperis rebus, uisi haberes, qui illiseque14) ipse auderel? ,5) Ad- uersas vero ferre difficile esset sine eo, qui illas grauius tu16) ferret." Item in eodem: „Amiciliam nisi inter bonos esse non posse. Est eniin boni viri, quem eundem sapienlem licet dicere, hfec duo tenere in amicitia, primum, ne quid fictum sit neue simulatum, (aperte enim vel odiose"), magis ingenium18) est, qui18) fronte occultare senten- tiam,) deinde non solum ab aliquo oblalas criminationes repellere, sed ne ipsum quidem suspiciosum esse." Item in eodem: „Maximum est in amicilia, parem20) esse inferiori; sepe enim quedam excellenlia? 2I), qualis erat Scipionis, in nostro, vt ita dicam, grege. Nunquam se ille Philo, nunquam Mummio anteposuit, nunquam inferioris ordinis amicis. Quantum11) vero Maximum, virum egregium, nequaquam si23) omnino parem, qui24) is anteibat setale, tanquam superiorem colebat, suosque omnes*5) esse posse ampliores volebat. Quod faciendum imitandum- que est omnibus, vt, si qui26) prestantiam virtutis, ingenij, forlune consecuti sunt, imperciant ea2T) suis communicentque cum proximis." Item: „Nullam in amicitijs peiorem esse pestem, quam adulationem, blanditiam, assentationem". „Delet enim veritatem, sine qua nomen amicitia? valere non potest". Dico aulem tibi: Numquid in talibus factis vel scriptis fuit assentaneus ille meus digitulus, videlicet Signum tui mihi, si recordaris, proposilus? Absit; ipse enim modum in nullo

f) Diese Stelle: »Cui enim cauponi — secretis« kann in Lamberti annales 1. c. deswegen keine Erklärung finden, weil er von dem ersten Streite nur erzahlt, was zwischen den Cämmerern Hezils und Wide- raels vorgefallen ist.

9) Burgundionem. 10) reminiscamur. 11) assererem. 12) Num statt Nunc. 13) Quis. 14) hier fehlt ac tu. 15) gauderet. 16) quam tu. 17) odisse statt odiose. 18) ingenuum statt ingenium. 19) quam statt qui. 20) superiorem fehlt vor parem. 21) hier fehlt sunt. 22) Quintum statt Quantum. 23) sibi statt si. 24) quod statt qui. 25) hier fehlt per sc. 26) quam statt qui. 27) eam statt ea.

26 No. XIV. 1063. XV. 1003 —10C8.

excederé uoluit. Nam cum caetera1') et excesserant et forsan ad- huc excedunt, ipse пе�? in excrescendo se subsecuturum omisil "). Auream enim mediocritatem solus preualere nouit. Item qui se humi liât*), e. legit'0). Quo reluctante, et eliam, si poluisset, ad volun- talem amici prohibente *' ), credo, te recessisse. Unde malas grates tibi reddo, sed sibi laudes. Sed vt scribit apostolus ad G.SJ), vellem esse presens apud nos et mutare uorem meam, quia confundor in nobis**). Pessime tonsae tibi, que digna queunt mala mitli? Tunsse, quod ex mérito tibi possem scribere, nolo. Sed modo me reprimam, quia non bona verba referrem. Nec tibi dico vale, quia nescio pro- meruisse. lratus uobis ncqueo uerbum dare pacis, sed tarnen uix et quasi inuitus dico: vtcunque válete. Non tamcn sic dico, quin mihi ex uobis reslet satisfactio.