219. Moseburgenses praepositum monent, ut, decano suo ruina ecclesiae interfecto, ad se veniat. De sacris in eadem ec- clesia faciendis interrogant*. (E 307)

0." venerabili Moseburgensis ecclesiae praeposito eiusdem 1098-1125 ecclesiae humilis congegratio debitae obedientiae affectum cum assiduitate in Christo orationum.

Ex multitudine miseriae et tribulationis nostrae, domne pater, internus animi dolor cogit nos lacrimabilem vobis queri- moniam transmittere. Ad quam exaudiendam invitet vos pri- mum respectus pietatis Dei et ipsa ecclesiastica, quam semper dilexistis, religio, deinde iusticia et mansuetudo vestra et miseri-

a. ex V 12S—12Sv, Z p. 275. b. ex V 125, Z p. 274—275. c. o. in margine scriptum est, rubricator perperam D posuit in V; 6. Z.

1. Amoldus capellanus Heinrici V imperatoris et praepositus S. Mariae Aquensis comparet in diplomatibus a. 1112 et 1138 ap. Lacomblet Urkun- denbuch I p. 177 (n. 273), 217 (n. 326). De eo cf. etiam Stumpf Die Reichs- kanzler II 253.

392 UDALRICI CODKX. 219

cordia, postremum ipsa nostrae ecclesiae supra modum aggra- vatae tribulatio. Pro cuius lamentabili ruina non tantum dole- mus et contristamur, quantum quod decano patre nostro ex eadem ruina orbati sumus; qui nobis et ecclesiae nostrae omnia hac- tenus, que dignitatis et utilitatis erant, paterna cura sollerter providit et caritatis munere amministravit. Qua re de tam re- pentina et intolerabili calamitate stupor et hebitudo mentis super nos, domne pater dilecte, cecidit. Nam sicut navis sollerti gu- bernatore destituta aut fluctuat aut fluctibus inmergitur aut sco- pulis illiditur et sic planctum magis invenit quam portum, sic et nos miseri, tanto rectore viduati, multis modis in hoc mundo tamquam in naufragoso mari periclitamur.

Unde tanto et tam inmani dolore usque ad vitae tedia de- ficeremus, si non in clementia vestra spem non modo consilii sed etiam auxilii haberemus. Ponite ergo vobis ante oculos, totam ecclesiam nostram, tam clerum qnam populum pedibus vestris affusum, tam miserabilem coram vobis deplorare queri- moniam. Et quia, rectore destituti, alium praeter vos rectorem non habemus, ad nos dignemiui venire; ut nos, qui estimati sumus sicut oves occisionis1, quia ad sustinendum tantae ad- versitatis pondus impares sumus, in Dei et vestri miseratione respirare valeamus.

De cetero, domine, vestrae pietatis petimus serenitatem, nt a dominis nostris, fratribus vestris, quos ad summam manum omnis probitatis novinms esse provectos et viscera misericordiae indutos, sententiam super hocfacto requiratis, scilicet: si in eadem ecclesia, sanguine polluta hominum ex eadem ruina oppresso- rum, sacramenta Christi licentia domni episcopi2 possint cele- brari. Quia quidam, habentes scientiam sed non secundum zelum Dei3, nostrae prosperitati hactenus invidentes, videntur nobis de eadem re inclementer quaestionari; cum constet, altare re- mansisse inpollutum et inviolatum.

1. Ps. 43, 22. 2. Heinrici I episcopi Frisingensis, 1098—1137.

3. Cf. Rom. 10, 2.

UDALRICI CODEX. 220. 221 393