202. Canonici Traiectenses comprovincialium ecclesiarum (Mo- nasteriensis, Mindensis, Leodiensis) canonicos consulunt de Ellenhardo, qui, ex canonico factus coenobita, in priorem ecclesiam recipi postulet^-. (E 314a)

Dominis et fratribus conprovincialium ecclesiarum R(odul- 1111-1120 fus) Traiectensis ecclesiae utinam1 in gratia Dei praepositus, A. decanus, L(ambertus) magister cum devotissimis orationibus sincerae caritatis obsequium.

Gratia requirendi consilii fraternitati vestrae hos apices

a. om. E. b. catholice E. c. libellum B. d. om. B. c. monu- mentum B. f. inserendum V. g. in scripturis sanctis B. h. ex V 127— 127v, Z p. 279 — 280, B 42v: Litere Traicctensis ecclcsie ad compro- vinciales ecclesias, vidclicct Monasteriensem, Leodicensem, Minden- sem. E (v. supra p. 366 n. a) sine Ummate. i. ut B.

1. Heinrici V.

368 UDALRICI CODEX. 202

1111-1120 misimus; ut, sicut eidem metropoli1 eadem nos provincia con- terminat, ita in maioribus ecclesiae negotiis nulla nos sententiae dissonantia dirimat.

Fuit apud nos canonicus quidam in claustro sancti Mar- tini, simplex et delicatus; cui ea voluntas, utinam divina inspi- ratione, in mentem incidit, ut artioris vitae propositum arriperet. Qui, ob eandem causam in Treverensem episcopatum nescientibus nobis profectus, in monasterio quodam regulam beati Augustini professus est. Deinde duobus mensibus transactis, litteris ad nos de sua conversione directis, praebendae suae renuntiavit, professionem suam indicavit, assensum omnium nostrum humi- liter imploravit . Transactis autem duobus annis, ipsemet Traiectum veniens, cum episcopum2 praesentem non invenisset, conventum nostrum intravit; vitam, quam tanto tempore expertus fuerat, laudavit"; licentiam fratrum requisivit et accepitb; et cum se orationibus nostris, vicissim nos illiusc commendaremus, oscu- lum pacis ab omnibus, qui tunc in conventu aderant, accipiens, gratulabundus discessit. Regressus igitur ad professionis suae monasterium, primum diaconus, deinded presbyter ad titulum eius- dem ecclesiae a Treverensi episcopo3 consecratus est. Et ita cum sacrorum ordinum promotione in sanctae professionis pro- posito aliquamdiu perseveravit. Cum ecce" post tercium annum, penitentia ductus Traiectum rediens, cepit monasterii sui1 pauper- tatem, cibi et vestitus penuriam, denique corporis sui infirmi- tatem causari; misericordiam et humanitatem postulare, ut in consortium nostrum et praebendam suam reciperetur; inconsulte se* propositum illud arripuisse nec licentiam episcopi sehabuisse, — quod et ipse episcopus fatetur — et ideo irritum debere cen- seri. Ex qua misericordiae postulatione et rationis obiectioneb partium inter nos facta est dissensio, quorundam recipiendum esse iudicantium, quorundam1 vero contradicentium.

Post aliquantumk temporis, cum frater vehementer instaret,

a. om. E. b. iuipetravit B ubi ead-em manus superscripsit: i accepit.

c. om. E. d. dein B. e. ergo E. f. sui om. V. g. om. Y. h. ob- iectationo E. i. aliorum E. k. aliquantulum E.

1. Coloniae. 2. Godebaldum, ut videtur. 3. Brunone, 1102—1124.

UDALRICI CODEX. 202. 203 369

episcopus noster convocatis ecclesiae nostrae prioribus quasdain liu-1120 litteras praesentavit, quas sibi ab archiepiscopo Treverensi di- rectas dicebat; quibus ea sententia et voluntas archiepiscopi significabatur": ut frater ille in consortium nostrum reciperetur. De qua archiepiscopi voluntate eum dissona inter nos haberetur sententia, iussit domnus episcopus nos habere conventum, ut, collatis in commune sententiis, aliquod rationabile consilium unanimi decreto ad eumb referremus.

Habito igitur conventu, visum est nobis, pro tanta partium dissensione melius hoc negocium comprovincialium ecclesiarum sententia terminari; simul quia plures in comprovincialibus ec- clesiis cognovimus sine licentia episcoporum ad altiorem vitam transmigrasse nec postea redeuntes receptos fuisse. Nos igitur, nichil novi temere inducere volentes, diffinitivam super hoc ve- strae fraternitatis efflagitamus sententiam; affectuosissime de- precantes: ut, quod in tali negocio ipsi facere velletis, idem nobis fixa vestrae prudentiae praescribat sententia.