235. Adelbertus I archiepiscopus Moguntinus Honorio II papae excommunicationem Gebehardi episcopi Wirzeburgensis pro- bare videturb2 . (E 329)

N. sanctissimo et universali papae A(delbertus) Dei gratia (1127) sanctae Moguntinae ecclesiae humilis minister et apostolicae se- dis legatus debitam, ut tanto apostolico, obedientiam et devo- tissimam, ut tanto patri, reverentiam.

Acceptis sanctitatis vestrae litteris super causa fratris illius, si tamen frater dici debet, qui sibi sanctae Wirzeburgeusis ec- clesiae episcopatum usurpat, intelleximus: totius causae ordinem longe aliter, quam se veritas habet, summo apostolatui vestro innotuisse; quia multa solent per subreptionem" fieri. Idem nam- que sanctitati vestrae contra nos querelas deposuit, dicens, se a nobis praeiudicium sustinere et contra iusticiam praegravari. Nos vero in hac causa Deo teste et conscientia nostra nichil egimus, quod canonicis regulis possit obviare, nichil unde sanc-

a. iudiciis C. b. exV137v—138,Zp.303—304,C65v — 66. c. sur- reptioncm V.

1. II papae, cap. 15, v. Decretales Pscudo-Isidorianae ed. Hinschius p. 489; Burchardi can. L. I c. 180. 2. Cf. supra p. 412 n. 4.

414 UDALKICI CODEX. 235. 236

(1127) titati vestrae suspecti esse debeamus, nichil unde aliquis, qui causam ipsam plenius tractaverit, possit nos reprehendere. Sed quicquid in hac causa egimus, non zelo amaritudinis sed zelo iusticiae, non aliquo odio permoti sed officii nostri intuitu, non contra sanctorum patrum canones sed secundum canones egi- mus. Scimus quidem, iuxta sanctorum patrum regulas divi- nitus inspiratas episcopo episcopatum adimi non debere, ante- quam causae eius exitus appareat. Sed optime novit sanctissi- mus apostolatus vester, hanc sanctorum patrum sententiam de dubiis episcoporum causis non de manifestis intelligi debere. Eius vero, quo de agitur, impudentissima causa et certum cri- men nullum legitimae defensionis, nullum iustae excusationis colorem recipit. Luce enim clarius patet omnibus, quod nullis meritorum privilegiis nulla praeeunte electione ad tanti sacer- dotii gradum est ascitus" sed tyrannica violentia intrusus; in ovile dominicum non per ostium intravit, sed aliunde per amb- itionem et symoniacam heresim tamquam fur et latro impu- dentissime irrupit et, quod sine magno dolore et cordis com- punctione dicere non possumus, locum legitimi pastoris sibi usur- pavit; quem sibi sancta Wirzeburgensis ecclesia de filiis suis communi voto et consensu cleri et plebis nobisque laudantibus et consentientibus canonice intronizandum elegerat, utpote na- talibus et moribus nobilem, ecclesiastica disciplina adprime eru- ditumb, fide catholicum, natura prudentem, vita castum, sobrium humilem affabilem litteratum, in lege Dei instructum, in sensi- bus scripturarum cautum et per omnia sacerdotali nomine et honore dignissimum.

23G. AdelbeHus I archicpiscopus Moguntinus Ottonem I episco- pum Bambergensem iam itcrum admonet, ut Conradi rcgni aemuli excommunicationem a scse factam servetc. (E 337) 1128 A(delbertus) Dei gratia Moguntinus archiepiscopus et apo- stolicae sedis legatus venerabili fratri O(ttoni) Babenbergensi episcopo salutem in Domino.

a. assecutus V. b. iuibutum C. c. ex V 141, Z p. 311, C 69 v.

UDAIJRICI CODEX. 236. 237 415

Excommunicationem, quam communicato fratrum et prin- 1128 cipum consilio in invasorem regni1 fecimus, iam dudum frater- nitati vestrae per litteras nostras significavimus. Sed quia dubi- tamus, utrum ad vos pervenerint litterae — audivimus enim, quod ecclesia vestra velit eas ignorare — mittimus iterum prae- sentes apices; monentes: ut, quod fecimus nos, et vos faciatis; et per omnes ecclesias vestras ipsum iniquitatis auctorem cum fautoribus suis a communione christiaua et omni divino officio arceri praecipiatis.