CCLXII.

Eugenius episcopus, seruus seruorum dei. Vniuersis dei fidelibus per Galliam constitutis salutem et apostolicam benedictionem. Quantum predecessores nostri Romani pontifices pro liberatione orientalis ecclesie laborauerunt, antiquorum relatione dedicimus, et in gestis eorum scriptum reperimus. Predecessor etenim noster felicis memorie Vrbanus tanquam tuba celestis insonuit, et ad ipsius liberationem sancte Romane ecclesie filios de diuersi mundi partibus sollicitare curauit Ad ipsius siquidem vo- cem ultramontani et precipue Francorum regni fortissimi et strenui bella- tores, et illi etiam caritatis ardore succensi conuenerunt, et maximo con gregate exercitu non sine magna propra sanguinis elFusione diuino eos auxilio comitante ciuitatem illam, in qua pro nobis saluator noster pati vo- luit, et gloriosum ipsius sepulcrum, quod passionis sue nobis memoriale dimisit, et quam plures alias, que prolixitatem vitantes memorare super- sedimus, a paganorum spurcitia liberauit. Que per gratiam dei et patrum nostrorum studium, qui per interualla temporis eas defensare, et christia- num nomen in partibus illis dilatare pro viribus studuerunt, usque ad nostra tempora a christianis detente sunt, et alie urbes infidelium ab ipsis viriliter expugnate. Nunc autem nostris et ipsius populi peccatis exigen- tibus, quod sine magno dolore et gemitu proferre non possumus, Edessa ciuitas, que nostra Roais dicitur, que etiam, ut fertur, quondam in oriente, cum tota terra a paganis detineretur, ipsa sola sub ehristianorum potestate domino seruiebat, ab inimicis crucis Christi capta est, et multa castella ehristianorum ab ipsis occupata. Ipsius quoque ciuitatis archiepiscopus cum clericis suis, et multi alii christian! ibidem interfecti sunt, et sancto rum relique in infidelium conculcationem date sunt et disperse. In quo quantum ecclesie dei et toti christianitati periculum immineat, et nos co- gnoscimus, et prudentiam vestram latere non credimus. Maximum namque

31

242

nobilitatis et probitatis indicium fore cognoscitur, si ea, que patrum stre- nuitas acquisiuit, a bonis lili is strenue defendatur. Verumtamen si, quod absit, secus continent, patrum fortitudo in filiis immutata esse probatur. Vniuersitatem itaque vestram in domino commonemus, rogamus atque pre- cipimus, atque in peccatorum remissionem iniungimus, ut, qui dei sunt et maxime potentiores et nobiles, viriliter accingantur, et infidelium uiultitu- dini, que fere semper victoria super nos adepta lota tur, sic occurrere, et ecclesiam о rient a lem, tanta patrum nostrorum, ut prediximus, sanguinis eflusione ab eorum tyrannide Iiberatam, ita defensare, et multa captiuorum milia confratrum nostrorum de ipsorum manibus eripere studeatis, ut chri- stiani nominis dignitas nostro tempore augeatur, et vestra fortitudo, que per uniuersum mundum laudatur, integra et illibata seruetur. Sit vobis in exemplum etiam bonus ille Mathatias, qui pro paternis legibus conseruandis se ipsum cum filiis et parentibus suis morti exponere, et quidquid in mundo possidebat, relinquere nullatenus dubitauit, atque tandem diuino cooperante auxilio per multos tamen labores de inimicis tam ipse, quam sua progenies viriliter triumphauit. Nos autem vestrorum quieti, et eiusdem ecclesie de stitutionl paterna sollicitudine prouidentes, illis, qui tam sanctum tamque pernecessarium opus et laborem deuotionis intuitu suscipere et perficere decreuerint, illam peccatorum remissionem, quam prefatus predecessor noster papa Vrbanus instituit, auctoritate nobis a deo concessa concedimus et confirmamus, atque uxores et filios eorum, bona quoque et possessiones sub sancte ecclesie, nostra etiam et archiepiscoporum, episcoporum et alio- rum prelatorum ecclesie dei protectione manere decernimus. Auctoritate etiam apostolica prohibemus, ut de omnibus, que illi, qui crucem accepe- rint, quiete possiderint, nulla deinceps questio moueatur, donec ipsius reditus vel obitus certissime cognoscatur. Preterea quum illi, qui domino militant, nequaquam in vestibus pretiosis, nec cultu forme, nec canibus, vel aceipi- tribus vel aliis, que portendant lasciuiam, debent intendere, prudentiam vestram in domino commonemus, ut, qui tam sanctum opus incipere decre uerint, nullatenus in vestibus varus aut grisiis, siue in armis aureis vel argenteis intendant, sed in talibus armis, equis et ceteris, quibus vehemen- tius infideles expugnent, totis viribus studium et diligentiam suam adhibeant.

243

Quicunque vero ere premnntur alieno, et tam sanctum iter puro corde in- ceperint, de preterito usuras non soluant, et si ipsi vel alii pro eis occa- sione usurarum constricti sunt sacramento vel fide, apostolica eos auctori- tate absoluimus. Liceat enim eis, terras siue ceteras possessiones suas, postquam commoniti propinqui siue domini, ad quorum feudum pertinent, pecuniam commodare aut noluerint, aut non valuerint, ecclesiis vel personis ecclesiasticis vel alus quoque fidelibus libere et sine ulla reclamatione im pignorare. Peccatorum remissionem et absolutionem iuxta prefati prede- cessoris nostri institutionem omnipotentis dei et beati Petri, apostolorum principis, auctoritate nobis a deo concessa talem concedimus, ut qui tam sanctum iter deuote inceperit et prefecerit, siue ibidem mortuus fuerit, de omnibus peccatis suis, quibus corde contrito et humiliato confessionem susceperit, absolutionem obtineat, et sempiterne retributionis fructum ab omnium bonorum remuneratore percipiat. Datum Transtiberim Kal. Martii.

E codice membr. sec. XIV. in 4. in archivo capit. Olomucensis, cujus est titulus: Epistolae b. Bemardi Claravallengis ect. sign. CXXVI.