CLXXXVII.

vrregorius, seruus seruorum Dei, Wratislao, Bohemorum duci, salutem et apostolicam benedictionem. Huiusmodi salutationis nostre consuetudinem, scilicet apostolice benedictionis, eam tibi mittentes non sine hesitation« modo seruauimus, propterea quod videris excommunicatis ipse communicare, qui- cunque nimirum bona ecclesiarum inuadunt, id est sine certa licentia episco

167

porum vel abbatum diripiunt, vel ab aliqua persona accipiunt, non solum ab apostolica sede hoc tempore, verum etiam a multis sanctis patribus, sicut in «cripturis eorum reperimus. Verum utcunque se res habeat, saluti tue in terne prouidere non modo ex antiqua tui dilectione mouemur, verum etiam ex suscepti honoris immo laboris intuitu profecto compellimur, eo magis, quod multorum profectui tua sublimitas esse potest exemplum. Neque enim tibi relinquitur dicere vel cogitare: Meum non est alienam vitam vel mores in spiritualibus exquirere sive distringere: procul dubio namque tantorum reus existis, quantorum vias ab interitus precipitio poteras volens reflectere. Illud quoque vigili mente pertractes oportet, ne honorem tuum diuino honori, siue pecuniam preponas iustitie, neu, quod in te cinerem a subdito tibi con- simili fieri non sine graui animaduersione patereris, in creatorem tuum et omnium presumi equanimiter feras. Indubitanter etenim non Dei, sed dia- boli membra et falsi christian! conuincuntur, qui suas iniurias persequuntur usque ad sanguineus et Dei contumelias negligunt usque ad obliuionem. Divitias autem potentia tua quas habet, non ob meritum datas, sed ob soli- citudinem putare debet sibi commissas. Denique non tantum secularibus oneri videtur inopia, quantum spirituales viros gravant divitie, simul etiam diffusa potestas. Perpeudunt quippe, si ille, cui una ovis sub necis sue con- ditione committitur, non solum centum eodem pacto non cuperet accipere, verum etiam illa, ne aliquo casu dispereat, haud sine timore solicitus est ob- seruare, quod sibi tanto sit irremissius vigilandum, magisque timendum quanto super plures curam, seu potestatem acceperit. His ¡ta perspectis ad maiorem te mentis vigilantiam present¡s seculi fugacitas înuitat ; et cum illud, quod in hac luce magis diligitur, vita scilicet presens, ad occasum furtim festinet, profecto quo magis ad district! exanùnis diem propinquas, eo amplius ad eterna premeditanda et adipiscenda te sana ratio invitat. He�? itaque nostra monita sive mandata volumus, immo iubemus, ut ante sue mentis ocu- los excellentia tua sepius ponat, et crebrius Iegendo, audiendo meditetur, non quod elegantius scripta nequeas in sanctorum paginis invenire, sed quia hec ad te specialiter ex nobis, immo ex beato Petro missa sunt, et ista fre- quentius recogitando poteris Deo propitiatore ad potiora cognoscenda ex- surgere. Quia, vero nobilitas tua postula vit, quo secundum Sclavonicam

168 .

linguam apud vos divinum celebran annueremus officium, scias nos huic petitioni tue nequaquam posse favere. Ex hoc nempe sepe volventibus liquet, non immerito sacram scripturam omnipotenti Deo placuisse quibus- dam locis esse occultam, ne, si ad liquidum cunctis pateret, forte vilesce«* ret, et subiaceret despectui, aut prave intellecta a mediocribus in errorem induceret. Neque enim ad excusationem iuvat, quod quidam religiosi viri hoc, quod simpliciter populus querit, patienter tulerunt, seu incorrectum dimiserunt: cum primitiva ecclesia multa dissimulaverit, que a sanctis pa-? tribus postmodum fírmala christianitate, et religione crescente subtili exa,» minatione correcta sunt. > Unde ne id fiat, quod a vestris imprudentes exposcitur, auctoritate beati Petri inhibemus, teque ad honorem omnipo- tentis Dei huic vane temeritati viribus totis resistere precipimus. De le-» gato autem nostro, quem mitti ad se tua devotio exposcit: Noveris item nos preces tuas ad presens commode efficere minime potuisse, tamen in hoc anno divina favente clementia tales procurabimus invenire personas, que et negotiis vestris valeant utiliter deputari, et necessitudincs vestras plenius cognoscentes ad notitiam nostram deducere. Ut ergo tute possi- mus ad vos legatos nostros dirigere, necesse arbitramur et volumus, ut filium nostrum Fridericum, et hunc Felicem ad nos herum studeas aut horuin alterum mittere, quatenus ha possint, quo destinabimus, secure ve nire. Data Rome quarto nonas Januarii, indictione tertia.

Il art1 u i n i Acta concil. T. Vf. p. 1434. ex regesto Grcgorii VII.— Dob n er Annal. V. pag. 482.

CLXXXVin.

C'uonradus, dux Brunensis, iura „svpanorum" (nobilium) provincie Brunensis et Znoimensis stabilit.

Hildegardi Grad i ce un is chronicon Ms. ad annum. — Quorum j!iriuin tenorem invenies in diplomatibus Otakari I., regis Boemiae, sub annU 1222 et 1229.

169