1207 Philippus secundus dei gratia Romanorum rex et semper augustus. Sublimitatis regie discrecio fidelium suorum desideriis facilem semper prebere consueuit assensum et ipsorum vtilitatibus curam efficacem et operam impendere diligentem1). Quapropter cognoscant vniuersi fideles Imperii presentis etatis et posteritatis successure, quod acce- dentes ad nos quidam monetarii Colonienses ex parte vniuersitatis eorum, qui husgenoiz nuncupantur, priuilegium quoddam nobis mon- strarunt, quod dilectus princeps noster Adolphus Coloniensis archi- episcopus post regalem vnctionem nostram aquisgrani factam cum venissemus Andernacum, ipsis contradidit super eo videlicet, quod nec ipse, quoad uixerit, nec aliquis post eum successorum suorum archiepiscoporum de regalibus inuestitus consorcio ipsorum et socie- tati aliquem vmquam adiungere debeant monetarium, sicut antea ipse et predecessores sui Coloniensis ecclesie archiepiscopi minus juste, prout compertum est, se facere debere affirmabant, postulautes ob- nixius, vt factam concessionem atque iam dicte litis resignacionem ratam habere vellemus eamque munimine auctentici nostri corrobo- rare. Hiis eciam adiectum esse perpendimus, quod monetarii ipsi, qui vocantur Husgenoiz, quamdiu magistro monete ab archiepiscopo Co- loniensi instituto secundum jus monete obedientes fuerint, ad nullias archiepiscopi vel alterius cuiuscumque presenciam vocandi sint vel coram ipsooccasionc aliqua in causam trahendi saluo jure archiepiscopi Colonien- sis. Nos vero memoratorum monetariorum, qui Husgenoiz appellantur, iustis precibus inclinati ea, que per prefatum A. coloniensem archi- episcopum legitime facta sunt et ipsis concessa regia confirmamus auctori- tate et perpetuo vigore valere decernimus eo siquidem freti jure et hac inducti racione, quod moneta quamuis ad vsum spectet archiepisco- porum, tamen dubium non est, dono eos imperiali possidere. Sta- tuentes igitur regio edicto firmiter precipimus, vt neque sepefato Coloniensi archiepiscopo nullique successorum ipsius aut alicui persone cuiuscunque fuerit condicionis licitum sit, eandem concessionem de- ducere in irritum vel super ea monetarios ausu temerario inquietare. Quod qui facere presumpserit, sciat se veluti publicum hostem imperii

Source Regest: Quellen zur Geschichte der Stadt Köln Band II, Nr. 25. , S. 44