ecclesie electus omnibus Christi fidelibus. Ne geste rei noticia cum lapsu temporis euanescat et pcreat, litterarum solet indicio uel uiuaci hominum testimonio confirmari. Hinc est quod ad cognicionem omnium tam presentium quam futurorum presentis pagine attestatione perue- nire uolumus, nos consilio familiarium nostrorum xvII areas et dimi- diam ante nostram electionem superedificatas siue non edificatas secus Pomerium nostrum et quasdam circa palatium nostrum sitas cessisse hominibus, Henrico scilicet et vxori eius Udi, Gerardo et vxori Udil- hildi, Godeschalco pistori et vxori eius Kunegundi, Volquino et vxori eins Ostechin, Waldeuino, Gerardo et vxori eius Hadewigi, Theode- rico magistro curie et vxori eius Werinzin, Winrico et vxori eius Agnetin, Wilhelmo et vxori eius Aleydi, Euerardo et vxori eius Ma- thildi, Theoderico et vxori eius Gertrudi, Gertrudi vidue, Alberto et vxori eius Mathildi, Theoderico magistro curie et vxori eius Werin- dradi, Rudolfo et vxori eius Hadewigi, Sapienciae et Symoni filio eius, Theoderico et vxori eius Mathildi, Henrico et jutte vxori eius, iure censuali, ita ut annuatim in vigilia sancti Martini quilibet eorum

piperis duarum marcarum et tantundem cymeti, quod uulgo punt

dicitur, nobis persoluat. Statuimus eciam, ut remota in eos omni penitus exactione nec camerario nec aduocato nec alicui officialium nostrorum nec cuiquam omnino hominum aliquid iuris amplius impendat sed

') Diese Urknnde ist erst jlingst von Herrn Lacomblet bei der Bepertorisirung des Archivs der Abtei St. Martin aufgefunden worden. Sie ist sehr beschii- digt und erloschen; einzelne Stellen sind gar nicht zu entziffern. Keines der beiden Cartulare von St. Martin thut dieser Urkunde Erwahnung. Auffallen- der Weise gibt die Urkunde fast wdrtlich einen Satz aus dem bei B&hmer III. 344 abgedruckten, im eilften Jahrhundert geschriebenen „Catalogus abbatum S. Martini" wieder. Hier heisst es von Bruno I.: „idem Bruno nobis donauit septendecim areas secus pomerium nostrum et quasdam circa palacium suum sitas, quas cessimus hominibus nostris cum consensu eius." Die Zeugen spre- chen dafur, dass sie vom Erzbischof Bruno IV. ausgestellt ist. — Anf d^er BQckseite steht in halb verblichener Schrift: „vetus noticia ratione cuius si lubet lege Mabillonium in monasteriorum historia ad saeculum IV. p. 7."

35

soluta pensione predicta sub nostra protectione publicum ius ciuile 1205—1208

in causis ciuilibus propter areas edificatas suis habitis de-

bita predictis si quid questionis de predictis areis uel edificiis

superedificatis motum fuerit non nisi coram nobis uel eciam cui nos hoc commiserimus tractabitur. Si uero aliqua predictarum arearum siue superedificata siue non edificata uendi uel impignorari debet, coram ipsis sub eorum fiat testimonio. Preterea si aliqua predictarum arearum siue edificata siue non edificata alicui uenditur uel impigno- ratur, is qui eam emit uel in pignore accepit, in uniuersum ius su- pradictum totaliter succedat. huius rei testes sunt: Cunradus maior decanus. Herimannus prepositus s. Seuerini. Theodericus prepositus sanctorum apostolorum. Gerardus prepositus Carpenensis. Johannes de sancto Georgio. henricus notarius. Reinarus dapifer. Siegebertus mareschalcus. Henricus pincerna. Godefredus camerarius. Theoderi- cus in Mulingassin. Henricus de witeriche. Theodericus de Erinpor- zin. Costin Parfus et frater eius Ricolfus. Ludewicus filius Theoderici. Herimannus Birklin. Franco de cornu.

Si uendi etiam contigerit aliqua illarum arearum, in vorehuram dabitur punt piperis et tantum cimetis sancto Martino.

Nach dem Original im Provincial-Archiv zu DQsseldorf.

Nr. 30. .«

Theoderich, Graf von Cleve, bekundet, dass er dem Stift Maria ad gradus zu Koln einen Wildbann geschenkt habe. — 1209.

Theodericus dei gratia comes de Cliuo preposito, decano totique conuentui ecclesie beate Marie ad gradus in Colonia salutem in do- mino. Ut que bona ordinatione et prudentum consilio fiunt, cum lapsu temporis leuiter non euanescant, sed uiuaci commendentur me- morie litterarum indiciis et bonorum hominum testimoniis solent de- clarari, unde est, quod omnibus, ad quos presens pagina peruenerit, notum esse uolumus, quod anime bone memorie patris nostri Theo- derici perpetueque saluti prospicere uolentes nobis et ecclesie nostre spiritali glutino specialiter iungi cupientes forestarium nostrum in nemore nostro kalenburne, quod in uulgari wiltbannus appellatur, ut nullius offensionis uel impedimenti scrupnlus in perpetuum uobis emergat, cum omni iure et integritate ad succidendum ac colendum ad omnem utilitatem et uoluntatem spe remunerationis eterne libere et absolute ecclesie uestre contulimus. In prediis quoque nostris in Rulingiswerde sitis, quicquid iuris habuimus uel habere uidebamur nomine wiltbanni sicut in supradicto nemore, nt eis libere pro utili-

3«

36

]209 tate et commodo nestro uti possitis, sano et maturo consilio fidelium nostrorum uobis in perpetuum remittere curauimus, ita nt de uineis eisdem in anniuersario die patris nostri ama media, similiter in an- uiuersario nostro, cum nos in fata decedere contingit, ama media ad consolationem fratrum propinetur. Nc autem hec a successoribus no- stris uel alicuius emulatione turbari possint, sed ut firma maneant et inconnulsa, presenti scripto declaranda et sigilli nostri munimine duximus confirmanda. Nomina autem fidelium nostrorum, qui hnic facto nostro intererant, hec sunt: Beinardus decanus Xantensis. Con- radus canonicus de Wischele. Joannes de Husdenne. Isenbrandus bur- gravius de Cliuo. Bernardus Strunckede dapifer. Henricus de Glade- bach pincerna. Rutgerus de Sulen [?]. Theodorus de Vunderin. Philippus de Hunephe. Rudolphus Zobbo.

Acta sunt hec anno incarnationis dominice millesimo ducente- simo ix.

Aus Gelenii farrag., t. I. f. 127.