(') Ex archetypo in charta pergamena crassiori scripto, Leonis Comitis Rzyszczevii proprio. Sigillum parvum rotunduin taeniola pergamena appensum, vetustate jam penitus deletum et attritum, in cujus margine vix literae „onis" legi possunt. In dorso, recentiori quidcm, semper tarnen antiquo charactere numerus 1190 inscriptus, annum, quo haec tabula est scripta, non obscure mihi indicare videtur. Vitus enim Episcopus Plocensis, qui testante Dlugossio aliisque historiographie nostratibus, temper pro conditore monasterii Buscensis et Vitoviensis est habitus, anno 1179 in Episcopatum post Lupi mortem successit, anno vero 1206 vel 1207 mortuus est. Circa annum 1190 bella tum intestina, tum cum fínitimis nationibus non pauca gerebantur.

(2) Busko hodie oppidum parochiale in territorio et regione Stopnicensi situm. Witow rus Siradiensis regionis, parochiae ßurzenin. (Vid. Cromeri Polonia libr. VIII. p. 144. b.).

(3) Willarn Wislokam in indicibus locorum omnium tarn Regni Poloniae quam Galiciae frustra quaesivi.

(*) Villa Wiinicz regionis Kielcensis parochiae vero Koztowiensis nimis longe distante, hic potius agi de Wiiniowa villa parochiali regionis Staszoviensis, vel de Winnica ejusdem regionis Staszoviensis, parochiae vero Potaniecensis.

(5) Nossów et Ptotrów villae in regione Opatoviensi ad parochiam Wasniow pertinent: Tuczempy regionis Szydtoviensis, parochialis villa; Bezdruovo, quod nunc non exstat, est forsan

— 16 —

voluerit, de his omnibus supra dictis hereditatibus et de familia, de ceterisque bonis nichil penitus sibi detur, prêter vestes quibus tegitur; set omnia non (6) frater meus Episcopus Vitus, immo fratres et sórores supradicle religionis perpetuo iure obtineant. �?е�? autem dicta et scripta sunt in ecclesia béate Marie ante ipsius altare, sub testimonio solius dei et genilricis eius, dominique Johannis primi ibidem prépositif facta ad eum confessione, et sacri corporis et sanguinis Christi de manu ipsius commu- ч nione sumpta, dum ad bellum processi. �?е�? si dominus Episcopus V[itus] frater meus, vel aliqui alij cognatorum meorum immutaverint, deus omnipotens et mater pia virgo Maria vindicet in eis: sub cuius testimonio sunt hec facta. Amen.

Beszowo, villa parnchialis ¡n regione Stopnicensi, non procul a Busko sita. Rechopo forsan Rzechów regionis Solccensis, parochiae vero Ilsensis; sed quum Biechów villa parochialis aliis monusterii bonis sit próxima in regione Stopnicensi, facile literam R pro В errore librara scriptam fuisse crederem, ita ut in privilegio Bechovo pro Bechovo legendum sit. Corenovo forsan Korzenna est in regione Opatoviensi, parochiae Ociesçki, non procul a Pierzchnica et Raków oppidis. Przemyslóto et Przymyslów frustra in antiquis Cracoviae et Sandoiniriae provinciis quaesiveris. Quid? si pagum Przeczów, regionis Stopnicensis, parochiae autem Beszoviensis hic intelligendum putemus?

(e) no cum lineóla super vocalem o posita authographon hic exhibet.

VIL

{Cracoviae anno 1207).

Fulco Episcopns Cracoviensis, decimas de villis Wojcza, Wim'ary et Balice (?) pendendas, coenobio monacharam ordinis Praemonstratensis Bnscensi concedit (').

Quum precepta specialia personis specialibus specialiter constituía, quo libet (sic) generalium aíiquo arcius soient conslringere, ego Fulco Cracovien-

(') Ex archetypo in charta pergamena crassiori scripto, cui sigilla sex appensa fuisse videntur; siquidem tria exstant (primum videlicet, quartum et sextum), reliquorum funiculi tantum serici (et secundi quidem et quinti nigri colorís, tertii rubeus). Primum sigillum, cujus funiculus lineus albus, ex cera vulgari alba, formae rotundae oblongae factum, imaginem repraesentat Episcopi sedentis in sella reclinatoria anconibus instructa, qui capita canum ore ad hiatum aperto referunt: altera manu lituum tenet, alteram tollit ad bencdictionem (quam vocant) impertiendam. Margo sigillum cingens haec exhibet: „t Sigill... .aurenlii Vratizlaviensit

but l)oe

«И

О

[Q

'is ut n,

Ш

lis

lli

)d it: et di

to ris ;m is, ta is, st. ini iio ro

it:

ire im im

Bit

rii; eis sit de ra- tia :o-

un ie- ida

tt,

jm Me avi

c<

Ol

si

SI

&■

c< ni

fr,

OI SI

Ä

Ri mi fu esi Pi

Qi

pu

lib

vid tan fun rep

V0(

sis Episcopus, precepto prohibitus apostólico predicle reddítus cui ministro alienandi ecclesie, quamvis crebris precibus a venerabili fratre domino

Episcopi." Sigillum quartum non absimilis formae, cujus funiculus e (lavis rubrisque filis contextus est, sedentem Episcopum praefert sinistra lituum tenentem, dcxtra aul stellam, aut

ramum cum Iilio: inscriptio haec legi tur: „Fulco E acoviensis". Sextum sigillum rotundum,

cujus margines valde sunt laesi, effigiem Episcopi sedcntis repracsentans, sinistra manu lituum tenentis, dextra subnitentis alam minus affabre expressum; ex inscriptionis vestigiis vix oculis

cnnspiciendis: „ era.... мм eccles.." conjicere sinit, scriptum fuisse: „Sigillum capituli

Cracoviensis ecclesie." In authographo, quod hic describilur, hoc singulare observatur, quod Canonicorum Cracoviensium mentio sic est facta, quasi singuli eorum nomina sua posuissent: estque baec adjectio non modj minoribus longe Uteris, quam ipsum Privilegium, expresse; sed et in forma earum passim observatur nonnulla differentia; quanquam in Universum et ratio scribendi constans, et atramenti idem color.—Tempus, quo tabula scripta sit, etsi ex ipsa non pateat, certo tarnen de finir i potest. Episcopum Cracoviensem Fuxonem anno 1207 die II mensis Septembris mortuum esse docet Dlugossius (Lib. VI. p. 602), eodemque anno Laurentium Episcopatum Vratislaviensem adiisse, cuncti annalium scriptores uno ore fatentur. Hinc conjectura facilis, primis octo inensibus anni 1207 donationem hone Uteris consignatam fuisse. Quae res sic explórate confert ad conciliandas diversas traditiones de tempore, quo Cyprianus Episcopus Vratislaviensis, qui Laurentium proxime praecessit, sit mortuus. Nam quum Dlugossius (Chron. VI. 603 et hist Episcopp. Vratisll. ap. Sommersb. Scriptt. rer. Siles. II. 164) die demum 26 mensis Novembris anni 1207 eum vita abiisse tradat, auctor vero Chronicorum principum Poloniae (editus a Stenzelio Scriptt. rer. Siles. T. I. p. 160) diem 16am ejusdem mensis et anni ejus mórti assignet, porro Cathalogm Episcoporum Vralislaviensium (ibid. T. II. p. 133) ad annum 1202 earn referat; unus Sigismundus Roiyc in Chronico Episcoporum Vratislaviensium (ap. Sommersb. I. 65^ vere diem 21 mensis Novembris anni 1206 vitae ejus finem adtulisse nobis tradere videtur. Dlugossium si in adscribendo die mortis Fulconis Episcopi erroris absolvere volumus, banc anni 1206 cum 1207 commutati rationem statuemus, ut aut a scriptoribus annalium initium anni varie sit computatum, (videlicet ab aliis vulgari more a festo Circumcisionis, die primo mensis Januarii; ab aliis, ritu 'ecclesiastico illis temporibus us i ta to , a festo Incarnationis domini die 25 mensis Martii, ab aliis denique, a Calendis Septembribus) aut Pisana computandi ratio cum Florentina sit commutata. Utut sit, ita sunt in hac tabula cuneta comparata, ut de ejus authentica fide dubitari nequeat Nomina quidein omnium Canonicorum Cracoviensium indicare videntur, Cra- coviae conscriptam fuisse. Verba: „hoc opus misericordie factum lam solempniter" et praesentia Laurentii Episcopi Vratislaviensis, vix dubitare sinunt, sigilla, quae nunc desiderantur, Episco porum fuisse, mediumque rubro funículo appensum Arcbiepiscopi Gnesnensis. Quinqué autem sacerdotum tantac dignitatis convenlus, earn opinionem movet, hoc tempore Cracoviae celebratam fuisse synodum illam, in qua componehantur lites jam dudum exortae inter Henricum Archie- piscopum et Vladislaum Ducem cegnomine „Laskonogi", capiebanturque consilia de mutanda ecclesiae Polonicae forma, ac praecipue de condemnando sacerdotum matrimonio (Vid. Dlugoss. VI. 624. Cf. Naruszewicz Hist. T. IV. p. 119. ed. Mostov. et Röpell Geschichte Polens p. 419—421, inprimis autem epistolae Innocentii III ab Us allatae). Quod ad Vitum Episcopum Plocensem attinet, de eo veluti etiam turn vívente sermo esse videtur; unde conjicimus, errasse Lubienium (Vitae Episcopp. Plocens. Opp. postum, p. 334), qui eum jam superiore anno (1206) decessisse tradit. Nec ex eo, quod Dlugossius sub anno 1223 de septemdecennali ejus successoris Goslavi functione narrât, mors Viti ad annum 1206 omnino referri debet.

3

— 18 —

Vilto pulsarer Episcopo, aliquam de Cracoviensis ecclesie reddi'tibus porciunculam de Bhuzc (2) monasterio conferendi, prescripte prohibicionis non immemcr, nullalenus acquievi. . Demum, per iam dicti diligenciam Episcopi', remisoriis lilteris a sede apostólica impelratis, trium villarum decimas , videlicet Woecha, Vinarie, Balino (3 ), eidem monasterio perpetuo contuli permansuras. Qwia vero boni operis confirmacionem esse constat consanguineam pietali, non dibium (sic), quod boni enervacio non nisi prenominate virtutis potest contrario deputari. Hue accedit, quod tanti discrimen periculi a meis optans successoribus removeré, per divini interdico terrorem iudicii, ne quis hoc opus misericordie factum tarn sollempniter, audeat irritare. Siquis autem adlaboraverit irritandum, execra- bili se sciat vinculo anathematis innodatum. Ego Visslaus decanus Craco viensis consensj et subscripsi et sigillo Capituli communivj fratribus consencienlibus. Ego Archidiaconus Andreas consensi et subscripsi. Ego Boguhvalus prepositus consensi et subscripsj. Ego Benediclus Scolasljcus Cracoviensis consensj et subscripsj. Ego Laurencius Cantor consensi et subscripsi. Ego Henricus Custos consensi et subscripsi. Ego Ivo Canonicus Cracoviensis Cancellarius Ducis Lestconis consensj et subscripsj. Ego Raulus Canonicus Cracoviensis Archidiaconus Sandomiriensis consensj et subscripsj.

(2) Vid. Privilegium anni 1190 proxime praecedens.

(3) Wojcza parochiae Biechoviensis, Winiary autem parochiae Zagostensis, villa, utraquc territorii et regionis est Stopnicensis, in propinquo Busci oppidi. Quum autem Balino in bac provincia inveniri nequeat, puto hic non aliam intelligendam esse villam, nisi Balice, Busco proximain, parochiae Janinensis.