useridguestuseridguestuseridguestERRORuseridguestuseridguestuseridguestuseridguestuseridguest
Charter: Urkundenbuch des Hochstifts Meissen I, ed. Gersdorf, 1864 (Google data) 16
Signature: 16

The transcription and metadata of this charter are scanned by a OCR tool and thus may have low quality.

Zoom image:
Add bookmark
Edit charter (old editor)
99999999
Kaiser Otto I. stiftet das Bisthum Meissen, bestimmt die Gretvsen des Sprengeis desselben und überweist ihm den Zehnten innerhalb dieses Bezirks.
Source Regest: Urkundenbuch des Hochstifts Meissen I Band, Nr. 16, S. 76
 

ed.
Current repository
Urkundenbuch des Hochstifts Meissen I Band, Nr. 16, S. 76

    Graphics: 
    x

    No. 16. (948. 11. Jan.)

    In nomine sanetae et individuae trinitatis. Otto divina favente dementia Romanorum imperator augustus. Nos qui cotidie multorum venerabilium virorum episcoporum abbatum cete- rorumque fidelium Christi canonicorum et monachorum ad omue bonum opus praeeeptis instruimur, exemplis informamur, Hbenter ex abundanti rerum nostrarum copia ad aeternae beatitudinis vitam obtinendain et ad temporalem féliciter transigendam, divina auxiliante gratia, quod nostrae felicitati aptissimum credimus, incipere et in domino perficere constanter elaboramus. Ergo manifestare а? notificare omnibus in Christo fidelibus tarn futuris quam praesentibus quam maxime desideramus, qualiter nos pro remedio et perpetua omnium fidelium defuuetorum animarum redemptione, nee non pro nostra sempiterna salute, ad dulcissimae conlateralis nostrae carissimaeque sobolis nostrae perenni felicitate, ecclesiam quandam in Misina civitate collocari et construí praecepimus, ubi etiam rogatu et consilio universorum principum nostrorum, in honore sancti Johannis evangelistae sedem episcopalem fieri decrcvimus, cui quendam nostrae dilectionis intimum, nomine Burchardum, electum et ad praesulatus dignitatem in Christo consecratum a sanctae Moguntiensis ecclesiae venerabili archiepiscopo nomine Hildiberto in laudem omnipotentis domini gloriose praefecimus. Huic etiam episcopatui more antiquorum imperatorum et regum nostra imperiali pot-estate terminum posuimus, ubi oritur fluvius, qui dicitur orientalis Milda, iude usque quo idem fluvius intrat in Albiam, et sic sursum et ultra provinciam Nizizi, ad eundem terminum sine dubio, nee non in altera parte Luzizi et Selpoli, illam videlicet infra eundem terminum, et inde in aquain, quae dicitur Odera. Et sic Odera sursum usque ad caput ejus. Indeque quasi recta via usque ad caput Albiae. Inde deorsum in occidentalem partem, ubi divisio et confinium est duarum regionum Behem et Nisenen, ibidem ultra Albiam, et per silvam in occidentalem partem, usque ad caput praedicti fluminis orientalis Milde. Omnes vero, qui infra praedictum terminum habitant in omni fertilitate terrae, frugum et pecudum, in argento, vestimento, nee non quod Teutonici dicunt ouarcapunga et talunga familiar um, insuper tota utilitate et in omnibus rebus, quibus mortales utuntur diversis modis, decimationes, quas deo cuneta gubernanti debent, ad Misinensem ecclesiam primo deo, deinde sancto Johanni evangelistae universa dubietate procul remota pleniter persolvant, référant et red- dant. Et si quis hoc nostri imperialis praecepti constitutum transgredí vel disrumpere praesumat, cum Anania et Saphira necnon cum Juda traditore inferualis incendii tormentum patiatur, nee inde, nisi resipiscat, in perpetuum absolvatur. Et ut haec nostra concessio in remunerationem dei omnipotentis firma stabilisque permaneat, hoc praeceptum inde conscriptum anulique nostri inpres- sione signatum manu propria firmavimus. ,

    Signum domini Ottonis magni et invictissimi imperatoris. Folemarus cancellarius vice Hildiberti archicapellani recognovi.

    • Data III. Idus Januarii anno incarnationis domini DCCCC. XLVIII. indictione VIII. (L. M.) Anno vero magni imperatoris Ottonis in domino féliciter regnantis III""- Actum Moguntiae féli citer amen.

    Nach dem Orig. im К. Haupt-Staatsarchiv zu Dresden. — Die Urkunde ist zweifellos unäeht, iu den letzten Jahrzehenten des 12. Jahrh. geschrieben und bisher gewöhnlich ganz unpassend in das Jahr 965 gestellt worden. Als Grundlage dienten bei der Abfassung derselben die Bulle vom 2. Jan. 9f>8 (No. 4.) und die Urkunde K. Otto's III. vom 6. Dec. 996. (No. 15.) Erzb. Ilildibert von Mainz starb bereits am 31. Mai 937, Folkmar erscheint als Kanzler K. Otto's II. im J. 975. Das Monogramm wurde an ungewöhnlicher Stelle eingeschaltet, für das auf zudrückende Siegel kein Platz gelassen; wohl aber sind unten in das Pergament zwei Löcher gestochen, als sei an Schnuren ein Siegel befestigt gewesen, was bekanntlich im 10. Jahrh. in solcher Weise nie geschah.

    Facsimile im N. Laus. Mag. 1835. Bd. 31. Taf. 1. Abgedr. Statuta eccl. Misn. p. 35. — Mader antt. Brunsv. ed. II. p. 185. — Schreiter Wurtz. Kirchenreyhen S. 167. — Schöttgen Hist. d. St. Würzen. Anh. S. 4. — Hoffmann Ser. rer. Lus. praef. p. 4. — Lünig RArchiv. Spie. eccl. II. Anh. S. 96. — Calles ser. episc. Misn. p. 11. Köhler cod. dipl. Lus. I. S. 1.

    23

     
    x
    There are no annotations available for this image!
    The annotation you selected is not linked to a markup element!
    Related to:
    Content:
    Additional Description:
    A click on the button »Show annotation« displays all annotations on the selected charter image. Afterwards you are able to click on single annotations to display their metadata. A click on »Open Image Editor« opens the paleographical editor of the Image Tool.