No. 214. 1272. 5. Jan.

Heinricus dei gratia Misnensis et Orientalis marchio universis Christi fidelibus praesentem paginam inspecturis salutem in praesenti, et in futuro gloriam sempiternam. Officii nostri debitum exigit, ut donationes rationabiles a nobis faetae, maxime quae ad honorem matris ecclesiae nostrae fiunt, taliter contra modernorum versutias muniamus, ut firmae sint et ab eis revocari ac impediri non valeant ullo modo. Proinde tenore prae- sentium declaramus, cum bonae memoriae dilecta et indita coniux nostra Agnes quan

173

dam pecuniae quantitatem sub certis conditionibus Misnensi ecclesiae legasset, canonici Misnenses cum dicta pecunia in villa Gezzen") sita ultra Albeam, tria talenta et Septem solidos ad anniversarium dictae coniugis nostrae et ad solempnitatem sancti Francisci in Misnensi ecclesia annis singulis peragenda comparaverunt, prout in conditione prae- missa fuerat expressum. Deinde antedicti canonici duo talenta et VII solidos, viginti duos modios avenae, duos modios siliginis, pro servitio vero Septem scoccos ovorum et quadraginta duos pullos ibidem cum propria pecunia suae ecclesiae Misnensi acquisi- verunt, petentes a nobis cum instantia diligenti, ut saepedictae ecclesiae suae Misnensi cum utilitatibus et pertinentiis suis dare vellemus praemissorum bonorum proprietatein, commodum et profectum. Verum cum dicta bona Heinricus de Batensdorpb iure feo- dali, et Gertrudis uxor sua iure, quod lipghedinghe vulgariter nuncupatur, a nobis communiter possiderent, nos eorum piis precibus inclinad et eorum bona intentione con- siderata, recepta eorundem et a liberis et heredibus suis libera resignatione, bona et possessiones saepedictas, habentes undecim mansos et duos bortos, solventes annis singulis in festo Walpurgis tertium dimidium talentum et duos solidos, in festo beati Michaelis tria talenta et duos solidos, viginti duos modios avenae et duos modios sili ginis, pro servitio vero in pascha septem scoccos ovorum, in festo Michaelis XXI pul- lum, et in festo nativitatis domini XXI pullum, cum pratis, pascuis, virgis, virgultis, arcis, aquis, aquarum decursibus, viis et in vus, molis et molendinis, iudiciis acquisitis et acquirendis, et cum omnibus attinentiis et utilitatibus, quae nunc insunt vel in futu rum inesse poterunt, vel quocunque modo dici vel nominari poterunt, antedictae Misnensi ecclesiae pro remedio animarum, nostrae scilicet et saepedictae coniugis nostrae, de con sensu dilectissimorum tiliorum nostrorum Alberti Thuringorum lantgravii et Theoderici marcbionis de Landesberc, in proprium damus perpetuo, quiete et libere possidendas, nihil inris nobis et liberis nostris in posterum reservantes. Sint etiam bona et posses siones saepedictae liberae ab omni servitio personali et reali, angariis, perangariis, servitutibus, exactionibus et petitionibus; nullus in eis aliquod dominium habeat vel auctoritatem aliquam exerceat, nisi soli canonici Misnenses, vel eorum nuntii vel nuntius ad hoc specialiter deputatus. Et ut haec nostra donatio tirina et inconvulsa permaneat, sigilli nostri munimine et sigillis tiliorum nostrorum antepositorum praesentem paginam feeimus roborari. Actum et datum Misnae domini M°. CG". LXX°. II.b) Non. Jauuarii, praesentibus testibus infra scriptis Friderico gardiano et Henrico de Rothowe inino- ribus fratribus in Misne, magistro Gebehardo prothonotario nostro et pracposito in Hayn, Heinrico de Treuere et Nicoiao seriptoribus nostris, domino Johanne burchravio de Witin, Alberto de Burne dapifero nostro, Heinrico de Gnannenstein carnerario nostro, Heinrico de Waldowe, Heinrico de Siden, Heinrico de Vesta et aliis quam pluribus clericis et laicis tide dignis.

Nach dem Orig. im Stiftsarchiv zu Meissen. An rotheu und gelben seidenen Fäden hängen die drei wohl erhaltenen Reitersiegel des Markgr. Heinrich und seiner Söhne Albrecht und liietrich. Schöttgen u. Kreysig diplom. Nachl. XI. S. 127 — 30.

a) Jossen, Par. Grobem, b) Dio in älteren Abschriften und Abdrücken angegebene Zabi II. let zwar, da die Urkunde an dieser Stelle schadhaft geworden, nicht mohr sichtbar, die gewöhnliche Annahme aber, dass die Urkunde atn 4. Jan. 1270 ausgestellt worden, irrig. Die Zahl bezieht sich nicht auf den Tag, sondern das Jahr der Ausstellung, diese selbst setzt abor die Aussohuung zwi schen Heinrich und soinem Sohne Albrecht voraus, die erst аш 30. Apr. 1270 zu Stande kam.

174