Karolus quartus divina favente clementia Romanorum imperator semper augu- stus et Boemiae rex honorabilibus . . praeposito . . decano et capitulo ecclesiae Miss- nensis neenon Cunrado Pruzze archidiacono Lusatiae in eadem ecclesia devotis suis

85

dilectis gratiam suam et omne bonum. Ad imperialis celsitudinis solium etc. Nuper siquidem illustris Bolko dux Swidniczensis et Lusatiae marchio princeps et sororius noster carissimus maiestatis nostrae auribus insinuare curavit, quod olim recolendae memoriae inclitus Ludwicus Romanus quondam Brandemburgensis et Lusatiae mar- chio pia devotione — renuncians iuri praesentationis, quod ad ecclesiam eandem sibi et suis heredibus et posteris competebat et in antea competere poterat quovis modo, quodque postmodum ecclesia ipsa sit et fuerit canonice archidiaconatui Lusatiae prae- libato ad praedicti principis votum et desiderium incorporata, annexa et unita, et supplicavit instanter, quatenus tam pium tamque devotum et laudabile factum — ratum et gratum habere et imperialium litterarum testimonio approbare dignaremur. Nos igitur — spem firmam fiduciamque in domino gerentes, quod ecclesiae vestrae

— utilitas in eo non modica debeat procurari nosque exinde orationum vestrarum et benefactorum participem apud dominum facere debeamus, indulgentiam voluntatem consensum et renunciationem praedictas per memoratum Ludwicum marchionem de et super ecclesia in Lubyn ut praemittitur factas, neenon incorporationem — ratas et gratas habentes laudamus, ratificamus et tenore praesentium approbamus, decernentes ecclesiam eandem ita quidem ad supradictum archidiaconum Lusatiae et quoslibet suos in eodem archidiaconatu successores iure et vigore huiusmodi unionis solos et in solidum pertinere, quod nulla umquam persona alia ecclesiastica vel mundana imperii nostri ditioni subiecta, cuiuscunque status vel praeeminentiae existat, quidquid sibi iuris in praemissa possit aut debeat ecclesia sive iure patronatus ipsius quomodo- libet vendicare. Si quis autem hoc attemptare praesumpserit indignationem nostram gravissimam se noverit irremissibiliter incurrisse praesentium sub imperialis nostrae maiestatis sigillo testimonio litterarum. Datum Pragae anno domini millesimo trecen- tesimo sexagesimo septimo indictione quinta III. Kalend. Decembris, regnorum nostro- rum anno vicesimo secundo, imperii vero tertio decimo.

Per dominum Imperatorem Petrus Jaurensis.

Ruckseite: ... Johannes Saxo.

Nach dem Orig. im Stiftsarchiv zu Meissen; an einem Pergamentstreifen hangt das grosse Sicgel des Kaisers mit dem Contrasigill (in rothem Wachs, einkopfiger Adler mit der Umschrift: Iuste iudicate filii hominum).

— In den ausgelassenen Stellen stimmt der Text mit No. 575 tiberein.

Neues Laus. Magazin Bd. 1». (1840) S. 59 — 61.