II.

Regnante in perpetuum domino nostro Jesu Christo, qui ab arce poli descendere dignatus est in aluum uirginis ac deinde in presepio, de presepio in Crucem, de Cruce in sepulchro, de sepulchro ad Tar tara, de Tartaro rediit ad ethera binis uiris albis indulis astantibus ad postremum reuersurus ad iudicium, in quo Indicio unusquisque quod gessit, retributionem accipiet, deputantur iniusti ad suplicia, iusti autem ad uitam eternam, que retributio nullum habet terminum nec in malo nec in bono. Quam ob rem propter amorem eternum et timoiem horribilem, ut deuitare ualeam mansionem diaboli et habere merear mansionem cum Christo, Ego Tassilo uir inlnster Dux Baioariorum anno ducatui mei (sic) tricesimo indictione prima mente traetaui, ut de hoc, quod mihi dominus dignatus est concedere, pro metipso deo aliquid conferre. Nam bone memorie antecessores mei, in quantum potuerunt, res suas deo deuouerunt, ecclesias dei construxe- runt easque suis opibus ditauerunt, monasteria quoque studuerunt construere et non modicas ad easdem pecunias tradere; qua de re statui quoque et ego in animo meo, vt cum summa opitulatione Jesu Christi domini in ipsius nomine monasterium edificare, qui ipso adiuuante ita factum est. Nam monasterium construxi iuxta fluenta nuncupnnte Chremsa in honore sancti saluatoris, quem et deo dicaui et in dedicationc tradidi, quod polui, quod super adnotamus, qui etiam Abbatem constitui nuncupante Fater cum monachis sibi depu- tatis, ut in predicto uencrabili loco uita ibi commorantium regularity ducatur. Nunc ergo ea, que tradidimus, intimabo. ego igitur Tassilo uir inluster dux, ut supra adnotatum est, anno tricesimo ducatui mei simulque dilectissimus filins meus Deoto anno etiam ducatui eins primo tradimus atque confirmamus ad predictum monasterium sancti saluatoris inprimis namque cos homines, qui in ipso loco habitant, ct ea cuneta, que ibidem culta uidebantur, de incultis uero ex omni parte, quantum uoluerint, cultum faciant. Tradimus quoque et suli- nam, que ad Sulzibach est, et tres homines ibi habitantes salem coquentes, simili modo etiam ibi in circuitu cultum. faciant, quantum

uelint, sine omni prohibitione; item in tercio loco nuncupante schpach ad utilitatem Loci illius quantumcumque sufficiat agros vel pratas (sic) faciendi Iicentiam concedimus. Item in quarto loco nuncupante Livpi- linspach similiter, ut in ceteris Locis supradictis precipimus, ita fiat. In Loco uero, quod uocatur Ipfa, quod est ipse a die presenti definire decreui et terminis interposui ea, que inter utrasque Ipfas adiacere uidentur, definiuimus, ubi illas duas Ipfas oriuntur et illuil. quod inter illas duas ipsas est cultum et incultum, usquedum simul iunguntur, Cuneta absque ullo termino vel contrario ad prefatum monasterium tradidimus. Nam et quadragenta (sic) casatas aliunde adtractus tradi- mus in his conponere Locis. Tradimus autem et Decaniam sclauorum cum opere fiscali seu tributo iusto, quod nobis antea persolui consue- uerant, hos omnes predictos sclauos, quos sub illos actores sunt, qui uoeantur talivp et sparuna quos infra terminum manet, que coniurauit ille Jopan (Supan), qui uocatur physso, et conduxit per gyrum illos nominantes Fater Abbateni et Archibresbyter et Chunipreht Judex et Hleodro comes et Kerpreht iussi a summo principe Tassilone definire decreuerunt et terminum posuerunt, totum et integrum ad eum tradi mus Locum et XXX. sclauos ad Todieha cum opere fiscali seu tributo iusto. Tradimus autem et terram, quam illi sclaui cultam fecerant sine consensu nostro infra qui uocatur forst ad Todieha et ad sirnicha. Tradimus autem ad Yillam jniblicam nuncupantem Allinchofa a die, quousque cum alia curte istius similcm redimeremus, nos cum consensu Abbatis seu fratrum loci illius, qui tune tempore fuerunt, omnia ex integro, quidquid ad predictum pertinet curtem, et illi homines tribu- tarii arare debent ad ipsam curtem similiter, quod antea fecerunt. Tradimus autem siluas et Pratas, que uocatur Petinpach, quod ego ipse a die presenti definire decreui et a terminis interposui, quod est a fonte, qui uocatur Zvffînprvuno, usque ad flumen nuncupante Albina de illo termino ad plagam meridianam infra monte, qui dicitur Warminc, et infra flumen, qua supra diximus, albina usque terminum» quod est usque in alpa, ad profectum illorum pecodum pascere et cultum facere absque ulla contradictione. Tradimus autem aream in loco, qui dicitur eporestal, que salubho et wenilo et Kerpreht iussi a summo principe Tassilone definire decreuerunt et terminum posue runt et de illa silua ad predictuin locum Eporestal cultum facere, quantum uoluerint, sine ullo inpedimento. Tradimus uero ad Ascha duas uineas et ad racotulv tres et totidem uinitores et duos apium

cultores et sex fabros et ad campos alboni piscatores duos et ad Л1- purc ecclesiastica pecuniam, que ibidem adesse uidetur, ad ipsum predictum monasterium iure, quo potui, concessi. Similiter et in Sulzipach rem ad ipsam ecclesiam pertinentem similiter, ut diximus, ad ipsum monasterium concessimus. Similiter tradimus ad Nordfilusa ipsam pecuniam ecclesiasticam. In salina uero maiore unum hominem salem coquentem concessimus, de paseuis uero illorum, quos uulgus nominat forst, in omnibus paseuis quolibet pecodum, ubi nostri acces- sum habuerunf, communitatem similiter in omnibus ut nostris conce- dimus nullo contradicente et ad Crunzinwiten scblauum cum iusto tributo. Hec autem omnia, que supradiximus, per singula loca omnia ex integro domos et Curtes, seruos et ancillas et bomines tributales et quidquid illorum est mobile uel inmobile, cultum uel incultum, rures, Pratas, Campos, siluas aquarumque decursus uel quidquid ad ipsas pecunias pertinere uidetur, trado atque confirmo ad predictum uenerabilem locum, vi ab hodierna die et deinceps ibi sit firmum et stabile. Siquis quolibet prctextu contra hanc cartam traditionis con traire uoluerit, iram dei omnipotentis incurrat et partem habeat cum inda traditore et causam cum saneto saluatore et carta hec nibilominus firma permaneat. Acta sunt autem bec coram multis testibus uidentibus et audientibus, ex quibus aliquos hie inseremus : Virgilius Episcopus, Sinpreht Episcopus, Walther episcopus, Oportunos Abbas, Wolf- preht Abbas, Atta Abbas, Gaozrich Abbas, hrodhart abbas, Vtili Comes, Magilo Comes, saluhho Comes, Reginolf, Adalger, Hartnid. Scripsi autem ego Willaperh indignus tamen Dyaconus banc cartam traditionis iussus a summo principe Tassilone ex ore snethardi dya- coni. Acta sunt autem hec in predicto monasterio regnante domino nostro Jesu Christo in secula seculorum. Amen.

Rettenpacher, Annal, cremifan. 24.—- Strasser, Kremsmünster, 147.— Mon. boie. XXVIII. II. 196. Nr. 2. ex cod. tradit. patav. III?, sec. XIII. - (Siehe Mon. boie, loc. cit. 199, die Anmerkung mit Aufzählung der Werke, in denen diese Urkunde abgedruckt oder besprochen ist; dieser sind noch beizufügen: Meibomius Rer. German., SS. III. 192. Koch-Sternfeld's Beiträge I. 237. Rud- hart, älteste Geschichte Baierns, pag. 307.) Den neuesten Abdruck gibt das im Jahre 1852 vom Kloster Kremsmünster herausgegebene, in der k. k. Hof- und Staatsdruckerci gedruckte: Urkundenbuch für die Geschichte des Benedictiner- Stiftes Kremsmünster, seiner Pfarreien und Besitzungen v. J. 777—1400, pag. 1, Nr. I, aus dem Cod: patav. III. (wie oben) und dem im Stiftsarchive befindlichen Cod. Fridericianus sec. XIII et XIV. Das Original ist nicht vorhanden.