DCXV.

Jo(hannes) miseratione diuina sancte Rigensis ecclesie Archiepiscopus. Viris honorabilibus et in christo dilectis, Advocato, consulibus et communi ciuitatis Lubi- censis cum sincero affectu salutem et benedictionem a domino. Rem nobis notissimam, utpote qui vidimus || et audiuimus ac interfuimus, cum adhuc essemus in prepositure rigensis officio constituti, vestre discretioni fideliter ac veraciter digne duximus exponendam, scilicet quod, cum olim inter venerabilem patrem ac dominum Jo(hannern), predecessorem nostrum, || tunc Rigensem archiepiscopum, ac fratrem Ernestum, tunc magistrum fratrum domus Theutonicorum per Lyuoniam, ac ciuita- tem Rigensem nomine ac vice totius populi christiani, ex parte vna, ac regem Lettowie, dictum Traydene, pro se et || omnibus sibi subjectis, ex parte altera, pacis continue (fuissent) federa confirmata: idem rex, ad predictum felicis memorie predecessorem nostrum ac memoratos Magistrum ciuesque Rigenses nuncio destinato, ipsis attentius supplicare curavit, quatenus ei providus nuncius et honestus mitte

70*

Zwischcn 1286 und 1294. Feb. 5.

retur ab eis, cum quo ipse fideliter et vtiliter vtrobique posset colloqui de diuersis, qui etiam sub conductu eiusdem ad ipsum accederet et rediret. At illi unanimi consilio et consensu suis precibus annuentes, virum quendam honorabilem et pru- dentem, consulem ciuitatis Rigensis, nomine Arnoldum cum ferrea manu, eidem regi cum fiducia seruande pacis ac promisse fidei transmiserunt; Qui arrepto itinere sub suo conductu captiuatus extitit, et plurima mala passus, tandem in captiuitate animam exalauit; Quem, cum adhuc viueret, cum ab ipso rege, desti- natis sibi multis muneribus, sepissime requisissent et pro eo sumptus maximos expendissent, nequaquam tamen ipsum a captiuitate absoluere potuerunt. Verum predictus rex, hiis et aliis contumeliis et dampnis multis, supradictis partibus irro- gatis fraudulenter ac perfide, non contentus, terras et terminos earundem partium, predicte pacis oblitus, cui nondum renunciauerat ut debebat. inuasit hostiliter ac vastauit incendiis et rapinis. Quo facto contigit ejusdem regis homines ciuitatem rigensem intrare pro suis mercimoniis peragendis, quos, cum superius recitati noster Predecessor ac Magister ciuitasque rigensis ibidem esse perciperent, tum pro dampno sibi sepius illato, tum etiam pro nuncio captiuo, detinuere captiuos vnanimi consilio et consensu, remisso vno detentorum eorundem cum ipsorum nuncio regi sepius recitato; bona detentorum in tres partes, unicuique suam par- tem custodiendam, donec eorum rediret nuncius, interim dividentes. Porro pre- taxato regi demandauerunt, quod si iniuriam et violentiam ipsis et eorum terre sub pacis federe sepius irrogatam recompensare, eorumque nuncium sub suo conductu captiuatum remittere ipsis uellet, propter que omnia suos homines captiuarunt, eidem iam dictos suos homines cum rebus eorundem remittere non tardarent. Quibus rex respondit animo indignanti: „quid tales curo rusticos atque canes! Si quid hactenus . . . parum esse: videbitis respectu illius, quod adhuc peragamus in futuro", et per hec responsa nuncium eis remisit sibi vice altera destinatum. Quo intellecto a nuncio memorato, noster predecessor ac Magister ciuitasque Rigensis, detentorum bona inter se prius diuisa, prout sorte compete- bant cuilibet, obtinebant. Nunc autem intelleximus, quod quidam helmicus dictus de Monasterio, et Jo(hannes) dictus lerto, qui eo tempore, quo a Predicto rege Letwinorum fedus pacis extitit ordinatum, Rigam venerunt, et ascendendi Dunam cum sociis et mercibus suis licenciam a predictis terre dominis ac ciuitate Rigensi instantissime petiuerunt, et vix tandem, post multas repulsas, eandem taliter obtinuere licenciam, quod, sub ipsorum proprio fortunio et euentu, Iucrum et periculum expectando, si vellent, Dunam ascenderent, quia ipsi eos minime prohiberent, in vestra constituti presencia graues contra Consules et burgenses

Zwischcn 1286 und 1294. Feb. 5. 557

Rigenses pretenderint questiones, falso et minus debite asserentes, quod predicti ciues nostri Rigenses propter bona siue merces, quibus in eodem asscensu a paga- nis fuerant spoliati, quosdam letwinos detinuerint, ipsosque cum mercimoniis suis eorum custodie deputassent; Quique letwini sub ipsorum custodia hel(mici) et Jo(hannis) tribus diebus et tribus noctibus extitissent, et cum tanto tempore in eorum custodia tenerentur, preexpressi ciues nostri Rigenses sibi eos et eorum mercimonia per violentiam abstulissent. Quamobrem vestre honestatis discretionem cupimus non latere, quod, sicut etiam ceteris ciuitatibus et terrarum dominis per nostras litteras reuelauiinus, qui fidern nostris adhibuere litteris creditiuam, Sepe- dicti Letwini occasione hel(mici) et Jo(hannis) predictorum nunquam fuerunt detenti aut eorum traditi potestati, Immo ut supra diximus, in omnibus et singulis articulis est processum. Rogamus itaque vos vniuersos et singulos, quatenus predictos ciues nostros Rigenses, quos innocentes esse presentibus protestamur, vestra habeat discretio excusatos, predictis helmico et Johanni occasione premissorum silentium imponentes, presertim cum, sicut credimus, satis intellexeritis, aliunde ipsos con- tra dictos ciues nostros iujuriose querimonias protulisse; et sicut vestris adhibemus litteris plenam fidem, sic et nostris adhibeatis fidem litteris creditiuam, quia per easdem nichil aliud quam veritatis testimonium perhibemus. Ceterum vestra sit in hoc industria circumspecta, ne sepe noininatos helmicum et Johannem, seu pro ipsis quempiam, sinat super hiis ciues nostros predictos in vestra ciuitate de cetero molestare, nostrarum precum nostrique obsequii interuentu Tantum pro nobis in hac parte facientes, quantum pro vobis fieri velletis in casu simili vel maiori. Datum Rige, in die Agate.

Aae/j rfem ou/ rfer Treae beflndlichen Originale, nn rfem jedoch cin Siegcl nicht mehr vorhanden.