CXIV.

A(lbertus) miseratione diuina Archiepiscopus Liuonie, Estonie et Pruscie, apostolice sedis legatus. Vniuersis sancte raatris ecclesie filiis, ad quos presens scriptum peruenerit, Salutem et benedictionem a domino. Sedes apostolica, cuius prouidentia dono dei in sui dispositione non fallitur, inter alias gratias fidelibus populis dispensandas hanc suis legatis contulit potestatem, ut non solum ordinario- rum sententias iudicum, uerum etiam delegatorum ipsius, si rite Iatas inuenerint, auctoritate Legationis sibi commisse ualeant confirmare. Cum ergo per Ciuitatem Lubicensem uersus Prusciam transitum faceremus, ordinationem quandam in ecclesia beati Johannis Euangeliste in Lubeke factam inuenimus per fratrem Adolfum ordinis fratrum Minorum et fratrem Ernestum ordinis fratrum Predicatorum de auctoritate diocesani Episcopi et domini Bremensis Archiepiscopi Metropolitani loci, nec non de assensu Abbatis et quorundam Monachorum prefate sancti Johannis ecclesie, sicut per eorum et per plures alias litteras coram nobis extitit comproba- tum. Que siquidem ordinatio talis erat, quod, cum in prefato sancti Johannis Monasterio quasi quoddam duplex esset cenobiura, Monachorum ac etiam femina- rum, et ex hoc et quibusdam aliis non per omnia exprimendis, multa iam pridem infamia contra Monachos suborta fuisset, quam bone memorie Bertoldus quondam Lubicensis Episcopus et dominus Johannes successor ipsius per crebras uisitationes non poterant extirpare, nisi a cohabitatione mulierum fieret sequestratio Monachorum; prouida deliberatione prehabita, taliter per predictos uisitatores extitit ordinatum, ut Abbas et Monachi antedicti ad locum, qui Cicemer dicitur, religioni habilem se transferrent, monialibus remanentibus in Monasterio memorato: que quia usum psallendi non habebant, ne quicquam diuino cultui deperiret, moniales Cisterciensis ordinis in sepedicto Monasterio sunt locate, relicta eis aliquota parte bonorum ad usum subsidii temporalis, reliquis bonis pro multo maiori portione monachis depu- tatis. Verum licet quidam ex raonachis in egiptum redire uolentibus contra hanc ordinationem prout poterant reclamarent, quia tamen ipsam inuenimus a Metropo- litano et diocesano et Abbate predicti Ioci et a Lubicensi Capitulo approbatam, fauore etiam Comitis terre et Consulum ac Ciuitatis Lubicensis, quantum ad ipsos pertinere potuit, accedente, Attendentes insuper etiam abolitionem totius infamie precedentis ac ampliationem diuini cultus in eo, quod ex uno Monasterio facta

1246. Auff. 113

sunt duo, quorum utrumque in temporalibus potest subsistere: ordinationem ipsam, sicut prouide facta est, auctoritate legationis, qua fungimur, duximus confirmandam. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam confirmationis infringere, uel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, sententiam suspensionis seu interdicti se nouerit incurrisse. Datum Lubeke, anno domini tficc xLvi, mense Augusti.

Nach der in der Vrkundc vom 28. October 1281 (S. unten No. CLXXFI.) enthaltenen Einschaltung.

CXY.

Albert II., Erzbischof von Preussen, bestatigt dasjenige, was hinsichtlich des St.

Johannis-Klosters in Lubeck, sowohl wegen Versetzung der Benedictiner • Monche nach Cismar, als wegen der Aufnahme von Cistercienser Nonnen, durch den Lubeckischen Bischof Johann I. mit Beirath des Priors der Dominicaner zu Hamburg Ernsl und des Minoriten Adolph von Schauen- burg (ehemaligen Grafen von Holstein), als Commissarien des Erzbischofes von Bremen, angeordnet war. 1246. Sept. 6.

Albertus miseratione diuina Archiepiscopus Pruscie, Liuonie et Estonie, apostolice sedis legatus. Vniuersis sancte matris ecclesie filiis presentem paginam inspecturis salutem in auctore salutis. Antiqui patres, qui monastice professionis || terminos posuerunt, ad hoc precipue studuerunt, ut primum loca religioni conue- nientia inuenirent, ubi natura hominum procliuis in malum peccandi materiam non haberet, et ubi necessitas conditionis homane contra nature defectus || remedium inueniret. Qll°cl attendens uir prouidus et discretus Johannes, abbas sancti Johannis evangeliste in lubeke, in eo, quod ipsum monasterium fundatum esset in loco sanctorum patrum intentioni opposito, utpote in ciuitate lubicensi, ubi monachis j| euagandi et exhorbitandi a regula occasio prebebatur, et ubi uictus necessaria secundum precepta regule non sine magno pretij dispendio poterant comparari, et, quod sic erat, multis constitit argumentis: inde abbas, sano usus consilio a domino papa Gregorio nono, dictum monasterium in alium locum extra ciuitatem a strepitu hominum sequestratum, ac religioni satis jdoneum et bonis temporalibus eiusdem monasterij circumseptum licentiam optinuit transferendi. Verum cum id per se non posset perducere ad effectum, monachis contradicentibus et pellem ethiopicam praui ritus mutare nolentibus, diocesani episcopi consihum inuocauit. Qui cum etiam rebellionem monachorum nulla posset correctione reprimere, uiso, quod locus Bd.x 15

114 1246. Sept. 6.

Ule sacer ex inpudicitijs monachorum factus fuerat iam prophanus, assensum prebuit, ut bremensis Archiepiscopus loci metropolitanus limam correctionis apponeret, et secundum litteras apostolicas monachos ipsos ad predictum locum transferret. Archi- episcopus uero duobus uiris religiosis et deum timentibus, uidelicet fratri Ernesto, tunc priore fratrum predicatorum in Hammenborg, et fratri Adolfo de ordine fra- trum minorum, dicto de scowenborg, iniungens, ut predictum Iocum modo meliori, quo possent, prouide ordinarent, ad dictum monasterium destinauit; qui accedentes ad locum, conuocato abbate et monachis,. presente etiam episcopo diocesano, in- quisita diligentius ueritate didicerunt, quod per personas monachorum ac propter loci circumstantias monasterium ipsum nullatenus in statum debitum potuit reformari, in quo diocesani seu alij correctores defecerant et reformationis negotium reliquerant pene desperatum; cum abbate et monachis id egerunt, quod de bona uoluntate et assensu libero tam abbatis quam conuentus ordinationem monasterij predictis duobus exhortantibus et assidentibus in manus episcopi posuerunt, fide super hoc prestita, quod ordinationi[s] sue per omnia consentirent. Episcopus uero, consideratis omnibus circumstantijs supradictis, de consilio predictorum duorum, capituli lubicensis acce- dente consensu, concurrentibus etiam uotis fidehum ciuitatis eiusdem, prefatos abbatem et monachos in locum, qui Sicimer dicitur, tam sua quam Archiepiscopi bremensis auctoritate transtulit et bona adiacentia eidem monasterio assignauit. Abbas uero, utpote obedientie filius, salutaribus parens monitis et preceptis, cum quibusdam de fratribus suis similiter obedientie filiis ad prefatum locum Sicimer mox transfsjiuitj quibusdam tamen monachis contradicentibus et causa dissolutionis, tamquam oues errantes, gregem aliorum sequi nolentibus et pastorem. Verum ut in loco prius a draconibus habitato uiror calami oriretur, jdem episcopus ancillas christi de ordine cisterciensi in predictam ecclesiam beati Johannis posuit et paucos redditus predicti ecclesie reseruauit, que omnia specificata in scriptis auctenticis super hoc confectis plenius exprimuntur. Nos igitur diuini cultus amphtudinem collaudantes et ipsius magnalia, qui praua in directa et aspera conuertit in plana, dignis laudibus predicantes, ordinationem ipsam, sicut rite et prouide facta esse dignoscitur, Legationis auctoritate, qua fungimur, confirmamus, et presentis scripti patrocinio ac sigilh nostri appensione munimus. Nulli ergo hominum liceat hanc paginam nostre confirmationis infringere, si indignationem dei omnipotentis uoluerit euitare. Datum Butzowe, Anno gratie millesimo ducentesimo quadragesimo sexto, VIII Idus Septembris.

Nach dem Originale, mit anhdngendem Siegel, auf der Trcse.

• 1246. Sept. 8.