XIII.

Rex Waldemarus antiquis temporibus contulit Civitati lubicensi, quod in nun- dinis sconore et valsterbode eorum ciues possmt et debeant ibidem vendere bona minima cum magnis, et emere quecunque ibidem vendenda inuenta fuerint, et quod ibidem tunc preficiant advocatum, quem voluerint, quod ille judicet omnes excessus et culpas preter excessus manus et colli, et sic omnibus regum temporibus est vsque in hodiernum diem stabiliter obseruatum et preter bla et blot, et hoc vltra suos ciues et vltra eos, qui ipsius ciuitatis juri adherent. Sed suum justum thelo- neum domini regis officialibus debet quilibet ministrare, pannos cum vlnis possunt vendere, possunt eciam alia vendere cum pondere et besemere et cum punder et hoc ideo, quia dictus Rex tales libertates contulit in ipsis liberis nundinis observandas.

Bona nostra racione thelonei sunt vnvorvaren, donec primus currus, ducens bona ad naves, sit in aqua.

Si officiales Regis dant culpam alicui ciui nostro, ille expurgare debet se cum nostris ciuibus, et non cum aliis.

Ciuis nostri ibi morientis bona recipient sui proximi, si ibi fuerint; si non, noster aduocatus et nostri probi ciues ea deducent, et ea proximis heredibus pre- sentabuntj in quo advocati regis nichil habent juris.

Si quisquam ibidem ducit aliqua bona in terram ad vendendum ea, de tali- bus bonis theloneum dare non debet, si ibi habet bodam, nauem, hudeuat, vel mattam in nundinis.

ibi non debet esse aliquis Woltforinghe, nisi violencia, que fit mulieribus, ligatio manuum supra dorsum, ubi fortum non est, et compedicio alicuius, clausis januis, sine excessu et jure et racione.

Quandocumque nauis venit ad terram, illam exonerant licite homines, quando veniunt.

Quicquid ibi quis emit, hoc debet educere libere et in hoc prohiberi non debet. Die dominico ante michaelis dantur noui denarii pro theloneo et non prius. In nostra vitta nemo jacere debet, nisi tunc noster aduocatus et nostri ciues ei fauent.

Nullam tabernam venalem habemus in vitta, sed cerevisiam dare possumus per amphoras pro denariis.

Zwischcn 1205 und 1209. 21

Si furem cum re furata presentamus aduocato regis, siue ligatus fuerit aut non ligatus, in eo non peccamus.

Si ciuis noster claro die emit jumentum, qnod forte furatutn est, in eo non habet culpam emens, quando ipsum furatum fuisse ignorabat, si forte ille venit, cui furatum erat, illud recuperare volens.

Quilibet habens ibi bodam hereditat eam super suos proximos, dummodo regi satisfaciat de loco.

iSach einem auf dcr Trese befindlichcn Pergamentstreifen; vergl. S artorius urkundliche Geichichte des Ursprunges der deutschen Hansa. Bd. i. S. iU,