DXLIV.

(Chr.) i In nomine sánete et individué trinitatis, Otto quartus, divina favente clemencia Romanorum rex et semper augustus. j Regalis excellencie lytulos dig||ne extollimus decen- terque exornamus, cum nos ea que a predecessoribus nostris regibus sive imperatoribus augustis rite et raliouabiliter facta non tanlum adprobamus, verum etiam de regali libera- litate nostra aliquid ad usum ec||clesiarum dei paritcr et commodum de nostro adicimus. Notum sit igitur uuivcrsitati tarn presentís etatis quam in evum successure posteritatis

hominum, quod lecta et inlellecta donatione parilerque coniirmatione predecessoris nostri

47*

372 1209. Januar 29.

Lvdowi||ci, dive memorie imperatoris augusti, quam ipse autentico instrumenti sui ecclesie Bvchaugensi temporibus imperii sui libere contulit, sicut random donationem pariterque conflrmationem digne et laudabiliter factam esse recogaoscimus, sie quoque DOS, qui diebus regni nostri oui nia facta predecessorum nostrorum que rationi nituntur, omnia ad honorem dei et ecclesiarum autentjci nostri munimine adprobauda pariterque conflrmanda decrevimus, ipsam donationem seu conflrmationem a memóralo Ludewico imperatore augusto inviolabiliter in cv mu observandam decernimus, sigillatim omnes partiales constitutiones seu donatioues suas in bac divali pagina nostra replican volentes. Primum itaque memórate ecclesie, sicut ex autentico privilegii predicli predecessors nostri didicimus, donamus, concedimus atque conflrmamus quandam villam in provincia Eriggaugie') sitam, que appellatur Maingen2), et ecclesiam in villa que dicitur Sûlegen 3), cum omnibus pertinenciis, videlicet curtibus, ediflciis, familiis et mancipiis, terris cultis et incultis, agris, campis, pratis, pascuis, silvis, decimis, aquis, aquarum decursibus, molendinis, piscationibus. Constituimus quoque et regia auctoritate precipimus, ut n u l Ins publicus iudex, ñeque dux ñeque comes, ex iudiciaria potestate ecclesias, curtes, aut loca, vel agros, seu reliquas possessiones memórate ecclesie nunc subiacentes, vel quas deinceps iusto acquisitions tytulo adepta fuerit, ad causas audiendas, vel freda exigenda, vel iudicia facienda, íldeiussores tollendos, aut homines etiam, tam ingenuos quam et servos, super lorrain ipsius monasterii conmanentes, distringendos, née ullas redhibitiones vel bannos, aut illicitas occasiones requirendas, seu ullum placilum publicum habendum nullis temporibus ingredi, vel ea que prelibata sunt présumât exigere, et ut censuales homines sive familie, in quibuscumque loéis constituti si ni, pacem habeant, et nullius iudicio stent, née cuiquam bannum persolvant, nisi coram abbatissa vel ipsius monasterii advócalo; sed liceat supradicti monasterii abbatissis sub dominice emunitatis tuicione quieto ordine omnia possidere. De advocatis autem, quos vel modo vel in evum successionis tempore habitura est ipsa ecclesia, ita constituimus atque precipimus, ut ipse advocatus in loco supra memorato vel eius pertinenciis nullum habeat ius placitandi, vel aliquam iudiciariam potestatem exercendi, nisi de mandato abbatisse evocatus advenerit, et tune voluntati ipsius abbatisse paruerit. De sumptibus vero advocate, cum ad habende placita de vocatione abbatisse semel in anno venerit, nonnisi duodecim equitaturis admi- nistretur. Nullum quoque placitum in possessionibus ecclesie ipse advocatus prêter voluntatem abbatisse constituât, et qtiidquid placitando adquisierit, inde due partes persolvantur abbatisse, tercia vero pars advócalo remaneat. Item advocatus neminem de familia ipsius ecclesie sine consensu et conscientia abbatisse cogat ad indicium, nullum sine conmuni sententia sociorum suorum sueque condicionis dampnet vel �?ЛоЛег�?еа! contra ius debitum, nullum advocatum seu exactorem constituât, nil privati muneris vel servicii a quolibet loco sive curte sive cellariis quasi ex debito et statuto sibi iure exigat, mansiones seu pernoctaciones uspiam frequentare caveat. Quod si ultra statutum nostrum et preceptum in aliquo loco

1209. Januar 29. 373

vol IHM il placitare, ipse de tercia sua parte sibi contingente provideat quid ad sumptum babero debeat, nisi forte ob aliquain specialem causam ab abbatissa ¡Hur evocetur, a qua tune decenter quod opportet sibi exhibealur. Item quocienscumque abbatissam aliquam decedere in eadem ecclesia contigerit, uulla aliunde veniens ei substituatur, sed aliqua de gremio ipsius ecclesie, que ydonea videatur tarn sanctimonialibus quam clero et populo, in nomine ilo mi ni eligatur; cui electe summopere interdicimus, ne aliquas res prefati monasterii cuiquam in beneficio concédât, vel aliquo modo ab usu sororum vel fratrum deo ibidem i';iiuiil;i nein ni alienare présumât. Statuentes et regia auctoritate firmiter precipientes, ut nulli unquam advocate specialiter, nulli quoque persone alte vel humili, ecclesiastice vel secculari, licitum sit banc nostre confirmationis divalem paginam infringere seu aliquo ei temeritatis ausu obviare; quod qui faceré presumpserit centum libras auri purissimi componat, quarum medietas fisco nostro, reliqua vero medietas iniuriam passis persolvatur. LTt autem adrocatus mandatum regium strictius observare cogatur, si ipse ea que prelibavimus aliquo modo infringere presumpserit, sicut etiam in autentico predecessoris nostri ei inhibitum fuit, in sue presumptionis penam advocatia cum aliis commoditatibus, nomine advocatie ei prove- nientibus, ipsum privatum esse volumus, et sine omni spe recuperationis perpetuo ipsum permanere decernimus. �?е�? itaque nostre confirmationis pagina ut in omne evum debito flrmjtatis robore inviolabiliter observetur, presentem exinde paginam conscribi et régie maigestatis karactere 4) precepimus consignan. Testes autem huius rei sunt: cornes Vlricus de Quiburc. cornes Manegoldus de Rordorf. cornes Hartmannus et cornes Lvdewicus frater suus de Wirtenberc. cornes Cvnradus de Zolre. cornes Hermannus de Sulze. comes Hugo de Monte forti. cornes Heinricus de Wartstein. Heinricus dapifer de Walpurc. Heinricus marescalkus de Callendin. Heinricus de Smalnekke et alii quam plures.

i Signum domini Ottonis quarti, Romanorum régis invictissimi.! (Monogramm.) Acta sunt autem bec anno dominice incnrnacionis MCCVIIL,5) régnante domino I Oltone qui arto, glorioso Romanorum rege, anno regni eius XI. Ego Cvnradus Spirensis episcopus et regalis aule cancellarius vice domini Sifridi, Maguntine sedis archiepiscopi et tocius Germanie archicancellarii, recognovi.

Datum per manus \Valtheri, regalis aule prothonotarii, apud \lmam, II II. kalendas Februarii, indictione XI. 6)

1—3) Vgl. Band I, S. 96, Anm. 1—3.

4) An gelb, grün nuil roth seidener Schnur bangt ein ledernes Säckchen, woria sich dem Anfühlen nach die TrniiiiiiiT eines vollständig zerbröckelten Slgllls befinden.

5) und 6) Es muss 1209 und Ind. 12. gelesen werden. Der 29. Jannar des 11. Reglernngsjahrs Otto IV. (gekrönt den 4. Jnll 1198) fallt In das Jahr 1209, welchem die 12. Indlction entspricht. Anch kam Otto erst nach dem Tode Philipps nnd zwar schwerlich vor dem Anfang des Jahres 1209 nach Schwaben. Vgl. Bühmer, Reg. S. 39 and 40, nnd Pfaff, Urspr. des wiirtemb. Fiirstenb. S. 56.

374 1209. März 4. und Juli 6.