C. In nomine sanctae et individuae trinitatis. Otto divina favente clementia imperator augustus. Si petitiones sacerdotum, quas pro usu et stabilitate ecclesiarum suarum nostris auribus infuderint, ut ante nos regia et imperialis agere consuevit dominatio, pia devotione compleverimus, id procul dubio presenti ac tempore futuro nobis profuturum esse credimus. Quapropter omnium fidelium nostrorum tam praesentium quam et futurorum pateat industriae, qualiter Fridericus sanctae Salzburgensis ecclesie venerabilis archiepiscopus, per interventionem dilectae coniugis nostrae Theophanu videlicet imperatricis auguste ac fidelis nostri Deoderici Mettensis ecclesie digni provisoris nobis presentavit preceptionem Arnolfi regis, in qua continebatur, quomodo ipse ob interventum Thietmari reverendi archiepiscopi, qui suis temporibus Iuuauensis ecclesiae provisor egregius extiterat, que est in honore beati Petri principis apostolorum et sancti Rotberti^a) confessoris Christi constructa ac consecrata, suae praeceptionis auctoritate ad praefatam ecclesiam tradidit Pettouiam civitatem una cum ecclesia et decima illuc pertinente et duas partes civitatis cum bannis theloneis et ponte, que, ab antecessoribus praenominati regis illo tradita fuerunt, et ex parte sua etiam addidit tertiam partem civitatis, que proprietatis Carantani fuit illique diiudicata est eo, quia reus maiestatis illius criminatus est constare, [excepti]s subnotatis rebus, quas [uxori illi]us^b) propter fidele servitium concessit id est in superiori et orientali parte civitatis praedictae curtilem locum, ubi nova ecclesia incepta est, [a]tque in inferiori et occidentali parte civitatis ipsius illa [cu]rtilia loca, que in potestate tunc habuit, cum hobis [centum] et vineis [decem], in Zistanesueld, ubi numquam antecessores eius alicui quicquam dederunt, propter fidele servitium superius iam dicti archiepiscopi tradidit ad^c) praefatum monasterium, sicut acervos duo prope Trauum positi sunt, ex summitate termini, qui vuagreini dicitur, et ita sicut ille exterior vuagreini tendit usque dum Treuuina fluit in amnem Trauum, ad Sulpam civitatem Zuip vocatam cum omnibus iuste ad eandem civitatem pertinentibus, cum quercetis et campis, sicut illa fossa, que incipit de Muora et tenditur usque ad Luonznizam et ut Luonzniza et Sulpa de alpibus fluunt, quicquid inter has duas amnes habuit, totum ad predictum monasterium^d) concessit, et forestum Susel cum banno, sicut in potestate antecessorum illius et sua fuit venationemque in dulcibus vallibus, quam populus cum sacramentis in potestatem regiam affirmavit id est ebdomadas tres ante aequinoctium autumnale ac postea usque in natale sancti Mart[in]i ad venandos ursos et apros; ad Luminicham iuxta Rapam quicquid ibi habuit, ad Nezilinpach, ad Sabnizam ecclesiam et curtem cum mansis L, item ad Rapam, ad Tudleipin ad Labantam ecclesiam sancti Andreae, uti antecessores eius ad iam dictum monasterium firmaverunt, cum decima, ut ibi consuetudo est, et de curtibus suis adiecit decimam, ut in sacris codicibus habetur, necnon et saginationem in omni Labanta valle excepto monte Forest nominato propter venationem regalem, ligna quoque secanda ad ecclesiam et ad aliud servitium episcopi tam in ipso monte quam in aliis omnibus montibus concessit, et unam fossam ruderis in monte Gamanara semper per totum annum habendam, ad Curcizam beneficium Engilbaldi, ad Carantanam ecclesiam sancte Marie cum decima, sicut ecclesiasticus precipit ordo de curtibus regiis, id est de Carantana civitate aliisque curtibus ad eandem civitatem pertinentibus, id est Trahof, Grauindorf, Curnuz ibique ad Curnuz operarios sorvos duos in monte^d) cum hobis illorum; ligna secanda in ipso monte sine contradictione ministrorum regiae potestatis cum saginatione, Trebina, Astariuuiza, Chrapuchfeld, Vitrino, Friesach, Curca, Grazluppa, Lungouui, Sublich, Tiufinpach, Chatissa, Pelissa, Chumbenza, Vndrima, Linta, Lieznicha, Prucca, Muoriza, Liubina, ad Strazzinalam duo loca et qualiter hec omnia cum rebus iam supra per ordinem nominatis statim a suo iure ob anime sue remedium pralibate^e) ecclesiae in potestatem perpetualiter ibi habendum ac possidendum redegit et sue dominationis regia auctoritate confirmavit. Sed pro rei statu et firmitate nostram humiliter rogavit celsitudinem, ut nos denuo illius donationis traditionem et confirmationem imperiali magnitudine nostrae munificentiae cunfirmaremus. Cuius petitioni vero piae ob votum et intercessionem, ut antedictum est, care contectalis nostrae Theophanu scilicet imperatricis augustae ac fidelis nostri Deoderici iam dictae Mettensis ecclesie episcopi assensum praebentes, quicquid praefatus Arnolfus rex ad ecclesiam superius iam dictam in honore sancti Petri principis apostolorum, et sancti Rotberti, confessoris Christi luuauia civitate, cuius corpus etiam ibi iacet, constructam ac consecratam dedit et confirmavit, aut alii antecessores sive successores illius illuc tradiderunt, parvum cum magno, totum a novo imperiali celsitudinis nostrae auctoritate ad integrum concedimus ac confirmamus, ea videlicet ratione, ut ab hodierna die et deinceps predicte res, sicut ab antiquis regibus videlicet vel imperatoribus et noviter a nobis tradite et confirmate sunt, sub perpetuo iure eiusdem ecclesie absque alicuius contradictione permaneant, nec ullus successor noster aut dux vel comes sive vicarius seu quelibet iudiciaria potestas de predictis rebus * potestatem habeat * quippiam abstrahere vel minuere seu quicquam molestiae eidem ecclesie inferre praesumat. Et ut hec auctoritas largitionis ac confirmationis nostrae firmior habeatur ac per futura temporum curricula verius credatur, hoc preceptum inde conscriptum anuli nostri inpressione signare iussimus manuque propria ut infra videtur corruboravimus.||
Signum domni Ottonis invictissimi (M) imperatoris augusti. ||
Hildiboldus episcopus et cancellarius vice Uuilligisi archicapellani recognovi et subscripsi.||
Data XV kal. iunii, anno dominice incarnationis DCCCCLXXXII, indictione X, anno vero regni secundi Ottonis XXV, imperii autem XV; actum iuxta Tarentum foras muros civitatis; feliciter amen.

Source Fulltext: Salzburger Urkundenbuch, II. Band, Urkunden von 790 bis 1199. Willibald Hauthaler und Franz Martin. S 106-108.