C. In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Fridericus secundus diuina favente clementia Romanorum imperator semper augustus, Jerusalem et Sicilie rex. Imperialis excellentia tunc precipue sui nominis titulos ampliat et extollit, cum diuine pietatis intuitu, per quam preest principibus orbis terre, personas religiosas et loca venerabilia pia mentis affectione protegit ac tuetur, et eorum iustas fauorabiliter peticiones admittit. Eapropter nouerit presens etas et futura posteritas, quod ad supplicationem fratris Eglolfi venerabilis abbatis monasterii sancte crucis in Austria Cisterciensis ordinis fidelis nostri abbatem ipsum, conuentum, monasterium et omnia bona sua, que in presenti iuste tenent et possident, et que in antea iusto titulo poterint obtinere, sub nostra et imperii protectione recepimus speciali, mandantes, ut quecumque iura, quecumque exemptiones et libertates a felicibus imperatoribus predecessoribus nostris uel ab aliis imperii principibus rationabiliter eidem monasterio sunt collata, uel iuste de cetero conferentur, rata sibi omni tempore integraque seruentur. Et sicut ordo Cisterciensis ab exordio sue institutionis nullis umquam fuit obnoxius aduocatis, ita predictum monasterium cum omnibus possessionibus eius ab omni aduocatorum ratione atque exactione sit liberum tam comuni ordinis ubertate, quam presenti nostra concessione exemptum. Paci insuper et imunitati ipsius de imperiali clementia prouidentes inhibemus omnino, ne quisquam dicti monasterii aut ullius predii sui aduocatiam in feodo a quoquam habeat uel habere ullo nomine aut iure ualeat, nec donationis alicuius predii ratione, seu comisse aut expedite defensionis occasione, uel quasi a progenitoribus hereditaria successione nomen et ius aduocati in eos aut bona eorum sibi quispiam uendicet uel assumat, sed quodcumque predium eidem monasterio est hactenus uel amodo fuerit in elemosinam datum, aut iustis modis aliis acquisitum, imperiali tuicioni eo ipso subiaceat, quia monasterii esse cepit. Verum ne plerumque nobis absentibus aliquid iuri et utilitatibus dicti monasterii ualeat exinde deperire, defensorem eis ipsum dumdaxat, quem abbas et conuentus predicti ad hoc elegerint, deputamus et habere concedimus, cui in eorum defensione, in contractibus‚ in causis ciuilibus et in aliis ciuilium negotiorum transactionibus nostre uicis executionem non in feudo habendam, non perpetuo obtinendam, neque heredibus relinquendam, sed salua dicti monasterii ubertate comittimus ita‚ ut liberum eis esse debeat, recusare eum et alterius defensioni se et sua comittere, si sub nomine defensoris se ipsis exhibuerit offensorem, si imunitatis eorum priuilegium ullo uexationum aut exactionum genere infringere et euacuare uoluerit. Volumus enim nostre potestatis executores nostre sectatores pietatis habere, precipientes, ut, qui nostra iussione, uel ex eorum peticione, seu quacumque occasione ipsos et eorum iura defendunt, liberaliter, sincere et pro sola dei retributione defendant ita, ut neque banna, neque petitiones, quas steuras uocant, neque pernoctationes, neque operarios, nec ulla omnino seruicia eis inuitis, uel a colonis eorum sub obtentu defensionis exigant aut extorqueant. Colloquia in locis suis, placita cum colonis ipsorum nulla prorsus habeant. De placitis eorum, que cum colonis suis habere uoluerint, nisi ab eis rogati se nullatenus intromittant, et indulta sibi exemptionum priuilegia nulla ui uel fraude conuellant. De habundantiori quoque gratia nostra eis concedimus, ut propria uictualia domorum suarum, uidelicet annonam, caseos, sales, pisces, oleum, uinum et pecudes, ad usus suos tantum, tam in aquis quam in terris sine teloneis, uectigalibus et aliis exactionibus libere ducere permittantur, prout ex concessione quondam ducum Austrie, qui prefatum monasterium fundauerunt, libertatem ipsam soliti sunt habere. Statuimus igitur et imperiali sancimus edicto, ut nulla persona ecclesiastica uel secularis, alta uel humilis predictum abbatem, conuentum et successores eorum, monasterium et bona sua contra presentis priuilegii nostri seriem super aliquibus ausu temerario molestare presumat. Quod qui presumpserit, preter indignationem nostri culminis, quam incurret, centum libras auri puri componat, medietate fisco nostro, reliqua dicto monasterio persoluenda. Ad huius itaque nostre protectionis et concessionis memoriam et robur in posterum perpetuo ualiturum presens priuilegium fieri, et bulla aurea tipario nostre maiestatis impressa iussimus insigniri. Huius rei testes sunt. . . patriarcha Aquilegensis, S. Maguntinus . . Salzburgensis, T. Trevirensis archiepiscopi, S. Ratisponensis imperialis aule cancellarius, et E. Bambergensis episcopi, O. dux Bawarie, R. dux Carinthie, H. lancrauius Turingie, frater Hermanus venerabilis magister domus sancte Marie theutonicorum in Jerusalem, C. comes de Hardeke, L. comes de Playn, Gotfridus de Hohenloh, . . burcrauius de Nv^orenberc et alii quam plures.||
(Hier fehlt der Text des Herrschermonogramms – Anm. Mau!!!) Acta sunt hec anno dominice incarnationis millesimo ducentesimo tricesimo sexto, mense Januarii, decime indictionis, imperante domino nostro Friderico secundo dei gratia inuictissimo Romanorum imperatore semper augusto, Jerusalem et Sicilie rege, imperii eius anno septimo decimo, regni Jerusalem undecimo, regni uero Sicilie tricesimo octauo feliciter amen. Datum Wienne, anno, mense et indictione prescriptis.

Source Fulltext: WEIS, Heiligenkreuz (=FRA II/11, 1856) S. 95-97